Data urodzenia:
1930-11-05
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Stanisław - Cecylia z domu Kierszniewska
Udział w konspiracji 1939 -1944:
W konspiracji od września 1943 roku - łącznik Komendy Głównej Armii Krajowej - Oddział VII (Finanse i Kontrola - "17", "26", "77", "49", "51"). Do jego zadań należało przenoszenie meldunków, dokumentów i pieniędzy w rejonie ulic: Leszno - Solna - Bagno - Plac Grzybowski oraz w rejonie Starego Miasta. Przenosił paczki i dokumenty do kasy depozytowej AK przy ul. Bagno. Uczestniczył w pracach przygotowawczych do wybuchu powstania.
Oddział :
Komenda Główna Armii Krajowej - Oddział VII (Finanse i Kontrola) - łącznik pod dowództwem płk. Thuna ps. Leszcz, ppłk. E. Kumora ps. Krzyś i mjr. J. Michalewskiego ps. Jerzy. Kierowany do budowania barykad, obrony przeciwpożarowej, służby wartowniczej, przenoszenia meldunków oraz pomocy w punktach sanitarnych przez cały okres Powstania aż do października 1944.
Szlak bojowy:
Stare Miasto (Długa, Kilińskiego, Podwale) - kanały - Śródmieście Północ (Warecka, Moniuszki, Jasna) - Śródmieście Południe (Wilcza, Skorupki)
Losy po Powstaniu:
Uciekł z pieszego konwoju ludności cywilnej prowadzonej do obozu przejściowego w Pruszkowie.
Losy po wojnie:
Mgr inżynier mechanik, projektant
Informacje dodatkowe - losy rodziny:
Jego ojciec Stanisław Sztarejko w czasie wojny z bolszewikami dowodził kompanią i I batalionem 82 pułku piechoty w Brześciu. Z dniem 8 maja 1934 został przeniesiony do 39 pułku piechoty w Jarosławiu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. W 1937 roku objął dowództwo 84 pułku Strzelców Poleskich w Pińsku, na czele którego walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. Dowodził podczas bitwy nad Bzurą oddziałem wydzielonym w Puszczy Kampinoskiej (16–19 września). Ranny podczas bombardowania Modlina w ostatnich dniach oblężenia. Po zakończeniu działań w niewoli niemieckiej w Oflagu IIC Woldenberg. Uczestniczył w konspiracji obozowej. W Oflagu IIC Woldenberg wyznaczony na dowódcę samoobrony w wypadku podjęcia przez Niemców akcji zmierzającej do likwidacji obozu. Podczas ewakuacji w styczniu 1945 roku stał na czele kolumny „Zachód”, złożonej z 879 jeńców, która przechodziła pod eskortą oddziałów Landswehry do Oflagu VIIA Murnau. 23 listopada 1945 roku objął dowództwo 4 Wołyńskiej Brygady Piechoty. Po zakończeniu służby pozostał na emigracji. Stanisław Sztarejko zmarł 13 października 1976 w Londynie. Matka Cecylia i 17-letnia siostra Danuta Sztarejko zostały zamordowane przez Niemców wraz z 16-letnią Grażyną Kierszniewską, córką pułkownika Wojska Polskiego Feliksa Kierszniewskiego w obozie gestapo Rotunda Zamojska w w lipcu 1940 roku (aresztowane we trzy 5 maja 1940 roku, przesłuchiwane i torturowane przez następne dwa miesiące, zgładzone 8.07.1940 r. w Zamościu).
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, Teczki personalne uczestników Powstania Warszawskiego: Sztarejko Andrzej Jerzy, w tym kopia dokumentacji UdsKiOR: oświadczenie świadka: Krystyna Maria Kruczyńska, po m. Sztarejko ps. Krystyna, Maria Jędrzejewska z domu Kowalska ps. Irena, Maria
Archiwum Historii Mówionej:
