Fotografia z okresu okupacji niemieckiej. Warszawa. Grupa Rat-San Olgierda Budrewicza (po lewej) i Macieja Szymańskiego (z prawej) na schodach przy budynku Miejskich Centralnych Warszatatów Samochodowych na terenie posesji przy ul. Włościańskiej 52. .Jeden z nich trzyma nosze
Fotografia z okresu okupacji niemieckiej. Warszawa. Olgierd Budrewicz (po prawej) z Anną Kanicką i Maciejem Szymańskim na ławce w parku im. Stefana Żeromskiego na Żoliborzu. W tle widoczny budynek Przedszkola i Prywatnej Koedukacyjnej Szkoła Powszechnej „Rodziny Wojskowej” przy ul. Czarnieckiego 49
Fotografia z okresu okupacji niemieckiej. Warszawa. Olgierd Budrewicz (po prawej) z Maciejem Szymańskim przy ogrodzeniu i furtce XI Ogrodu Jordanowskiego przy ul. Nigolewskiego, róg Kozietulskiego
Fotografia z okresu okupacji niemieckiej. Warszawa. Grupa młodzieży żoliborskiej w maskach przeciwgazowych podczas szkolenia grup Rat-San na plaży nad Wisłą
Fotografia z okresu okupacji niemieckiej. Warszawa. Grupa młodzieży żoliborskiej podczas ćwiczeń wojskowych na plaży nad Wisłą. Drugi od prawej Olgierd Budrewicz
Fotografia z okresu okupacji niemieckiej. Warszawa. Szkolenie sanitarne młodzieży żoliborskiej w ogrodzie na tyłach X Ośrodka Opieki Społecznej i Zdrowia przy ul. Słowackiego 45, róg Stołecznej. Instruktor i kursanci z noszami
Fotografia z okresu okupacji niemieckiej. Warszawa. Instruktor prowadzący szkolenie sanitarne młodzieży żoliborskiej w ogrodzie na tyłach X Ośrodka Opieki Społecznej i Zdrowia przy ul. Słowackiego 45, róg Stołecznej
Fotografia z okresu okupacji niemieckiej. Warszawa. Maciej Szymański (stoi) z kolegą na schodach przy budynku Miejskich Centralnych Warszatatów Samochodowych na terenie posesji przy ul. Włościańskiej 52
Fotografia z okresu okupacji niemieckiej. Warszawa. Koleżanka i kolega Olgierda Budrewicza na schodach przy budynku Miejskich Centralnych Warszatatów Samochodowych na terenie posesji przy ul. Włościańskiej 52.
Fotografia z okresu okupacji niemieckiej. Warszawa. Olgierd Budrewicz jedzący zupę na schodach przy budynku Miejskich Centralnych Warszatatów Samochodowych na terenie posesji przy ul. Włościańskiej 52.
Olgierd Budrewicz urodził się 10 lutego 1923 r. w Warszawie. W chwili wybuchu II wojny światowej miał 16 lat i uczęszczał do V Państwowego Gimnazjum im. Księcia Józefa Poniatowskiego. Maturę zdał w 1942 r., w ramach tajnego nauczania, następnie studiował prawo na podziemnym Uniwersytecie Warszawskim i uczestniczył w kursach dziennikarskich. Wprowadzony przez kolegę w szeregi konspiracji, stał się żołnierzem Armii Krajowej (pseudonim „Konrad”). W roku 1943 ukończył tajną podchorążówkę AK. Wybuch Powstania zastał go na rodzinnym Żoliborzu, tu walczył w szeregach Zgrupowania „Żmija”. Na początku września 1944 r. został przeniesiony do redakcji powstańczego pisma „Dziennik Radiowy 22. Obwodu AK”. Po kapitulacji Powstania wyszedł z miasta z ludnością cywilną. Przy pomocy przyjaciół wydostał się z obozu przejściowego w Pruszkowie. Ukrywał się u znajomych w Żyrardowie. Po wojnie dokończył studia prawnicze, pracował jako reporter i publicysta warszawskich czasopism. Był autorem wielu książek podróżniczych, a także felietonów i wydawnictw o tematyce warszawskiej. Zmarł 20 listopada 2011 r. w Warszawie.
Kolekcja zdjęć Olgierda Budrewicza, powstałych w latach 1939-1949, pochodzi z rodzinnych albumów. Fotograficzny zapis wydarzeń zaczyna się w momencie wybuchu wojny, kiedy Olgierd dokumentuje swoją harcerską wyprawę na wschód w celu wstąpienia do wojska. Utrwala na kliszy pierwsze skutki wojny, następnie życie w okupowanej Warszawie. Zachowały się zdjęcia z tajnych kompletów, a także z ćwiczeń terenowych tajnej podchorążówki w roku 1943. Unikatowe są fotografie ukazujące aktywność sportową, oficjalnie zabronioną przez władze niemieckie, w tym zdjęcia z nielegalnych rozgrywek żoliborskiej drużyny „Promyk”, której Budrewicz był kapitanem. Autor dokumentował przede wszystkim swoich znajomych z warszawskiego Żoliborza, wspaniale uchwycone są relacje międzyludzkie. Zdjęcia mają często charakter półprywatny, liczne fotografie ukazują jego późniejszą żonę, Annę Kanicką, dom rodzinny przy ul. Kaniowskiej 6, są też dokumentacją letnich i zimowych wyjazdów. Prezentowany zbiór zamykają fotografie powojenne, w tym widoki zburzonej Warszawy.
Posiadasz jakiekolwiek dane lub materiały o mieszkańcach stolicy, którzy zginęli lub zaginęli w trakcie Powstania Warszawskiego? Chcesz poprawić biogram lub dodać nowe informacje o ofiarach cywilnych? Zaproponuj zmiany w formularzu. Wszystkie uwagi będą weryfikowanie przez grono historyków Muzeum Powstania Warszawskiego i po weryfikacji uzupełniane w bazie