Data urodzenia:
1931-01-13
Funkcja:
łącznik, służby pomocnicze
Miejsce urodzenia:
Nowa Wieś (powiat Szamotuły)
Imiona rodziców:
Władysław - Jadwiga
Wykształcenie do 1944 r.:
Przed wojną ukończył dwie klasy szkoły powszechnej (Szkoły we Wronkach i Grodzisku Wielkopolskim.) Członek gromady zuchowej "Wilczki", w lipcu 1939 roku uczestniczył w kolonii zuchowej. W roku szkolnym 1939/1940 rozpoczął naukę w III klasie obowiązkowej szkoły niemieckiej w Grodzisku Wielkopolskim, naukę kontynuował do momentu wysiedlenia w kwietniu 1941 r.
Okres okupacji niemieckiej:
W kwietniu 1941 razem z rodziną został wysiedlony z Wielkopolski do Łodzi, a następnie do Konstantynowa, gdzie przebywał w przejściowym obozie dla wysiedlonych. Od września 1941 roku w Generalnej Guberni, pod opieką Rady Głównej Opiekuńczej (RGO) w Warszawie.
Harcerstwo i udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od stycznia/lutego 1943: Szare Szeregi - Zawiszacy. Przeszedł szkolenie z zakresu łączności, m. in. na obozach letnich w Śródborowie i pod Konstancinem - oficjalnie działających pod nazwą kolonii letnich RGO dla młodzieży szkolnej. Zajmował się zdobywaniem informacji wywiadowczych i przenoszeniem meldunków
Adres przed Powstaniem:
Mokotów - ul. Idzikowskiego 35/37 - internat RGO dla chłopców
Szlak bojowy:
Mokotów - Pyry
Losy po Powstaniu:
Wobec braku możliwości powrotu do stanicy udał się w rodzinne strony ojca, tj. w rejon Gór Świętokrzyskich. Przez pewien czas pełnił funkcję łącznika ks. Gruszki - proboszcza parafii w Nowej Słupi. W listopadzie 1944 r. zamieszkał w Radomiu, w schronisku RGO przy ul. Wałowej. W styczniu 1945 roku powrócił do Warszawy i rozpoczął naukę w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Stanisława Staszica. W tym czasie aktywnie działał w harcerstwie jako drużynowy w 16 WDH im. Zawiszy Czarnego.
Losy po wojnie:
Reżyser i scenarzysta filmów dokumentalnych, aktor lalkowy. Po wojnie począwszy od 1948 roku odbył szkolenia pilota szybowcowego oraz szkolenie z zakresu skoków spadochronowych. W 1948 roku zdał maturę. Po maturze w 1953 roku rozpoczął studia na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Pracował m. in. w Teatrze Narodowym u Erwina Axera oraz w Państwowym Teatrze Lalek i Aktora „Baj” w Warszawie (od 1951) u Jerzego Dargiela. W 1957 roku powrócił do harcerstwa - drużynowy macierzystej 16 WDH, podharcmistrz, Instruktor Wychowania Artystycznego w Chorągwi Stołecznej i Mazowieckiej. W latach 1960-1965 pracował jako nauczyciel języka polskiego w szkole podstawowej nr 61 na warszawskiej Ochocie (ul. Białobrzeska 27). W kolejnych latach pracował jako redaktor filmów dla szkół w Centrali Filmów Oświatowych „Filmos” (1966-1968) oraz w Wytwórni Filmowej Czołówka (od 1969 do 1992 - asystent reżysera, reżyser filmów dokumentalnych.) Pisywał także do miesięcznika „ Kamera". Wieloletni członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich oraz pracownik Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa na stanowisku naczelnika działu krajowego. W 1993 został wybrany prezesem Zarządu Federacji Rodzin Katyńskich . Funkcję tę pełnił do roku 2006 . W tym samym okresie (1993) przez rok był prezesem Stowarzyszenia Rodzina Katyńska w Warszawie. W 2003 wszedł w skład Rady Programowej Muzeum Policji. Od 1996 roku na emeryturze. Pracuje społecznie w środowisku Stowarzyszenia Szarych Szeregów m. in. w redakcji pisemka ”Warszawskie Szare Szeregi"
Odznaczenia:
5 lutego 2002 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. W 2012 w został odznaczony przez szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jana Stanisława Ciechanowskiego Medalem „Pro Patria” w uznaniu szczególnych zasług w kultywowaniu pamięci o walce o niepodległość Polski. W dowód uznania zasług na rzecz stosunków polsko-niemieckich odznaczony w ambasadzie RFN w Warszawie w 2015 r. przez ambasadora Rolfa Nikla Krzyżem Zasługi na Wstędze Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec przyznanym przez prezydenta Niemiec Joachima Gaucka.
Miejsce pochówku:
Cmentarz Komunalny Południowy w Antoninowie, kw. 4D, rząd 6, grób 27
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, materiały biograficzne uczestników Powstania Warszawskiego, archiwum rodzinne Włodzimierza Dusiewicza. Informację o śmierci i miejscu pochowania przekazał do Działu Kombatanta syn, p. Andrzej Dusiewicz.
Archiwum Historii Mówionej:
