Data urodzenia:
1896-04-02
Funkcja:
zastępca komendanta 3 Rejonu
Stopień:
major służby stałej kawalerii
Kampania wrześniowa:
Do 27 września 1939 dowódca kawalerii 21 Dywizji Piechoty.
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od 10 grudnia 1939 r. początkowo w Tajnej Armii Polskiej (TAP), a następnie w Armii Krajowej. Przydział w lipcu 1944 r.:
VI Obwód (Praga) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 3 Rejon
Oddział:
VI Obwód (Praga) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 3 Rejon - zastępca komendanta Rejonu. W czasie Powstania Warszawskiego mjr. Zygmunt Bargiel stanął na czele jury oceniającego wiersze, które wpłynęły na konkurs poetycki ogłoszony przez komendanta 3 Rejonu VI Obwodu AK Praga -
mjr Tadeusza Schollenbergera ps. "Rakowski" z okazji zbliżającego się Święta Żołnierza (15.08). We wspomnianym konkursie mogli wziąć udział wszyscy żołnierze 3 Rejonu, którzy napisali utwór poetycki. Warunek był jeden - musiał on dotyczyć tematyki powstańczej. Pierwszą nagrodę - pistolet "Steyr" otrzymał autor wiesza "1 sierpnia 1944" ps. Ultor 693" (strz. Jerzy Korszyński vel. Zbigniew Hegenbart), drugą nagrodę - pistolet maszynowy Mauser przyznano autorowi wiersza pod ps. "Dan 693" (Bogusław Podgórski). Trzecia nagroda - 5 granatów ręcznych przypadła autorowi wiersza "Żołnierzom 693 Zgrupowania" podpisanemu "Eug. J". Nazwiska tego laureata nie udało się ustalić. Wszystkie utwory zostały zebrane w tomiku "Placówka" wydanym na przebitkach maszynopisowych. W 2015 roku wiersze te wykorzystano jako teksty utworów w albumie "Placówka'44" wydanym przez Muzeum Powstania Warszawskiego z okazji 71. rocznicy wybuchu Powstania.
Losy po wojnie:
Po wojnie zamieszkał wraz z rodziną na terenach odzyskanych, w Stargardzie Szczecińskim gdzie zostało mu przydzielone duże mieszkanie i praca w Urzędzie Repatriacyjnym. Początkowo pracował na stanowisku kierowniczym, jednak gdy ówczesne władze zorientowały się w przebiegu jego dotychczasowej służby wojskowej, w tym działalności jako oficera Armii Krajowej zaczęły się prześladowania i stopniowa degradacja na coraz niższe i mniej płatne stanowiska urzędnicze. Wielokrotnie przesłuchiwany i nakłaniany do współpracy z władzami komunistycznymi, nigdy jednak się nie ugiął pod naciskiem władz. W konsekwencji utracił dotychczasową pracę, odebrano mu mieszkanie, był wielokrotnie zwalniany z kolejnych miejsc pracy. Rodzina szybko znalazła się w fatalnej sytuacji finansowej. Ostatecznie major Zygmunt Bargiel został zdegradowany do pełnienia funkcji na stanowiska magazyniera. Zmarł w Warszawie w 1957 r. na atak serca podczas pracy w fabryce.
Miejsce śmierci:
Warszawa
Informacje dodatkowe:
Urodzony w Pawłowicach pow. Sochaczewski 10 grudnia 1896 roku. Był synem organisty kościelnego Antoniego Bargiela i Marcjanny z domu Przytuła. 15 czerwca 1915 roku (do grudnia 1917 r.) powołany do Armii Rosyjskiej w 8 kompani samochodowej VIII Armii i 8 Pułku Zapasowym w Rosławiu jako szeregowiec. Od 2 grudnia 1917 do 13 maja 1918 przynależał do II Korpusu Polskiego (II KP) - 6 Pułk Ułanów.
Od 1 sierpnia 1918 do 10 czerwca 1919 w stopniu starszego ułana w 4 Dywizji Strzelców Polskich gen. Lucjana Żeligowskiego - 14 Pułk Ułanów. W czerwcu 1919 r. awansowany do stopnia kaprala. W listopadzie 1919 rozpoczął naukę w szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie. Kurs ukończył w maju 1920 w Przemyślu w stopniu podchorążego.
Od 1 maja 1920 roku do 1 października 1921 był dowódcą plutonu w 14 Pułku Ułanów. Przeniesiony 1 października 1921 do 26. Pułku Ułanów Wielkopolskich im. Hetmana Wielkiego Jana Karola Chodkiewicza. Służył w nim do 1 sierpnia 1938 jako dowódca plutonu, następnie szwadronu i w końcu oficer MOB. Od 1 sierpnia 1938 do 1 września 1939 był komendantem PW Konnego 21 Dywizji Piechoty Górskiej pod dowództwem Józefa Rudolfa Kustronia.
Odznaczenia i awanse:
Krzyż Walecznych (1920 r.), Medal Niepodległości (1932), Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami (11.11.1943). 25 lipca 1944 rozkazem KG AK Nr. L. 400/BP awansowany do stopnia majora sł. st. kawalerii
