Data urodzenia:
1922-09-15
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Ludwik - Marianna z domu Policińska
Wykształcenie do 1944 r.:
Edukację rozpoczął w 1929 r. w szkole prywatnej w Brwinowie pod Warszawą. Do II klasy uczęszczał w Szkole Powszechnej im. Marszałka J. Piłsudskiego przy ul. Czerniakowskiej w Warszawie. Kolejne klasy (III - V) kończył w latach 1932-1935 w Szkole Powszechnej w Mołodecznie, mieszkając wówczas z rodzicami w Buchowszczyźnie koło Helenowa. W Mołodecznie też ukończył I i II klasę w Gimnazjum im. Tomasza Zana. Do klasy trzeciej chodził w Gimnazjum im. Króla Jagiełły w Łunińcu, a małą maturę zdawał na zakończenie IV klasy w Gimnazjum Męskim im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Pińsku.
Naukę w liceum rozpoczął w 1939 r. w I Liceum im. Zygmunta Augusta w Wilnie, ale za spalenie herbu litewskiego Pogoni został z niego relegowany. Tak znalazł się w IX Liceum w Wilnie, gdzie w maju 1941 r. zdał egzamin maturalny w języku litewskim. Dalszą naukę przerwał wybuch wojny niemiecko-sowieckiej. Od 1934 r. należał do Związku Harcerstwa Polskiego, a w latach 1938-1939 był instruktorem Przysposobienia Wojskowego.
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od 1940 r. - członek Szarych Szeregów, w 1941 r. zaprzysiężony w Związku Walki Zbrojnej. Trafił do miejscowości Słonim, gdzie pracował jako elektromonter przyfrontowych szpitali Wehrmachtu, realizując przy tym zadania na rzecz wydzielonej wywiadowczo-dywersyjnej organizacji "Wachlarz”. W czerwcu 1944 r. został aresztowany przez Gestapo w Białymstoku. Z więzienia wyciągnął go dowódca Heeres-Bau-Dienstelle 387. Po odzyskaniu wolności wyjechał do rodziny w Warszawie.
Oddział:
Kedyw Komendy Głównej Armii Krajowej - zgrupowanie "Radosław" - ochotnik
Szlak bojowy:
Wola do 11.08.1944 r. - zagarnięty przez Niemców na ul. Spokojnej 3.
Losy po Powstaniu:
Wywieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Buchenwald. 3 września 1944 r. przeniesiony do obozu pracy Dora-Mittelbau, gdzie pracował przy produkcji V-1 i V-2. Przeżył dywanowe naloty alianckie i w kwietniu 1945 r., jako tzw. "muzułmanin”, znalazł się w niemieckim obozie koncentracyjnym KL Bergen-Belsen koło Hanoweru. Od niechybnej śmierci uratował go Ślązak z Piekar (jeden z niższych numerów w KL Auschwitz), zatrudniony w kuchni obozowej. Zbigniew przed wyzwoleniem był poddany eksperymentom paramedycznym zarażony umyślnie zarazkami tyfusu. W obozie doczekał wyzwolenia przez oddziały alianckie.
Losy po wojnie:
Po wyzwoleniu jako strzelec z cenzusem pełnił służbę w kompanii wartowniczej Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Powrócił do kraju. W październiku 1946 r. rozpoczął studia na Wydziale Architektury i Urbanistyki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W trakcie III roku studiów podjął pracę w Społecznym Przedsiębiorstwie Budowlanym przy ul. Karmelickiej 48, gdzie pracował jako technik budowlany ( 1949-1950). W kwietniu 1950 r. poślubił Danutę Łoś. Studia ukończył w maju 1951 r. i na zlecenie Wydziału Prehistorii, Archeologii i Badania Tatr Uniwersytetu Warszawskiego, pomiędzy majem, a wrześniem prowadził w Tatrach inwentaryzację szałaśnictwa wysokogórskiego i pasterstwa. W roku 1951 uczęszczał także na zajęcia w ramach studiów podyplomowych w specjalności architektura urbanistyka. 23.11.1951 r. zdał egzaminy końcowe i obronił pracę dyplomową pt. "Dom Młodych Górników”; uzyskał tytuł inżyniera architekta i magistra nauk technicznych. 1.12.1951 r. rozpoczął pracę jako inżynier projektant w Centralnym Biurze Przemysłu Węglowego przy ul. Straszewskiego 28. W roku 1953 Biuro zmieniło nazwę na Biuro Studiów i Projektów Górniczych w Krakowie filia Głównego Biura w Katowicach i przeniesione zostało do nowego budynku przy ul. Lubicz 25. W 1954 r. awansował na inżyniera górnika I stopnia i został kierownikiem pracowni architektoniczno-wielobranżowej. W pracy przechodził kolejne stopnie i ze starszego projektanta przeszedł na głównego projektanta powierzchni kopalń, by zostać generalnym projektantem powierzchni kombinatu przetwórczo-wielobranżowego. W latach 1971-1972 był słuchaczem studiów podyplomowych w zakresie projektowania inwestycji przemysłowych na Politechnice Krakowskiej. 1.10.1979 r. przeszedł na emeryturę.
Działalność społeczna:
W pracy społecznej był aktywny od 1947 r. jako członek Zarządu Oddziału Krakowskiego Związku Inwalidów Wojennych, członek Zarządu SARP, wiceprezes oddziału wojewódzkiego Towarzystwa Opieki nad Majdankiem, od 1970 r. w Klubie Buchenwald-Dora członek Zarządu ds. Kontaktów z młodzieżą. W ostatnich latach życia był Honorowym Członkiem Muzeum Powstania Warszawskiego. Prócz wielu wywiadów i prac historycznych pozostawił po sobie wydane drukiem wspomnienia "II Wojna Światowa 1939-1945. Fakty - Zdarzenia - Okoliczności - Przeżycia", Kraków 1996 r.
Miejsce śmierci:
Kraków, pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
Archiwum Historii Mówionej:
