Edward Dziewoński urodził się 16 grudnia 1916 r. w Moskwie. Przed wybuchem wojny studiował na Wydziale Aktorskim Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie, jednak dyplom otrzymał dopiero w 1945 r. Podczas okupacji zaangażował się w działalność Armii Krajowej, nie będąc zaprzysiężonym. Pracował jako tłumacz i kierownik budowy w firmach budowlanych i chemicznych (m.in. Damięcki-Holtorp). Wybuch Powstania zastał go w okolicach Końskich w świętokrzyskim, gdzie pod koniec lipca został wysłany po materiały budowlane. Po wojnie występował na scenie Teatru Syrena w Łodzi. Po powrocie do Warszawy był aktorem teatrów: Ateneum (współtworzonego przed wojną przez ojca Edwarda, Janusza Dziewońskiego), Syrena, Współczesny, Komedia oraz, założonego przez siebie, Teatru Kwadrat. Wystąpił w kilkunastu filmach (m.in. w Eroice w reżyserii Edwarda Munka), zagrał w ponad 70 spektaklach teatralnych i 100 telewizyjnych, których część także reżyserował. Był jednym z głównych aktorów Kabaretu Starszych Panów. Grał w kabaretach „Wagabunda” i „Szpak” oraz w założonym przez siebie słynnym „Dudku”. Zmarł 17 sierpnia 2002 r. w Warszawie.

Fotografie wykonane przez Edwarda Dziewońskiego w drugiej połowie lat 40., podczas wizyty w Warszawie z Teatrem Syrena,  ukazują miasto zniszczone, ale już na etapie porządkowania i odbudowy. Na doskonale zachowanych i umiejętnie skadrowanych negatywach widać m.in. budowę mostu Śląsko-Dąbrowskiego i Trasy W-Z. Do kilku zdjęć Edwardowi Dziewońskiemu pozowała aktorka Alina Janowska, która w czasie Powstania służyła jako łączniczka dowództwa batalionu „Kiliński”.