Data urodzenia:
1924-01-04
Stopień:
kapral podchorąży
Miejsce urodzenia:
Maków Mazowiecki
Imiona rodziców:
Dominik - Stefania
Wykształcenie do 1944 r.:
Uczeń Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Grodnie. Od 1932 r. związany z ZHP. W latach okupacji uczęszczał na komplety tajnego nauczania organizowane przez profesorów Gimnazjum im. Władysława IV w Warszawie.
Udział w wojnie obronnej 1939:
Harcerz, członek harcerskiej służby pomocniczej podczas obrony Grodna.
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od 1942 r. Ukończył tajną podchorążówkę w stopniu kaprala podchorążego. Przydział w lipcu 1944 r. - VI Obwód (Praga) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 5 Rejon - pluton 1681
Adres zamieszkania przed Powstaniem:
Warszawa, ul. targowa 59 m 18.
Oddział:
VI Obwód (Praga) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 5 Rejon - pluton 1681, następnie w Grupie "Kampinos"
Szlak bojowy:
Praga - przeprawa przez Wisłę - Kampinos
Odniesione rany:
Ciężko ranny 20.09.1944 r. - w konsekwencji stracił prawą rękę. Widnieje w ewidencji PCK jako pacjent szpitala w Żyrardowie (30 IX 1944 - 8 X 1944).
Losy po wojnie:
W lipcu 1945 roku zdał maturę i w tym samym roku zaczął studia na Wydziale Chemii Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Jeszcze będąc studentem, w 1948 roku rozpoczął pracę zawodową jako młodszy asystent. Był współorganizatorem, a potem - do grudnia 1946 roku - kierował pracą Kręgu Starszoharcerskiego ZHP na Politechnice Śląskiej. Od maja 1946 roku był przybocznym hufcowego. Należał do najbardziej aktywnych członków komendy Hufca Harcerzy w Gliwicach, brał udział w organizacji ćwiczeń i zlotów drużyn hufca oraz obozów szkoleniowych. W tym okresie był inwigilowany przez funkcjonariuszy gliwickiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego. Na początku 1949 r. został odsunięty od pracy harcerskiej (bezterminowo urlopowany). Do harcerstwa powrócił w 1956 r. To na jego ręce przekazano do Gliwic poufną wiadomość o podjęciu próby reaktywowania ZHP w grudniu 1956 roku. Po odrodzeniu harcerstwa był m.in. pełnomocnikiem Komendy Hufca ds. kilku kolejnych akcji letnich na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych. Rozkazem Naczelniczki ZHP l. 8/59 z 1 kwietnia 1959 r. został mianowany harcmistrzem. Zbigniew Gregorowicz pozostawił znaczący dorobek naukowy, który m.in. był podstawą habilitacji i nadania tytułu profesora. Pełnił odpowiedzialne funkcje na Politechnice Sląskiej; m.in. był dziekanem Wydziału Inżynierii Sanitarnej, wieloletnim dyrektorem Instytutu, a potem Katedry Chemii Analitycznej i Ogólnej, członkiem wielu komitetów naukowych w kraju i zagranicą. Po przemianach ustrojowych, jako major rezerwy, pełnił funkcję prezesa Okręgu Śląskiego Światowego Związku Żołnierzy AK.
Odznaczenia:
Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Virtuti Militari, Krzyż Partyzancki, Warszawski Krzyż Powstańczy, Krzyż Armii Krajowej
Miejsce pochówku:
Cmentarz Komunalny w Gliwicach przy ul. Kozielskiej, Sektor LF8, rząd 3, grób 16.
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, Baza Ewidencyjna uczestników Powstania Warszawskiego, Teczki personalne uczestników Powstania Warszawskiego, Polski Czerwony Krzyż - kartoteka, kopia wniosku o odznaczenie Warszawskim Krzyżem Powstańczym - wnioskujący: Środowisko VI Obwodu AK Praga. Miejsce pochówku zgłosiło Oddziałowe Biuro Upamiętniania Walk i Męczeństwa (IPN), Oddział w Katowicach.
Literatura:
„Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego T. 5, Wykaz uczestników-żołnierzy powstania warszawskiego A-Kö / red. nauk. Piotr Rozwadowski, Wyd. "Bellona”, Fundacja " Warszawa Walczy 1939-1945”, Marek Gałęzowski „Orlęta Warszawy. Organizacja Orląt Związku Strzeleckiego w Warszawie" (Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa, 2009).
