Data urodzenia:
1920-11-27
Miejsce urodzenia:
Szczypiorno, poczta Skalmierzyce, powiat kaliski
Imiona rodziców:
Józef - Maria z domu Karśnicka
Wykształcenie do 1939 r.:
W 1938 roku zdała maturę w Gimnazjum Sióstr Sacre-Couer w Pobiedziskach - województwo poznańskie. W latach 1938-1939 studiowała w Paryżu.
Udział w konspiracji 1939-1944:
W latach 1940-1944 żołnierz Tajnej Armii Polskiej - Związku Walki Zbrojnej - Armii Krajowej w Warszawie. Przeprowadzała ludzi przez "zieloną granicę" na Węgry. Aresztowana przez Gestapo i więziona na Pawiaku. Leon Wanat w książce "Za murami Pawiaka” na str. 347 pisze o Zofii Bronikowskiej, że została ona aresztowana w grudniu 1941 roku i przez kilka miesięcy przebywała w izolacji. W czasie badań w alei Szucha była okrutnie torturowana, m.in. rażono ją prądem elektrycznym. Ten fakt potwierdza Anna Czuperska-Śliwicka w książce "Cztery lata ostrego dyżuru”, w której na str. 77 pisze, że Bronikowska, członkini TAP-ZWZ, pomimo okrutnych tortur nie załamała się. Według relacji Wandy Lewandowskiej z 20.11.1979 roku wiadomo, że po zwolnieniu z izolacji przebywała z Zofią Bronikowską (zwolnioną z izolacji w kwietniu 1942 roku) w celi tzw. "Ravensbrüczanek". Była to cela nietypowa, ponieważ umieszczono w niej 16 więźniarek-zakładniczek, które przywieziono z obozu KL Ravensbrück. Niemcy obiecali im, że po 3 miesiącach wyjdą na wolność. Strażniczka Danuta Gawryłow otoczyła "Ravensbrüczanki” szczególną opieką. Jedynymi więźniarkami, które skierowała do ich celi były właśnie Wanda Lewandowska i Zofia Bronikowska, ponieważ jak napisała Lewandowska: Gawryłow miała do nich pełne zaufanie jako do kobiet z tak ciężkich i poważnych spraw. Bronikowska i Lewandowska były świadkami, gdy 27 maja 1942 roku wszystkie zakładniczki - "Ravensbrüczanki" - zostały wywołane z celi i w grupie 206 innych więźniów wywieziono je na egzekucję do Magdalenki. Zofia prawdopodobnie została wykupiona w maju lub czerwcu 1942 roku.
Oddział:
Uczestniczka Powstania Warszawskiego - brak informacji na temat przydziału
Rodzeństwo walczące w Powstaniu Warszawskim:
Jej brat
Jan walczył w pułku KG AK "Baszta" na Mokotowie, jako ciężko ranny został zamordowany przez Niemców 26.09.1944 r.
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu XI B Fallingbostel.
Losy po wojnie:
Po oswobodzeniu obozu przez wojska amerykańskie, w stanie kompletnego wycieńczenia umieszczona została w szpitalu na terenie Szwecji. Następnie zamieszkała w Brukseli i pracowała w Brytyjskim Czerwonym Krzyżu. Po ślubie z Oskarem Gerliczem wyjechała do Argentyny. Około 1954 roku zamieszkała z mężem w USA.
Nazwisko po mężu:
Zofia Gerlicz
Miejsce (okoliczności) śmierci:
USA - 2002 r. - zginęła w wypadku drogowym, w drodze do chorego męża.
Źródła:
Uzupełniono na podstawie materiałów Marii z Psarskich Michałowej Chełkowskiej z Poznania, oraz pomocy pracowników Muzeum Więzienia Pawiak.
