Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od marca 1943 - V Obwód (Mokotów) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 4. Rejon - Grupa Artyleryjska 548
Losy po wojnie:
Artysta rzeźbiarz, malarz. Autor wielu pomników i miejsc pamięci narodowej. Po wojnie studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie a następnie na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie w 1951 roku uzyskał dyplom na kierunku rzeźby (specjalizacji rzeźba architektoniczna) oraz ukończył IV rok malarstwa. Pod koniec studiów rozpoczął pracę w Biurze Projektów prof. Syrkusa, prowadząc pracownię projektowo-modelarską do listopada 1949 roku. W roku szkolnym 1948/49 pracował jako nauczyciel rysunku w gimnazjum w Warce. W latach 1950-1951 pracował jako asystent w Akademii Sztuk Pięknych, na Wydziale Rzeźby. W latach 1952-1954 wykonywał rekonstrukcje zniszczonych w Powstaniu Warszawskim ornamentów, rzeźb i sztukaterii w kościele Bernardynów Św. Bonifacego na Czerniakowie w Warszawie wraz z zespołem malarzy – Ryszardem Politowskim i Andrzejem Romanowskim. Wykonywał również modele gipsowe i makiety na wystawy dla Przedsiębiorstwa Wystaw i Targów. Autor rzeźby „Najstarsza pracownica Zakładów Jedwabniczych w Mialanówku”, która pokazana została na wielu ówczesnych wystawach, a ostatecznie trafiła do magazynu Ministerstwa Przemysłu Lekkiego. W rzeczywistości rzeźba ta była naturalnych rozmiarów portretem przedwojennej właścicielki ziemskiej. W 1952 roku współpracował przy wykonaniu płaskorzeźby dla kina „Stolica”, w 1953 roku przy wystawie „Odrodzenie w Polsce”, a w 1955 roku w Klasztorze oo. Bernardynów w Skępem pod Toruniem.
Od 1956 roku był pracownikiem Państwowego Przedsiębiorstwa Pracownie Sztuk Plastycznych w Dziale Rzeźby i Malarstwa, odpowiedzialnym za prowadzenie realizacji pomników i rzeźb; uczestniczył w budowie warszawskich pomników m.in.: Fryderyka Chopina, Moniuszki, Bogusławskiego, Nike, Witosa. Równocześnie prowadził wiele mniejszych prac projektowych oraz wykonawczych pomniczków, popiersi, tablic pamiątkowych, kwater i cmentarzy wojennych. Największą i najpoważniejszą realizacją[4] jest projektowany i budowany od 1960 roku Cmentarz Powstańców Warszawy na Woli. Wykonał projekt kwater wojennych oraz pomnika na cmentarzu przy ulicy Wałbrzyskiej, a także kwater wojennych na Cmentarzu Wawrzyszewskim (we współpracy z Lubomirem Tomaszewskim). Poza Warszawą projektował pomniki w Trojanowie koło Sochaczewa, Ciechanowie, Makowie Mazowieckim, Przasnyszu, Błoniu, „Dzieci Zamojszczyzny” w Siedlcach, w Łazach i wiele innych. Wchodził w skład zespołu kierującego budową pomników na Majdanku (według projektu Wiktora Tołkina) w latach 1969-1970. W 1969 roku ponadto koordynował budowę pomnika Walk i Męczeństwa na Starym Rynku w Bydgoszczy. W 1975 roku był kierownikiem zespołu montującego tablice pamiątkowe w Obozach Zagłady na terenie Austrii m. in. w Mauthausen i Melk. Zmarł w wieku 92 lat.
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, nekrolog prasowy, Gazeta Wyborcza, data emisji 04.11.2017
Publikacje :
Ajewski E.: "Mokotów Walczy 1944", Warszawa Środowisko Żołnierzy AK "Baszta" 1990, Wąsowski B.: "Zgrupowanie 548 Granat"; E. Ajewski, Mokotów walczy 1939-1944. T. 5, Warszawa : Wyższa Szkoła Handlu i Prawa, 2004.
