Data urodzenia:
1901-09-16
Funkcja:
referentka sanitarna
Numer legitymacji AK:
195 Obszar
Miejsce urodzenia:
Mińsk Litewski
Imiona rodziców:
Ludwik - Waleria z domu Korzeniewska
Wykształcenie i praca zawodowa do 1939 r.:
W 1917 r. wstąpiła do POW. W 1920 otrzymała maturę w polskim Gimnazjum Żeńskim im. Emilii Plater w Mińsku Litewskim.
W latach 1920-1926 studiowała na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując dyplom doktora wszech nauk lekarskich. Przez dwa lata pracowała jako lekarz sejmikowy we wsi Wolna w województwie nowogródzkim. W okresie od 1.09.1928 r. do 1.08.1944 r. pracowała w Szpitalu dla Dzieci im. Karola i Marii w Warszawie przy ul. Leszno 136. Pracę rozpoczęła jako woluntariusz i przeszła wszystkie szczeble kariery zawodowej pod kierunkiem prof. Władysława Szenajcha. W latach 1933, 1935 i 1937 odbyła podróże naukowe do Francji, Włoch i Jugosławii. W 1937 r. objęła stanowisko lekarza pediatry Miejskiej Pomocy Lekarskiej.
Udział w wojnie obronnej 1939:
We wrześniu 1939 r. ratowała rannych w okolicy Szpitala im. Karola i Marii.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Od 1940 r. należała do Związku Obrońców Rzeczpospolitej. Mieszkanie jej było punktem rozdziału prasy oraz magazynem materiałów do produkcji fałszywych dowodów osobistych. Od lutego 1942 r. działała w Wojskowej Służbie Kobiet. Objęła referat sanitarny Podokręgu Wschodniego I Oddziału Sztabu Obszaru Warszawskiego ("Cegielnia", "Woda", "Rzeka") Armii Krajowej. Podlegała bezpośrednio komendantowi Obszaru - gen. bryg. "Łaszczowi (Albin Skroczyński). W Warszawie, przed Powstaniem, organizowała małe szpitaliki dla lżej rannych.
Oddział:
Obszar Warszawski Armii Krajowej - referentka sanitarna WSK Obszaru, następnie kompania ochrony Sztabu Obszaru Warszawskiego AK "Koszta" - II pluton - Punkt sanitarny ul. Widok 8 - szefowa, potem w szpitalu polowym przy ul. Moniuszki 11.
Szlak bojowy:
Śródmieście Północ.
Awanse:
Błędnie awansowana rozkazem Dowódcy AK nr 871/I z 23.09.1944 r. do stopnia porucznika; nie wiedziano, że stopień ten już posiada.
Odniesione rany:
Ranna 17.09.1944 r. na ul. Chmielnej, opatrzona w punkcie sanitarnym przy ul. Widok.
Losy po Powstaniu:
Wyjechała z Warszawy z rannymi i chorymi ze Szpitala Wolskiego transportem do Milanówka.
Losy po wojnie:
Po powrocie do Warszawy w 1945 r. rozpoczęła pracę w Szpitalu im. Karola i Marii, została ordynatorem jednego z dwóch utworzonych oddziałów tego szpitala. W 1954 r. uzyskała stopień docenta i od tego czasu prowadziła Klinikę Diagnostyki i Chorób Dzieci. W latach 1956-1959 kierowała Oddziałem Pediatrycznym w Akademii Medycznej. W 1959 r. uzyskała stopień profesora nadzwyczajnego. Od 1962 do 1965 była prorektorem Akademii Medycznej w Warszawie. W 1967 r. została wybrana na urząd prezesa Konsystorza Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Polsce. Urząd ten piastowała przez dwie kadencje. W 1971 r. przeszła na emeryturę.
Odznaczenia:
Krzyż POW (1918), Krzyż Walecznych (1921), Krzyż Niepodległości z Mieczami (1932), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1964), Krzyż Armii Krajowej (1970), Warszawski Krzyż Powstańczy (1982), Tytuł Honorowy "Zasłużony dla Zdrowia Narodu” (1989), Krzyż za Udział w Wojnie 1918-1921 (1990)
Miejsce śmierci:
Warszawa; pochowana na Cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym; W-3-8
Źródła:
MPW-baza uczestników PW
Publikacje:
Ewangelicy warszawscy w walce o niepodległość Polski 1939-45, Parafia Ewangelicko-Augsburska Świętej Trójcy w Warszawie, Warszawa 2007; Halina Jędrzejewska Lekarze Powstania Warszawskiego 1VII – 2 X 1944 wyd. TLW
