Data urodzenia:
1922-06-17
Stopień:
plutonowy podchorąży
Imiona rodziców:
Teofil - Helena z domu Ostrowska
Pseudonimy:
"Pagórek" ("Wachlarz"), "Jur" (Kedyw Okręgu Lwów), "Andrzej" (Powstanie Warszawskie").
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od sierpnia 1941 roku - Związek Walki Zbrojnej - organizacja dywersyjna "Wachlarz" - I Odcinek. W 1942 r. jako "Pagórek" przechodzi do plutonu "Grunwald" - IV Rejon Lwów - Wschód. W latach 1943-1944 żołnierz Okręgu Lwów Armii Krajowej - Kedyw Okręgu - oddział kpt. "Orlika". Po zakończeniu szkolenia bierze udział w akcjach bojowych Kedywu; m.in. w uwolnieniu oficera AK ze szpitala na Zamarstynowie, oraz w akcji "Derby" na Kleparowie. W Kedywie działa jako "Jur". W lipcu 1944 r., zagrożony aresztowaniem przez Gestapo, otrzymał rozkaz wyjazdu do Warszawy. Do stolicy udaje się ze swoim dowódcą kpt. "Orlikiem". Przebywali na melinie przy ul. Górczewskiej, przy czym "Orlik" znający miasto udał się na poszukiwanie kontaktu z organizacją.
Oddział:
Armia Krajowa - zgrupowanie "Radosław" - batalion "Czata 49" - pluton "Motyla" - pluton "Cedry" - dołączył 1.08.1944 r.
Szlak bojowy:
Śródmieście - Wola - Stawki - Muranów - Stare Miasto - kanały - Śródmieście Północ. Wybuch Powstania zaskoczył go w rejonie ul. Jasnej w Śródmieściu. Stamtąd przypadkowo trafił na jeden z punktów zbornych "Czaty 49". Ujawnił się jako żołnierz Kedywu i został przyjęty do oddziału. Na Woli uczestniczył w walkach o cmentarze wyznaniowe, Okopową i Stawki. Po przejściu na Muranów walczył w obronie Remizy Tramwajowej.
Odniesione rany - leczenie:
Dwukrotnie ranny: lekko podczas walk na Muranowie; leczony w szpitalu Jana Bożego przy Bonifraterskiej 12. Ciężko ranny w głowę (pękniecie czaszki - wstrząs mózgu) podczas walki "desantu kanałowego" 31.08.44 r. na pl. Bankowym. Ewakuowany kanałem do Śródmieścia, tam po opatrzeniu w szpitalu w budynku PKO przeniesiony do szpitala polowego w Hotelu "Terminus" przy ul. Chmielnej 28 (kamienica Kleifa).
Odznaczenia:
Krzyż Virtuti Militari V klasy, Krzyż Walecznych
Losy po Powstaniu:
Jako ranny wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną. Za miastem udało mu się zbiec z kolumny marszowej. Ukrywał się w rejonie Warszawy. Po przejściu frontu przedostał się na Pragę, następnie do Lublina. Tam aresztowany przez UB i wkrótce wypuszczony na wolność. Podjął pracę na Uniwersytecie Warszawskim z siedzibą w Lublinie. Ponownie zagrożony aresztowaniem uciekł do Gdańska. W Gdańsku odnalazł swoją żonę z synkiem.
Archiwum Historii Mówionej:
