Data urodzenia:
1901-06-27
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Kazimierz - Barbara
Działalność do 1939 r.:
W 1914 r. wraz z rodziną trafiła do Moskwy, a później do Petersburga, gdzie uczęszczała do gimnazjum. Z Petersburga, dzięki staraniom ojca, przeniosła się do Jekatierinosławia na Ukrainie, gdzie przebywała jej matka z siódemką rodzeństwa. Tam oprócz pracy w Centralnym Komitecie Obywatelskim przy wydawaniu paszportów dla Polaków, założyła męską drużynę harcerską i chór złożony z polskiej młodzieży. Po wojnie, w 1918 r. przyjechała do Polski. Skończyła gimnazjum, rozpoczynając jednocześnie pracę w Centralnym Biurze PKP. Po pracy uzupełniała wykształcenie i w 1924 r. ukończyła Wyższą Szkołę Teatralno-Wokalną. Wkrótce dostała angaż jako solistka w Warszawskiej Operze Objazdowej. W 1925 r. Kazimierz Golczyński, urzędnik Ministerstwa Kolei w Warszawie, zakupił w Garbatce działkę kolejową Nr 21, na której wybudował willę przed Zalewem "Budowa", gdzie wkrótce sprowadził na stałe całą rodzinę. Irena nie mieszka w Garbatce zbyt długo, gdyż w 1926 r. wyjechała do Francji. Pracowała w Związku Nauczycielstwa Polskiego i na Uniwersytecie Robotniczym w Lille. Zorganizowała na obczyźnie Amatorskie Towarzystwo Teatralne, w którym sama reżyserowała sztuki na podstawie literatury francuskiej, współpracowała z pismem dla polskich dzieci "Polskie Pachole", a także doskonaliła swój głos w Konserwatorium Muzycznym w Lille. W 1930 r., po powrocie do Polski rozpoczęła pracę w Polskim Radiu w Warszawie jako lektorka, spikerka i sekretarz programowy.
Pseudonimy:
"Margarita", "Szarotka"
Udział w konspiracji 1939-1944:
W latach okupacji niemieckiej pracowała w herbaciarni Haliny Sosnowskiej - dyrektorki programowej Polskiego Radia. W konspiracji działała pod pseudonimem "Szarotka"; pomagała w otrzymywaniu ausweisów dla pracowników radia, co miało zabezpieczyć ich przed wywózką do Niemiec.
Oddział:
Armia Krajowa - Grupa Bojowa "Krybar” - III zgrupowanie "Konrad" - PŻ ("Pomoc Żołnierzom") - kierownik pralni.
Losy po Powstaniu:
Wyszła z Warszawy z ludnością cywilną, trafiła do obozu przejściowego w Pruszkowie (Dulag 121), z którego została wywieziona wgłąb Niemiec. W obozowych warunkach zorganizowała chór, występy artystyczne, popisy wokalne. chorych.
Losy po wojnie:
Na skutek ropnego zapalenia płuc została odwieziona do w Hamborn, gdzie w szpitalu dla polskich wysiedleńców przebywała od lipca 1945 r. Przez cały czas pobytu w szpitalu poświęcała się bezinteresownie pracy kulturalno-oświatowej dla chorych. Prowadziła dział oświaty, bibliotekę, chór, czym zyskała sobie ludzką wdzięczność. 22.02.1946 r. Komendant szpitala kpt. Michniewski napisał w Hamborn "Podziękowanie dla Ireny Głogowskiej", m.in. za jej serce dla wszystkich. W 1946 r. powróciła do Polski i wznowiła pracę w Polskim Radiu. Jako doświadczonej pracownicy powierzono jej reżyserowanie słuchowisk radiowych, audycji i odczytów. W 1954 r. przeniosła się z Warszawy do Garbatki jeszcze przez dwa lata współpracowała z Polskim Radiem. Jej niespożyta energia nie pozwoliła jednak na bezczynność i w 1962 r. założyła w swoim domu w Garbatce na ul. Spacerowej świetlicę "Leśna Przystań", prowadząc zajęcia świetlicowe i teatralne dla dzieci i młodzieży.
Odznaczenia:
Warszawski Krzyż Powstańczy (26.10.1983)
Miejsce śmierci:
Garbatka, pochowana na radomskim cmentarzu na Firleju.
