Pseudonim:
"Czarna", „Ewa Czarna”
Data urodzenia:
1924-09-28
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Wykształcenie do 1944 r. :
Od 1936 roku była uczennicą Gimnazjum im. Marii Konopnickiej w Warszawie przy ul. Św. Barbary 4.
Udział w wojnie obronnej 1939 r. :
We wrześniu 1939 r. dostała powołanie do Obrony Cywilnej i pełniła służbę w domu przy ul. Strzeleckiej 45, vis a vis Fabryki Mydła Schichta, na rogu ul. Szwedzkiej i Strzeleckiej.
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od 1943 roku - V Obwód (Mokotów) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 4. Rejon - II batalion szturmowy „Odwet” („Odwet II”) - sekcja sanitarna. Odbyła kurs sanitarny w Szpitalu Dzieciątka Jezus. Drużynową sekcji była „Anna"
Adres zamieszkania przed Powstaniem:
Warszawa, ul. ks. A. Mackiewicza 1/4
Oddział:
V Obwód (Mokotów) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 4. Rejon - II batalion szturmowy "Odwet" ("Odwet II") - sanitariuszka w patrolu sanitarnym w Kolonii Staszica przy ul. Wawelskiej (do 9-10.08), następnie w Śródmieściu - 3. batalion pancerny "Golski" - 4. kompania "Odwet" - łączniczka w rejonie Politechniki.
Szlak bojowy:
Kolonia Staszica - Pole Mokotowskie - Śródmieście Południe
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu X-B Sandbostel oraz Stalagu VI C Oberlangen. Wyzwolona 12 kwietnia 1945 przez żołnierzy gen. Maczka, przebywała w obozie w Niederlangen, gdzie przeniesiono kobiety-żołnierzy, w kompanii łączności jako drużynowa, następnie komendantka plutonu, a potem p. o. komendantki kompanii.
Losy po wojnie:
Po wojnie przez pewien okres przebywała w Szwecji. Od września 1945 roku została przyjęta do 2 Batalionu PWSK, stworzonego przede wszystkim z byłych kobiet żołnierzy AK, jeńców niemieckich obozów w Oberlangen, Niederlangen i innych. Przydzielona do 4. Samodzielnej Kompanii PWSK przy 1. Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej, gdzie do końca służby w okupacyjnej strefie Niemiec pracowała jako maszynistka-biuralistka. W maju 1947 roku wraz z 2. Korpusem Polskim wyjechała do Wielkiej Brytanii. W Anglii wstąpiła do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia (ang. Polish Resettlement Corps), w stopniu kaprala. Po opuszczeniu Polish Resettlement Corps pracowała jako urzędniczka w firmach brytyjskich. 2 lipca 1947 roku wyszła za mąż za rtm. Leona Hrynkiewicza, dowódcę patrolu 12 Pułku Ułanów Podolskich, który zdobywał Monte Cassino. Irena Zawadzka po m. Hrynkiewicz była członkiem londyńskiego Koła AK, zasiadając w jego Komisji Rewizyjnej, należała do Stowarzyszenia Polskich Kombatantów (Koło 113 Spadochroniarz), a od 1972 roku zasiadała w Zarządzie Głównym Związku Polskich Spadochroniarzy, będąc od 1990 roku jego Sekretarzem Generalnym.
Odznaczenia:
Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Wojska po raz 1 i 2, Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939, Krzyż Armii Krajowej, angielski War Medal, Warszawski Krzyż Powstańczy, Patent Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny
Miejsce pochówku:
Uroczystość pogrzebowa odbyła się w Londynie w kościele Św. Chrystusa Króla na Balhan High Rd., w dniu 4.08.2022
Publikacje:
Felicja Bańkowska, Krystyna Kabzińska: „Dziewczęta ze Stalagu VI C Oberlangen”, Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego t. VI
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, informację o śmierci przekazał p. Jan Wawszczyk w imieniu p. Iwony Sudnik.
Uwagi:
Inne wersje nazwiska: Zawadzka - Hrynkiewicz, po mężu: Hrynkiewicz. 2.10.1944 roku przedstawiona przez dowódcę por. "Romana" (Juliusza Sobolewskiego) do awansu na plutonowego podchorążego, jednak ze względu na kapitulację do awansu nie doszło.
Archiwum Historii Mówionej:
