Włodzimierz Wyzner

"Opoka"

-

strzelec

Grudziądz

Henryk - Janina z domu Czaplicka

Stanisław Lewicki

W konspiracji "Karaś", w Warszawie i powstaniu "Opoka"

W konspiracji od maja 1942 roku - Szare Szeregi w Nowym Sączu. Był członkiem grupy Stanisława Kamińskiego, przyjął pseudonim „Karaś”. Pełnił funkcje rozpoznawcze wojsk okupanta na terenie miasta i powiatu nowosądeckiego, kolportował prasę podziemną, uczestniczył w szkoleniu wojskowym. W marcu 1944 roku organizacja Szare Szeregi w Nowym Sączu została rozbita. Uprzedzony o aresztowaniu, w dniu 29 marca uciekł z Nowego Sącza do Lwowa, gdzie otrzymał fałszywe dokumenty na nazwisko Stanisław Lewicki i w czerwcu 1944 roku wyjechał do Warszawy.

Armia Krajowa - Grupa "Północ" - zgrupowanie "Róg" - Brygada Dyspozycyjno-Zmotoryzowana NSZ "Koło"

Stare Miasto - kanały - Śródmieście Północ - Górny Czerniaków

Wywieziony pod konspiracyjnym nazwiskiem "Stanisław Lewicki" w transporcie szpitalnym do obozu jenieckiego Stalag XI A Altengrabow. W obozie przebywał w szpitalu w Gross Lübars (podobóz Stalagu XI A Altengrabow), a następnie skierowany do jenieckiego obozu pracy w miejscowości Oschersleben.

47165

Wyzwolony przez wojska amerykańskie w pierwszych dniach maja 1945 roku. Po wyzwoleniu przebywał w strefie amerykańskiej w Polskim Obozie Wojskowym Nr 122 w kompani wartowniczej w miejscowości Rheda - ponownie pod prawdziwym nazwiskiem "Włodzimierz Wyzner". W końcu lipca 1945 roku powrócił do rodzinnego Nowego Sącza. Po zdaniu matury w Nowym Sączu rozpoczął studia na Akademii Handlowej w Krakowie (obecnie Uniwersytet Ekonomiczny), które ukończył w roku 1949, uzyskując stopień magistra nauk ekonomiczno-handlowych. Od roku 1947 pracował w Krakowie, Gliwicach, Bielsku, Rzeszowie, a od 1965 roku w Krakowie w różnych firmach gospodarczych, głównie w przedsiębiorstwach budowlanych. W roku 1988 roku przeszedł na emeryturę. Za pełnienie służby w polskich formacjach i organizacjach w latach 1942 - 1945, w czerwcu 1999 roku otrzymał uprawnienia kombatanckie. W marcu 2004 awansowany do stopnia porucznika.

Zmarł 7 kwietnia 2005 roku, pochowany został na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Armia Krajowa - Grupa "Północ" - zgrupowanie "Róg", następnie zgrupowanie (odcinek) "Trzaska" - batalion "Wigry" - dowódca kpt. "Trzaska" (Eugeniusz Konopacki). W dniu wybuchu Powstania Włodzimierz Wyzner znalazł się na terenie Starego Miasta, gdzie jako ochotnik zgłosił się do punktu werbunkowego Brygady Zmotoryzowanej „Młot”. Otrzymał legitymację żołnierza Armii Krajowej na prawdziwe nazwisko, przyjął pseudonim „Opoka”. W pierwszej fazie Powstania uczestniczył w walkach na terenie Starego Miasta, m.in. w rejonie Placu Krasickich i magazynów na Stawkach. W połowie sierpnia na kwaterze przy ul. Długiej 7 został zasypany walącym się gruzem po wybuchu tzw. „szafy”, doznając poważnego urazu głowy. Przez kilka dni przebywał w szpitalu polowym przy ul. Długiej. Szpital opuścił nie wyleczony z poważną utratą słuchu. Do kapitulacji Starówki brał udział w ciężkich walkach, głównie w rejonie Katedry Św. Jana oraz w udział w nieudanej próbie przebicia oddziałów powstańczych do Śródmieścia. W nocy z 1 na 2 września 1944 jako jeden z ostatnich przeszedł kanałami do Śródmieścia. W Śródmieściu brał udział w walkach w rejonie ul. Marszałkowskiej i na Czerniakowie. W wyniku ran odniesionych w połowie sierpnia przy ul. Długiej wywiązało się zapalenie ucha środkowego i lewego wyrostka sutkowatego za uchem. Ok. 20 września 1944 został skierowany do szpitala przy ul. Mokotowskiej. Opiekowała się nim sanitariuszka Antonina Ruder, pseudonim „Halina”. Po kilku dniach poddany został operacji trepanacji czaszki, którą przeprowadził prof. Szmurło.

Jego żona, Maria z domu Ostrowska, za działalność w ruchu oporu, została aresztowana w 1941 roku w Nowym Sączu przez gestapo. Więziona w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück (nr obozowy 7205), aż do wyzwolenia. Zmarła 20 lutego 1980 roku. Jego ojciec Henryk Wyzner, za działalność w ZWZ został także aresztowany w Nowym Sączu, w lutym 1942 roku wywieziony jako więzień polityczny do obozu koncentracyjnego KL Auschwitz (nr obozowy 22714), gdzie zginął 29 maja 1942 r.

Archiwum rodzinne.