Zygmunt Zbigniew Ziemięcki

"Gałązka"

dowódca plutonu

plutonowy z cenzusem - podporucznik czasu wojny (1939), porucznik (11.11.1942), kapitan (1.01.1945)

Kijów

Zygmunt - Helena z domu Pollheim

Przed wojną studiował na Uniwersytecie Poznańskim. Podczas okupacji kontynuował studia na Wydziale Prawa Tajnego Uniwersytetu Warszawskiego.

We wrześniu 1939 r. walczył w obronie Warszawy jako żołnierz IV baonu 360. pułku piechoty. Uniknął niewoli i pozostał w Warszawie.

"Nieczuja", "Robakowski", "Gałązka"

W konspiracji od 15 października 1939 w szeregach Służby Zwycięstwu Polski, następnie w Związku Walki Zbrojnej. Do maja 1940 działał przy nielegalnych transportach żywności do Zarządu Miejskiego m.st. Warszawy. Od sierpnia 1940 r. do maja 1942 działał w ZWZ-AK na terenie Krakowa. W okresie 1.09-31.12.1942 oficer do specjalnych poruczeń komendanta głównego AK gen. "Grota" (Stefan Rowecki). Od stycznia do marca 1943 r. organizator partyzantki AK w Piotrkowskiem (Wolbórz, Bogusławice, Zawada). Od 1 kwietnia 1943 w Kedywie Komendy Głównej Armii Krajowej - dowodził transportem, równocześnie był kierownikiem Zakładów Mechanicznych "Motolot" (Warszawa, ul. Jagiellońska 4/6). Od 1.04.1944 w komórce "Kedyw-Remiza" (produkcja środków bojowych) - kierował akcją "Silnik" (produkcja konspiracyjnych Stenów, granatów i butelek zapalających).

Armia Krajowa - zgrupowanie "Radosław" - batalion "Miotła" - oddział "Gałązki" - dowódca. Na Żoliborzu dowódca plutonu łączności specjalnej (kanałowej).

Wola - Stare Miasto - kanały - Żoliborz. Jego pierwszym zadaniem przed godziną "W" 1.08.1944 było konwojowanie środków zapalających z magazynów Kedywu KG AK znajdujących się w rejonie ul. Grzybowskiej, które utknęły w fabryce "Sokół" przy ul. Wroniej. Do kolumn transportowych włączono żołnierzy bez broni z komórki "Remiza" oraz łączniczki. W następnych dniach większość tych żołnierzy wcielono do oddziału "Gałązki". Po opuszczeniu Woli i przejściu na Stare Miasto oddział "Gałązki" w związku z jego chorobą został rozwiązany; część jego żołnierzy zasiliła baon zapasowy "Igor" i baon "Wigry". W drugiej dekadzie sierpnia "Gałązka", jako oficer do zleceń płk. "Wachnowskiego" (Karol Ziemski), przeszedł kanałami na Żoliborz, gdzie organizował pluton łączności specjalnej (kanałowej).

Krzyż Walecznych (11.08.1944 r. rozkaz Dowódcy Grupy "Północ" Nr 6), Krzyż Virtuti Militari V klasy (22.08.1944 r. rozkaz Dowódcy Grupy "Północ" Nr 11).

Wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną - powrócił do działalności konspiracyjnej.

W kwietniu 1949 r. odebrał od kpt. Zofii Maternowskiej (dr "Przemysława") tzw. płytkie archiwum Kedywu KG AK, które miał wywieźć na Zachód. Dokumenty zapakował do puszek od konserw i ukrył w swoim domu przy ul. Dworkowej 5 w piwnicy, pod węglem. Latem 1950 zaczął ponownie przygotowywać ucieczkę do Londynu przez Szwecję wraz z działaczem i byłym posłem na Sejm z ramienia PSL Stanisławem Jaguszem. Udał się z Warszawy do Gdańska trzymając dokumenty w walizce, a następnie zakopując je w Siankach pod Sopotem. W listopadzie 1950 Zygmunt Ziemięcki wraz ze Stanisławem Jaguszem mieli opuścić Polskę kutrem rybackim, którym to też miano wywieźć archiwum. Nie doszło jednak do tego, gdyż na spotkanie nie stawił się umówiony rybak. Przy ponownej próbie przekroczenia granicy dnia 15 listopada 1950 r. o godzinie 2 w nocy został (pod nazwiskiem Andrzej Piotrowski) wraz z Jaguszem zatrzymany w Górkach Zachodnich przez patrol WOP z jednostki 5034. W raporcie zapisano, że usiłował przemycić: "Archiwum AK z czasów okupacji oraz materiały i sprawozdania z działalności dywersyjnej AK z czasów okupacji". Po aresztowaniu przewieziony do Warszawy i osadzony w więzieniu mokotowskim. 12.04.1951 r. wraz z Zofią Martenowską stanął przed Wojskowym Sądem Rejonowym w Warszawie i został skazany na wieloletnie więzienie. Karę odbywał na Mokotowie następnie w Centralnym Zakładzie Karnym nr 1 we Wronkach. W 1953 r. miał być świadkiem w procesie płk. Jana Mazurkiewicza ("Radosław"). Po odzyskaniu wolności zamieszkał w Białymstoku. Rencista.

Choroszcz koło Białegostoku.