Pseudonim:
"Zofia", "Stefania"
Data urodzenia:
1897-01-27
Funkcja:
Kierownik kolportażu BiP (w okresie konspiracji), w czasie Powstania komendantka szpitala
Miejsce urodzenia :
Warszawa
Imiona rodziców :
Antoni - Zofia z domu Kośmińska
Nazwisko panieńskie :
Zofia Kozłowska
Nazwisko po mężu :
Lubińska - w 1919 roku wyszła za mąż za Tadeusza Lubińskiego, oficera WP, który niebawem (21 I 1920) zmarł, mając zaledwie 27 lat.
Wykształcenie i działalność w latach 1914 - 1939:
W roku 1914 ukończyła pensję p. Porazińskiej i rozpoczęła pracę jako archiwistka w Monopolu Spirytusowym. Przerwała ją w roku 1918, po przejściu przygotowawczego kursu pełniła służbę sanitariuszki w pociągu Polskiego Czerwonego Krzyża. Po wojnie powróciła do pracy w Monopolu.
Udział w konspiracji 1939 - 1944:
Okręg Warszawski Armii Krajowej - VI Oddział BiP (Biuro Informacji i Propagandy) - kierownik kolportażu BiP AK Okręg Warszawski Armii Krajowej - VI Oddział BiP (Biuro Informacji i Propagandy) - kierownik kolportażu BiP AK
W listopadzie 1939 roku rozpoczęła pracę w konspiracji, wraz z siostrą Heleną pseudonim "Halszka", w grupie 15 kobiet, którym nadano znany kryptonim «dromaderki» i powierzono kolportaż tygodnika „Biuletyn Informacyjny”, organu Służby Zwycięstwu Polski – Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej (AK). Wiosną 1940 r. Zofia Lubińska została komendantką 4 zespołów «dromaderek», które obsługiwały obwód warszawski: 70 punktów rozdzielczych. Tygodniowy nakład samego tylko „Biuletynu Informacyjnego” dochodził 43–45 tys. egzemplarzy o łącznej wadze papieru ok. 850 kg. Ponadto rozprowadzano inne wydawnictwa Biura Informacji i Propagandy (BIP) wraz z „Rzecząpospolitą Polską”. Lubińska surowo przestrzegała punktualnego dostarczania prasy i nienaruszalności zasad konspiracji: w ciągu 5 lat okupacji nie dopuściła do żadnej wsypy i utraty kolporterki. Działalność Zofii Lubińskiej, odpowiedzialnej za funkcjonowanie podstawowego ogniwa systemu kolportażowego wydawnictw AK w stolicy, była bardzo wysoko oceniana przez naczelnego redaktora „Biuletynu Informacyjnego” Aleksandra Kamińskiego. Mieszkanie jej przy ul. Chocimskiej stale służyło za przytułek dla zagrożonych, a przez cały prawie r. 1944 było jednym z głównych lokali redakcji „Biuletynu Informacyjnego”.
Oddział:
"Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - batalion "Zaremba"-"Piorun" - Szpital Polowy ul. Wspólna 50 - komendantka szpitala
Dzielnica:
Śródmieście Południe
Rodzeństwo biorące udział w Powstaniu Warszawskim:
Jej siostra
Helena Kozłowska ps. „Halszka” razem z nią działała w konspiracji, a w czasie Powstania Warszawskiego pełniła służbę sanitarną w prowadzonym przez Zofię Szpitalu Polowym przy ul. Wspólnej 50.
W dniu 1 VIII 1944 r. objęła kierownictwo punktu sanitarnego/ szpitala mieszczącego się w drukarni-introligatorni Michalskich, przy ul. Wspólnej.
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - 13 października 1944 szpitalik, wraz z rannymi i personelem, podobnie jak inne zespoły sanitarne, został przewieziony do Zeithain w Saksonii, do Stalagu IV B / Z (Zeithain -obóz szpitalny, Stalag IV-B Mühlberg) - Zofia Lubińska została osadzona w baraku 10 Stalagu IV B. Przez cały czas pobytu wraz ze swą siostrą i pozostałymi sanitariuszkami niosły pomoc chorym współtowarzyszkom i rannym. Po wyzwoleniu 15 maja 1945 powróciły z Heleną pierwszym transportem do Polski.
Losy po wojnie:
Po wojnie otrzymała pracę w Instytucie Matematycznym, gdzie była do śmierci kierowniczką działu administracji.
Miejsce śmierci :
Warszawa
Miejsce pochówku :
Cmentarz Powązkowski w Warszawie (Stare Powązki), w grobie rodzinnym, kw. 171, rząd 6, miejsce 11,12. W tym samym grobie pochowani są m. in. rodzice Zofii, jej siostra i mąż.
Informacje dodatkowe :
Była córką Antoniego Kozłowskiego (zm. 1911), magistra farmacji
Źródła:
MPW-baza uczestników PW, Biogram opublikowany w 1972 r. w XVII tomie Polskiego Słownika Biograficznego (autor: Zofia Dłużewska - Kańska, na podstawie źródeł: 1967 XI 149; – „Tyg. Powsz.” 1965 nr 12 XII; „Życie Warsz.” 1965 nr z 6 X; – Relacje siostry Haliny Kozłowskiej, A. Kamińskiego, M. Straszewskiej i dr. Z. Brom-Kujawskiego)
