Data urodzenia:
1921-12-11
Stopień:
plutonowy podchorąży
Miejsce urodzenia:
Podhajce
Imiona rodziców:
Antoni - Janina z domu Nagórska
Wykształcenie:
W roku 1938 kończy 1 Miejską Szkołę Rzemieślniczą im. M. Konarskiego (wydział samochodowo-lotniczy); jest aktywnym członkiem 10 Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. Stefana Batorego. W tym samym roku rozpoczyna naukę na wieczorowych kursach technicznych T.K.T. (Wydział Budowy Maszyn). Kończy je już podczas okupacji w roku 1941.
Pseudonimy:
"Fernando", "Przerzutka"
Udział w konspiracji 1939-1944:
We wrześniu 1939 r. rozpoczyna pracę konspiracyjną w 10. WDH wchodzącej w skład hufca "Grzybów" Szarych Szeregów. Pełni funkcję drużynowego. Zbiera informacje o ruchach wojsk niemieckich, zapisując oznakowania i numery samochodów na trasach wlotowych do Warszawy; prowadzi kolportaż prasy podziemnej, szkolenie w zadaniach Małego Sabotażu i szkolenie wojskowe. Nosi w tym czasie pseudonim "Przerzutka”. W grudniu 1941 r. przechodzi do 1 kompanii CKM (V Obwód (Mokotów) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 4. Rejon), otrzymuje stopień kaprala i funkcję karabinowego. W grudniu 1942 r. zostaje skierowany do Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty i równocześnie rozpoczyna naukę na tajnych kompletach maturalnych w Gimnazjum i Liceum im. Staszica (matura 1944). W 1943 otrzymuje stopień kaprala podchorążego, a 15 sierpnia tego roku nominację na dowódcę II plutonu w 1 kompanii CKM. Nosi w tym czasie pseudonim "Fernando”. Jego mieszkanie przy Al. Niepodległości 149 m. 19 służy jako lokal szkoleniowy (zbiórki, odprawy, wykłady Szkoły Podchorążych). Tu również przechowywana jest broń, z której korzysta mieszkający po sąsiedzku Jan Bytnar "Rudy” (jego siostra "Duśka” była sanitariuszką 1 kompanii CKM). Ukrywa tu również dwóch jeńców angielskich po ucieczce z obozu. W lutym 1944 r. przechodzi do Kierownictwa Walki Cywilnej, gdzie pełni funkcje instruktora broni. Po aresztowaniu dowódcy i spaleniu wszystkich kontaktów obejmuje dowództwo drużyny w IV plutonie 1. kompanii (dowódca Stanisław Leopold "Rafał”) batalionu "Parasol".
Oddział:
Armia Krajowa - zgrupowanie "Radosław" - batalion "Parasol" - 1. kompania - I pluton - 2. drużyna - dowódca
Szlak bojowy:
Wola - Stare Miasto - kanały - Śródmieście. Uczestnik walk w rejonie ul. Żytniej, Wolskiej (Pałacyk Michla), Młynarskiej i cmentarzy wyznaniowych.
Odniesione rany:
W czasie obrony Cmentarza Ewangelickiego 8.08.1944 r. ciężko ranny odłamkiem granatu w nogę, rękę i szyję. Przewieziony do szpitala Jana Bożego, a później do punktu sanitarnego batalionu "Parasol" przy ul. Długiej i ostatecznie do gmachu Sądu Apelacyjnego na pl. Krasińskich. Po przejściu kanałami do Śródmieścia skierowany na leczenie do szpitala przy ul. Poznańskiej 11. Tam choruje na tyfus plamisty, co zmusza go do pozostania w szpitalu do końca Powstania.
Awanse:
Pod koniec sierpnia awansowany do stopnia podporucznika
Losy po Powstaniu:
Z Warszawy wychodzi 4 października i wraz z transportem chorych dociera do Pruszkowa. Ucieka z transportu i udaje się do Podkowy Leśnej, a stamtąd do Sochaczewa, gdzie mieszka aż do wyzwolenia. Do stolicy powraca 28 lutego 1945.
Losy powojenne:
Po wojnie kończy studia w Wyższej Szkole Inżynierskiej im. H. Wawelberga i S. Rotwanda na Wydziale Lotniczym i do 1978 pracuje jako konstruktor (projektuje zakłady przemysłu betonowego m.in. w Nowej Hucie), zostaje delegatem Ministerstwa Budownictwa w Moskwie, Rumunii, NRD, a także przewodniczącym delegacji polskiej na naradę ekspertów w Bukareszcie. W 1967 r. mianowany porucznikiem, w 1989 - kapitanem, w 1999 - majorem i w 2000 - podpułkownikiem. Zmarł we wrześniu 2013 roku.
Miejsce pochówku:
Cmentarz Powązki Wojskowe kw. A, rz. 8, gr. 3
Archiwum Historii Mówionej:
