Data urodzenia:
1922-10-02
Stopień:
starszy strzelec
Numer legitymacji AK:
86 Chrobry
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Stefan - Katarzyna
Działalność do 1939 r.:
Piłkarz. Karierę rozpoczynał w Orkanie Warszawa, w którym grał w 1937. Później trafił do Skry Warszawa. Jego występy na boisku przerwał wybuch II wojny światowej.
Oddział:
Armia Krajowa - Grupa "Północ" - odcinek "Kuba"-"Sosna" - batalion "Chrobry I" - 1. kompania
Szlak bojowy:
Wola - Stare Miasto - kanały - Śródmieście Północ
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - robotnik przymusowy w Innsbruck - Kematen (Austria)
Losy po wojnie:
Po zakończeniu działań wojennych w 1945 wznowił karierę i został piłkarzem Polonii Warszawa. Wraz z nią w sezonie 1946 zdobył pierwsze powojenne Mistrzostwo Polski w piłce nożnej, niezwykle ważne, gdyż zdobyła je drużyna ze zrujnowanego miasta, zespół bez stadionu, trenera i pieniędzy. 28 listopada 1948, w meczu z AKS Chorzów, który jego zespół wygrał 4:1, Ochmański zdobył jubileuszowego, 450 gola Polonii w I lidze. W Polonii występował przez cztery lata i zdobył w jej barwach 14 bramek na najwyższym szczeblu rozgrywkowym. W 1950 trafił do Legii Warszawa, w której występował przez ponad pół roku (zadebiutował w kwietniowym meczu z Garbarnią Kraków (2:2), a ostatni raz wystąpił w listopadowym pojedynku z Lechem Poznań (1:1). Po odejściu z Legii, Ochmański kontynuował swoją karierę w Gwardii Warszawa, z którą w sezonie 1954 zdobył Puchar Polski Piłkarską karierę zakończył w 1956.
Uwagi:
W 1950 roku zeznawał przeciwko Zygmuntowi Sowińskiemu ps. Ostoja, patrz: P/7833: kopia wyroku Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z 22.12.1950 r., w sprawie Zygmunta Sowińskiego ps. Ostoja.
