Stefan Rassalski urodził się 26 grudnia 1910 roku w Symonowie w województwie wołyńskim na wschodnich kresach II Rzeczpospolitej.  Wykształcenie artystyczne jako malarz i grafik zdobył w lubelskiej  Wyższej Szkole Malarstwa i Rysunku oraz stołecznej Akademii Sztuk Pięknych, a teoretyczne w zakresie filozofii i historii sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i Uniwersytecie Warszawskim.  W latach 30. współtworzył muzea regionalne w Lublinie i Łucku, artystyczną grupę „Krąg” oraz brał udział w licznych wystawach. W czasie okupacji niemieckiej przystąpił do konspiracji w Wojskowej Służby Ochrony Powstania (WSOP) i związał się z tajnym laboratorium na Politechnice Warszawskiej (PW). Od grudnia 1939 roku prowadził tajne komplety z rysunku odręcznego i perspektywy wykreślnej na Politechnice Warszawskiej oraz z technik drukarskich i redakcyjnych w tajnej Szkole Dziennikarstwa. Jako członek Armii Krajowej realizował szereg zadań w laboratoriach Politechniki, tj. nadzorowanie produkcji  broni i środków łączności  oraz fałszywych dokumentów m.in. dla osób pochodzenia żydowskiego. Po kapitulacji Warszawy w październiku 1944 dostał się wraz z resztą warszawskiej ludności cywilnej do obozu przejściowego w Pruszkowie, skąd został zwolniony jako niezdolny do pracy i jedyny opiekun swojego syna. Po wojnie aktywnie zaangażował się w pracę Biura Odbudowy Stolicy, redagowanie  tygodnika „Stolica” oraz pracę Komitetu ds. Urbanistyki i Architektury. Rassalski tworzył jako grafik i malarz, był tez autorem licznych  artykułów z zakresu teorii sztuki i architektury. Należał do Związku Polskich Artystów Plastyków oraz Związku Dziennikarzy Polskich. Zmarł 17 listopada 1972 w Warszawie.