Na karcie nalepiony nekrolog Ewy Matuszewskiej "Mewy" opublikowany staraniem matki Stanisławy Kuszelewskiej i ojczyma gen. Ludomiła Rayskiego w emigracyjnym "Tygodniku Polskim" w 1945 r.
Fotografia portretowa Ewy Matuszewskiej "Mewy", prawdopodobnie z okresu okupacji niemieckiej.
Warszawa, 1939-1944 (?)
Kilkuletnia Ewa Matuszewska z matką Stanisławą Kuszelewską, znaną pisarką i tłumaczką, działaczką harcerską. Wpoiła córce wartości, którym pozostała wierna do końca życia.
Warszawa, lata 20. XX w.
Otoczona zabawkami kilkuletnia Ewa pod choinką w rodzinnym mieszkaniu.
Warszawa, Boże Narodzenie w latach 20. XX w.
Ewa Matuszewska z matką, Stanisławą Kuszelewską-Rayską (po prawej) oraz babką, Emilią z Bohomolców Kuszelewską, przed domem rodzinnym w Biskupicach Szlacheckich. Babka odegrała dużą rolę w życiu "Mewy". Często wyjeżdżały razem w góry, gdzie Ewa pokochała jazdę na nartach.
Biskupice Szlacheckie na Wołyniu (ob. Ukraina), około 1927 r.
Ośmioletnia Ewa Matuszewska z babką, Emilią z Bohomolców Kuszelewską, na wakacjach w Krynicy, gdzie często jeździły razem, aby wędrować po górach.
Krynica-Zdrój, 18 września 1927.
Ewa (siedzi na podłodze, pierwsza z lewej strony) w otoczeniu koleżanek i kolegów ze szkoły powszechnej.
Warszawa, prawdopodobnie willa przy ul. Idzikowskiego 25, początek lat 30. XX w.
Ewa Matuszewska w okolicy domu rodzinnego przy ulicy Idzikowskiego 25 na Mokotowie.
Warszawa, lata 30. XX w.
Ewa Matuszewska na rowerze - miejsce wykonania nieustalone.
Lata 30. XX w.
Portret Ewy Matuszewskiej w wieku dziecięcym, fotografia zakładowa.
Warszawa (?), przełom lat 20. i 30. XX w.
Grupa uczennic Liceum im. Juliusza Słowackiego przy ulicy Wawelskiej 46 podczas przedstawienia szkolnego. Ewa Matuszewska w górnym rzędzie (zaznaczona krzyżykiem).
Warszawa, około 1935 r.
Fotografia portretowa Ewy Matuszewskiej w wieku kilkunastu lat.
Warszawa, początek lat 30. XX w.
Portret Ewy Matuszewskiej wykonany w zakładzie fotograficznym.
Warszawa, około 1932 r.
Ewa Matuszewska podczas wakacji w Rabce latem 1932 r.
Rabka (ob. Rabka-Zdrój), lato 1932 r.
Portret Ewy Matuszewskiej wykonany w profesjonalnym zakładzie fotograficznym.
Warszawa, przełom lat 20. i 30. XX w.
Ewa Matuszewska w kombinezonie i z wyposażeniem skoczka przy wieży spadochronowej LOPP (Ligi Obrony Przeciwlotniczej i Przeciwgazowej) na terenie Wystawy Przemysłu Metalowego, Elektrotechnicznego i Radiowego na Polu Mokotowskim. W tle dwa hangary lotniska mieszczące ekspozycję część ekspozycji, przed nimi eksponowany wagon kolejowy i parowóz. Za drzewami tor wyścigów konnych i kamienice przy ul. Polnej.
Warszawa, 23.08-11.10.1936 r.
Pawilony i prezentacja taboru kolejowego na wystawie - zdjęcie wykonane z wieży LOPP:
źródło: polona.pl
Ewa Matuszewska w kapeluszu i letniej sukience, być może podczas wyjazdu na wakacje.
druga połowa lat 30. XX w.
Gen. bryg. Ludomił Rayski, ojczym Ewy Matuszewskiej, szef polskiego lotnictwa wojskowego w latach 1926-1939; podczas Powstania Warszawskiego, jako ochotnik w 1586 Eskadrze Specjalnego Przeznaczenia Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, latał ze zrzutami dla walczącej Warszawy. Ożenił się z matką "Mewy" po rozpadzie jej pierwszego małżeństwa z Ignacym Matuszewskim, ojcem Ewy. To on zaszczepił w dziewczynie miłość do latania.
Warszawa (?), 1934-1939
Sporządzony w 1957 r. odpis z aktu ślubu Stanisławy Matuszewskiej i Ludomiła Rayskiego zawartego w 1928 r. w Pokrzywnicy.
Absolwentki Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa przy ul. Koszykowej 78, którą "Mewa" ukończyła z wyróżnieniem 18 września 1942 r. Doskonałą lokatę zawdzięczała w dużym stopniu rozpoczętym w 1938 r. (i przerwanym w wyniku wybuchu wojny) studiom medycznym. Doświadczenie zdobyła również pomagając w leczeniu ludności wiejskiej na Wołyniu. Na zdjęciu Ewa stoi w ostatnim rzędzie druga z prawej (oznaczona krzyżykiem). Obok niej, po prawej jej kuzynka Maria Matuszewska (po mężu Mostowska).
Fotografia najprawdopodobniej wykonana w budynku Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa przy ul. Koszykowej 78 (róg Chałubińskiego).
Warszawa, 18 września 1942 r.
Adeptki szkoły pielęgniarskiej w sali wykładowej, prawdopodobnie w budynku Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa przy ul. Koszykowej 78 (róg Chałubińskiego). W drugim rzędzie siedzi roześmiana Ewa Matuszewska (pierwsza od prawej).
Warszawa, około 1942 r.
(krzyżyk oznaczający Ewę błędnie narysowany przez twórcę albumu nad inną pielęgniarką)
Adeptki kursu pielęgniarstwa (wśród nich Ewa Matuszewska druga od prawej) przy wejściu do budynku Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa przy ul. Koszykowej 78 (róg Chałubińskiego), mieszczącego w okresie okupacji także siedzibę jednego z oddziałów Szpitala Dzieciątka Jezus. W tej placówce Ewa i jej matka pracowały jako sanitariuszki od września 1939 r.
Na drzwiach tablica z dwujęzycznym napisem: "Kinder Jesu Krankenhaus. I Klinik für Innere Krankheiten / Szpital Dzieciątka Jezus. I Klinika Chorób Wewnętrznych".
Warszawa, około 1942 r.
Ewa Matuszewska (pierwsza z lewej) z trojgiem znajomych. Pierwszy z prawej siedzi prawdopodobnie Jan Strzelecki, socjalista związany z konspiracyjnym pismem "Płomienie", bliski przyjaciel "Mewy", a później jej narzeczony. W przyszłości zostanie sławnym socjologiem.
Warszawa, 1939-1944
Dom gen. bryg. Ludomiła Rayskiego przy ulicy Idzikowskiego 25 (widok od strony ogrodu). We wrześniu 1939 r. mocno uszkodzony w trakcie niemieckich bombardowań Warszawy, przekazany przez Rayskich Zgromadzeniu Sióstr Niepokalanek z przeznaczeniem na szpital.
Warszawa, lata 30. XX w.
Artykuł poświęcony Ewie Matuszewskiej autorstwa Tadeusza Kubalskiego "Zbroi" opublikowany we Wrocławskim Tygodniku Katolików nr 41 (734) z 1967 r.
Na kartę nalepione informacja o mszy św. za duszę Ewy Matuszewskiej w tzw. "polskim" kościele oo. Assumpcjonistów w Jerozolimie w dniu 23 listopada 1945 r.
Ostatnia fotografia "Mewy" - kadr z większego zdjęcia, być może zdjęcia grupowego.
1943-1944 (?)
Kwiaty na grobie Ewy Matuszewskiej na Cmentarzu Wojskowym przy ul. Powązkowskiej.
"Mewa" pierwotnie została pochowana w styczniu 1945 r. w tymczasowym grobie w parku gen. Orlicz-Dreszera. Ekshumowana w kwietniu 1945 r. została uroczyście pochowana na Cmentarzu Wojskowym w dniu 4 maja 1945 r.
Warszawa, 4 maja 1945 r.