W czasie okupacji niemieckiej rodzina mieszkała u rodziców matki w Starachowicach. Jadwiga, pod pseudonimem Bratek, od 1941 roku działała w „Szarych Szeregach” na Kielecczyźnie. Od 1944 roku była też sanitariuszką...
Jadwiga Kaczyńska z domu Jasiewicz urodziła się 31 grudnia 1926 roku w Starachowicach. Była córką Stefanii z Szydłowskich i Aleksandra Jasiewicza, inżyniera budownictwa. Jej ojciec był jednym z projektantów Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej, co od dzieciństwa związało życie jego córki z Żoliborzem.
W czasie okupacji niemieckiej rodzina mieszkała u rodziców matki w Starachowicach. Jadwiga, pod pseudonimem Bratek, od 1941 roku działała w „Szarych Szeregach” na Kielecczyźnie. Od 1944 roku była też sanitariuszką w starachowickim szpitalu, gdzie pielęgnowała m.in. żołnierzy Armii Krajowej rannych w Akcji „Burza”.
W 1946 roku ukończyła I Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki w Starachowicach i rozpoczęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim.
W 1948 roku wyszła za mąż za inżyniera Rajmunda Kaczyńskiego - porucznika Armii Krajowej, uczestnika Powstania Warszawskiego. Rok później przyszli na świat ich synowie: Jarosław i Lech.
Jadwiga Kaczyńska od 1953 roku pracowała w Instytucie Badań Literackich PAN i jako nauczycielka języka polskiego. Opublikowała m.in. monografie bibliograficzne Leona Kruczkowskiego i Jana Józefa Lipskiego. W 2004 roku brała udział w uroczystościach otwarcia Muzeum Powstania Warszawskiego, które odbywały się w ramach 60. rocznicy wybuchu Powstania. Zapoczątkowała akcję „Poezja” polegająca na czytaniu wierszy w tramwajach. Wybrała wiersz Krzysztofa Kamila Baczyńskiego pt. ”Spojrzenie”.
W 2005 roku „Życie Warszawy” uhonorowało Ją tytułem Człowieka Roku.
Zmarła 17 stycznia 2013 roku w Warszawie po długiej i ciężkiej chorobie.
