Data urodzenia:
1912-10-28
Miejsce urodzenia:
Dąbrówki, powiat Kozienice
Imiona rodziców :
Jan - Wiktoria
Wykształcenie i zawód:
Ukończył szkołę powszechną w Kozienicach. Zawód w zapisach PCK - cukiernik (czeladnikował u cukiernika, ale nie mógł pracować w zawodzie z powodu alergii). Zawód wykonywany - urzędnik pocztowy.
Udział w kampanii wrześniowej 1939 :
Zmobilizowany we wrześniu 1939 r. brał udział w walkach na Kresach. Wzięty do niewoli przez Sowietów zbiegł z kolumny jenieckiej i powrócił do Warszawy.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Warszawski Okręg Armii Krajowej - VIII Samodzielny Rejon Okęcie - 7. pułk piechoty "Garłuch" - bateria artylerii pułkowej por. "Kuby"
Adres zamieszkania przed Powstaniem:
Warszawa, ul. Grzybowska 32*
Oddział:
Warszawski Okręg Armii Krajowej - VIII Samodzielny Rejon Okęcie - 7. pułk piechoty "Garłuch" - bateria artylerii pułkowej por. "Kuby"
Miejsce śmierci:
Poległ w trakcie bombardowania - ul. Chełmska, pod gruzami
Miejsce pochówku:
W styczniu 1945 roku ekshumowany z ul. Chełmskiej 13 (w zapisach PCK notatka: teren fabryki "Avia"). 6 lutego 1945 roku pochowany został na Cmentarzu Czerniakowskim w jednej trumnie z Sierpińskim Stanisławem
Informacje dodatkowe - losy rodziny:
Władysław Ozimek był zaprzysiężonym żołnierzem Armii Krajowej i fakt ten był wiadomy jego żonie Irenie, jednak szczegóły jego działalności konspiracyjnej oraz przynależności organizacyjnej nie były jej znane. Po wojnie, p. Irena Ozimek otrzymała od kolegi Władysława (nazwisko nieustalone) informację, że mąż jej był żołnierzem "Garłucha". Z relacji kolegi wynikało, że obydwaj z Władysławem pracowali w czasie okupacji na Poczcie Głównej na Placu Napoleona w jednej ekipie pocztowców. Ich zadaniem było wybieranie i dostarczanie do AK listów adresowanych do władz okupacyjnych, szczególnie gestapo. Jako pocztowiec Władysław Ozimek przewoził wagonami pocztowymi przesyłki (listy, worki i paczki). Dawało to sposobność Armii Krajowej na przetransportowanie materiałów konspiracyjnych oraz broni. Z powojennych rodzinnych relacji p. Ireny Ozimek (wdowy po Władysławie) wynikało, że mieszkanie pp Ozimków wykorzystywane było do przechowywania broni i jej dalszej dystrybucji. Po wybuchu Powstania Warszawskiego żona Irena wraz z 3,5 letnim synem Andrzejem znalazła się na Woli wśród zatrzymanej i wypędzonej ludności cywilnej. Po krótkim pobycie w kościele Św. Wojciecha na Woli, gdzie Niemcy zorganizowali punkt zborny (tymczasowy obóz przejściowy dla ludności na terenie kościoła), została skierowana z dzieckiem do obozu w Pruszkowie (Dulag 121). Po drodze udało jej się zbiec (podczas postoju przed Pruszkowem polski kolejarz odryglował drzwi wagonu umożliwiając przewożonym warszawiakom ucieczkę i rozproszenie po okolicy. Irena Ozimek wraz z dzieckiem zatrzymała się u rodziny na wsi). Po wojnie poszukiwała męża za pośrednictwem Polskiego Czerwonego Krzyża.
Źródła:
MPW-baza uczestników PW, MPW-zbiory: P/9158 - dar p. Andrzeja Ozimka, syna Władysława
Publikacje :
Juliusz Kulesza, Garłuch: opowieść o 7. pułku piechoty AK w konspiracji i Powstaniu Warszawskim, Oficyna Wydawnicza "Mireki", 2014 rok, s. 252: OZIMEK WŁADYSŁAW, bateria pułkowa, poległ 09.1944 od bomby lotniczej na Powiślu
Uwagi:
*Przedpowstaniowy adres zamieszkania podawany w PCK przez żonę, Irenę Ozimek - Warszawa, ul. Grzybowska 32. Adres rodziców w czasie wojny podawany przez syna, p. Andrzeja Ozimka - Powiśle, ul. Solec.
