Data urodzenia:
1920-04-19
Stopień:
plutonowy podchorąży
Nazwisko w konspiracji:
Jan Sutomski
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Wacław - Irena z domu Zakrzewska
Wykształcenie (w tym wojskowe):
Uczeń Korpusów Kadetów w Chełmnie, Rawiczu i Lwowie. W czasie okupacji ukończył konspiracyjną szkołę podchorążych w stopniu plutonowego podchorążego
Kampania wrześniowa:
Brał udział w obronie Kowla w szwadronie kawalerii. W październiku 1939 r. znalazł się w niemieckiej niewoli, z której jednak udaje mu się zbiec i przedostać do Warszawy.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Członek SZP, ZWZ i AK. Zaprzysiężony w połowie listopada 1939 roku przez generała Tokarzewskiego w lokalu na ul. Wilczej w Warszawie. Od grudnia 1939 roku działał w Zakopanem jako kurier na Węgry i Czechosłowację. W tym samym roku złapany i przesłuchiwany w zakopiańskiej siedzibie Gestapo „Pallace”. Następnie przewieziony do Krakowa, do więzienia Gestapo na Montelupich. Z powodu gangreny nabytej w czasie „chodzenia” na Węgry, został przewieziony do szpitala, skąd na początku maja 1940 roku uciekł i przedostał się do Warszawy. W stolicy został oddelegowany do dowodzenia kompanią, w której prowadził zajęcia m.in. z odnajdywania i konserwacji broni. Po promocji na stopień plut.pchor. major „Roman” zatrzymał go w szkole w celu prowadzenia dalszych klas. Wraz z dwiema „swoimi” klasami do „Baszty” (batalion "Bałtyk").
Oddział:
Komenda Główna Armii Krajowej - pułk "Baszta" - batalion "Bałtyk" - kompania B-2
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - Po upadku powstania przewieziony do Stalagu Sandbostel X B i mianowany przez majora Kazimierza Szternala ps. „Zryw” (wtedy po. dowódcy oddziałów mokotowskich) na dowódcę jeńców z powstania. Następnie przeniesiony do obozu w Westertimke, z którego uciekł wraz z kilkoma kolegami z powstania. Podążając na zachód przedostał się do Holandii, gdzie dołączył do Pierwszej Dywizji Pancernej generał Maczka. Początkowo otrzymał przydział do dywizjonu szkolnego a następnie do pierwszego dywizjonu przeciwpancernego jako dowódca zwiadu.
Jako oficer Alianckich Wojsk Okupacyjnych, w czasie urlopu, pod fałszywym nazwiskiem przyjechał do Warszawy po żonę. Następnie powrócił do Holandii, gdzie doczekał końca wojny.
Losy po wojnie:
Po zakończeniu wojny wyjechał i osiedlił się w Szkocji. W roku 1978 przyjął obywatelstwo brytyjskie i wraz z rodziną powrócił do Polski.
Informacje dodatkowe:
Urodzony w Warszawie 19 kwietnia 1920 roku w rodzinie ziemiańskiej. W pierwszym dniu powstania otrzymał przydział na dowódcę pocztu i po adiutanta batalionu "Bałtyk", Eugeniusza Ladenbergera ps. „Burza”. Trzeciego dnia powstania poprosił jednak o przeniesienie do plutonu biorącego udział w regularnych akcjach. Major „Burza” wyraził zgodę i tym samym „Reszka” został dowódcą trzeciej drużyny, pierwszego plutonu, kompani B-2. Otrzymał wówczas promocję na sierżanta podchorążego. Wraz ze swoją drużyną brał udział w obronie szkoły na ulicy Różanej, atakowanej przez odziały SS z pobliskich koszar. Brał również udział w innych akcjach, między innymi w ataku na fabrykę Wedla. Odznaczony Krzyżem Walecznych za poprowadzenie patrolu w celu ustalenia zmian pozycji oddziałów SS. Pod koniec powstania z większością składu kompani B-2 przemieszczał się kanałami . Po zabłądzeniu i ostatecznym wyjściu cała kompania została pojmana przez Niemców. Wraz z innymi powstańcami przetransportowany do Pruszkowa (w Pruszkowie wraz z dwoma innymi kolegami otrzymał z rąk majora „Burzy” awans na porucznika)
Publikacje:
Tadeusz (Zbroja) Kubalski: " W szeregach "Baszty" MON 1969 r.
