Powstańcze Biogramy - Włodzimierz Bieżan

Pseudonim:

"Klawisz"

Funkcja:

-

Fałszywe nazwiska w okresie okupacji niemieckiej :

Jerzy Orlicz, Wladimirus (Wolodymyr) Bieżanow

Stopień:

strzelec - sierżant podchorąży

Miejsce urodzenia:

Podkamień - województwo lwowskie

Imiona rodziców:

Jan - Eugenia z domu Small

Wykształcenie:

W 1938 roku ukończył Wojskową Szkołę Muzyczną przy Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Katowicach.

Służba wojskowa do 1939:

W 1930 w wieku 12 lat wstąpił jako elew do 4. pułku piechoty Legionów w Kielcach. Do 1934 roku służył jako orkiestrant w 4 pp. W 1939 roku przeniesiony przez Ministra Spraw Wojskowych do orkiestry w 21. Warszawskim Pułku Piechoty „Dzieci Warszawy” (21 pp) w garnizonie Warszawa na terenie Cytadeli. Pułk wchodził w skład 8 Dywizji Piechoty

Udział w wojnie obronnej 1939 r.:

We wrześniu 1939 r. żołnierz 21. Pułku Piechoty im. Dzieci Warszawy. W wojnie obronnej 1939 21 pp wszedł w skład Armii „Modlin” i wziął udział w ostatniej fazie bitwy pod Mławą, a od 10 września 1939 r. w obronie Warszawy. Włodzimierz Bieżan uczestniczył w obronie stolicy - do niewoli nie poszedł.

Udział w konspiracji 1939-1944:

W konspiracji od 1940 r. w Związku Walki Zbrojnej - Armii Krajowej, przydzielony do oddziału małej dywersji rekrutującej się z Szarych Szeregów (37. WDH). Latem 1942 r. przydzielony do Oddziału Bojowego 993/W (Oddział Bojowy Kontrwywiadu Komendy Głównej AK kryptonim „Wapiennik” przy Wydziale Bezpieczeństwa i Kontrwywiadu w ramach Oddziału II Informacyjno-Wywiadowczego Komendy Głównej Armii Krajowej, przy WSS KG AK). Jeden z pierwszych żołnierzy oddziału, w patrolu Bolesława Bąka ps. "Szlak". Uczestnik akcji bojowych 'Dziewczyna z "Nadwywiadu", Leitgeber (akcja na Wilhelma Leitgebera), Kronenberg, Ukraińcy i innych.

Adres zamieszkania przed Powstaniem :

Warszawa-Marymont, ul. Skrzelewska 17 (dawniej Bielańska) - obecnie nie istnieje

Oddział:

Armia Krajowa - zgrupowanie "Radosław" - batalion "Pięść" - kompania "Zemsta". Po rozwiązaniu batalionu 2 września 1944 przeszedł kanałami na Żoliborz, a następnie do Kampinosu - Grupa "Kampinos" - kompania "Zemsta II". Pod koniec września 1944 oddziały w Puszczy Kampinoskiej zostały rozbite pod Jaktorowem i Międzyborowem, na odcinku między Grodziskiem a Żyrardowem.

Szlak bojowy:

Wola - Stare Miasto - kanały - Żoliborz - Kampinos.

Losy po wojnie:

Muzyk-kompozytor, wirtuoz akordeonu, laureat licznych nagród. Po wojnie występował w kraju i zagranicą. Jako muzyk pracował w telewizji oraz Polskim Radiu (grając z orkiestrą symfoniczną Polskiego Radia). Zespół Instrumentalny Włodzimierza Bieżana był znany w całym kraju w latach ’50 i ’60. Tworzył pod kilkoma pseudonimami, np. R-Horn. Skomponował wiele utworów, m.in.: "Seniorita", "Ty prosisz o piosenkę", "Miasteczko na dłoni", "Trudno zapomnieć", "Arabeska", "Wiosenny walczyk", "Tylko wspomnienie". Pisał także utwory dla najbliższych: "Polka Andrzejka ", "Walczyk dla Ewuni", "Anulka", "Ruda Hanka", "Czekamy na Ewę ". Zdobył III nagrodę na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu w 1970r. za utwór „Jak nie pokochać tego miasta”. Współpracował z takimi artystami, jak Jan Cajmer, Stefan Rachoń, Zygmunt Karasiński.Nagrał m.in. płyty : - "Zespół Instrumentalny Włodzimierza Bieżana" (Pronit SX1589), - "Z melodią i piosenką dookoła świata" - Nr.1 (Pronit XL0161), - "W rytmie tanecznym" (Muza L0205), - "1000 Taktów muzyki tanecznej" - Nr.2 (Pronit L0200).

Odznaczenia:

Order Wojenny Virtuti Militari V klasy, Krzyż Walecznych (wg informacji w życiorysie -KW odznaczony trzykrotnie), Medal Wojska po raz 1, 2, 3 i 4, Krzyż Armii Krajowej, Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami, Odznaka Pamiątkowa Zgrupowania „Radosław”. Włodzimierz Bieżan uhonorowany został również odznaką partyzancką nadaną przez ppłk. rez. Józefa Krzyczkowskiego ps. „Szymon"

Miejsce śmierci:

Warszawa

Miejsce pochówku :

Warszawa, Cmentarz Wojskowy na Powązkach, kw.C-22, rząd II, grób 5. Pochowany wraz z synem Andrzejem Bieżanem

Informacje dodatkowe:

Swoją działalność ujawnił w 1945 r. Dwukrotnie żonaty, po raz pierwszy z Haliną Poleszczuk (ur. 1924), następnie z Anną z Lewickich (1938-2000). Miał dwoje dzieci: z I związku syna Andrzeja (1945 - 1983), pianistę, kompozytora, zmarłego tragicznie w grudniu 1983 roku i córkę Ewę z II małżeństwa. Wymieniony jest w relacji Haliny Poleszczuk (po wojnie Bieżan-Glonek) ps. "Lalunia" dla Archiwum Historii Mówionej oraz jej wspomnieniach "Urodziłam się na Cytadeli" (P/7761/13, wydruk komputerowy, 2009 r.)

Źródła:

MPW-baza uczestników PW, MPW-zbiory, kopia życiorysu autorstwa Włodzimierza Bieżana udostępniona ze zbiorów rodzinnych przez córkę, kopie wspomnień z lat okupacji i Powstania Warszawskiego: „Jeszcze jeden cud", "Mylne drogowskazy", "Za żółte krzyże". Nota biograficzna W. Bieżana w ”Kalejdoskopie Estradowym„ Z. Adrjańskiego oraz artykuły na forum Polskiego Portalu Akordeonowego www.forum.akordeon-portal.pl, Ewa Bieżan wspomina swojego ojca (pol.). 2015-03-04 http://www.akordeon.pl/index.php/2-uncategorised/120-ewa-biezan-wspomina-swojego-ojca [dostęp 2018-10-02].MPW-kontakt: p. Ewa Bieżan. Prezentowane w biogramie zdjęcia pochodzą ze zbiorów rodzinnych Pani Ewy Bieżan.

Włodzimierz Bieżan

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

Nasz newsletter