Data urodzenia:
1888-06-22
Funkcja:
lekarz, komendant szpitala
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców :
Kacper - Wiktoria z domu Ziemińska
Wykształcenie i praca do 1939 r. :
Maturę uzyskał w 1907 roku w Akermanie, a następnie otrzymał stypendium rządu carskiego i odbył studia medyczne na Uniwersytecie Św. Włodzimierza w Kijowie (1907–1912), uzyskując dyplom w 1912 roku. Pracę lekarza rozpoczął od wolontariatu w klinice chirurgicznej M. Wołkowicza w Kijowie, a następnie pracował w obwodzie semipałatyńskim w zachodniej Syberii. W czasie I wojny światowej jako kapitan-lekarz przebywał w guberni tobolskiej i w Omsku, gdzie zajął się okulistyką. Działał w Towarzystwie Pomocy Ofiarom Wojny. Po powrocie do Warszawy pracował od maja 1918 roku do marca 1919 roku w Instytucie Oftalmicznym pod kierunkiem Walentego Kamockiego i Kazimierza Beina oraz w Zakładzie Anatomii Patologicznej UW pod kierunkiem Józefa Hornowskiego. W marcu 1919 został powołany do wojska i skierowany do armii gen. Hallera we Francji. W Paryżu zapoznał się z działaniem Kliniki Okulistycznej. Po powrocie do Warszawy pracował przez rok pracował w Szpitalu Ujazdowskim na Oddziale Okulistycznym, a następnie przez kilka miesięcy jako kierownik oddziału ocznegow Szpitalu Okręgowym w Grodnie. Dzięki staraniom prof. Kazimierza Noiszewskiego uzyskał w 1921 roku zwolnienie z wojska i został zatrudniony w Uniwersytecie Warszawskim, w kierowanej przez Noiszewskiego Klinice Okulistycznej. W 1923 roku uzyskał stopień doktora medycyny (na podstawie pracy „Przyczynek do anatomii patologicznej jaskry”) i odbył staż w klinice okulistycznej w Bordeaux. Habilitowany w roku 1926 r. Po przejściu Noiszewskiego na emeryturę w 1929 Władysław Melanowski pełnił obowiązki kierownika katedry i Kliniki Ocznej, prowadząc równocześnie działalność naukową i wykłady dokształcające dla lekarzy.
Wrzesień 1939 r. :
W czasie obrony Warszawy pracował w Szpitalu Ujazdowskim jako kierownik oddziału ocznego.
Okres okupacji niemieckiej i udział w konspiracji 1939-1944 :
W czasie okupacji brał udział w tajnym nauczaniu – wykładał optykę okulistyczną (1941–1942) i dzieje okulistyki (1941–1942) na tajnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich i w Szkole Jana Zaorskiego.
Oddział :
"Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - komendant szpitala polowego Smolna 8 (Instytut Oftalmiczny),po ewakuacji Szpital polowy Pierackiego 10. Pracował też w innych szpitalach Śródmieścia Południowego.
Dzielnica:
Powiśle - Śródmieście Południe
Miejsce śmierci :
Warszawa
Miejsce pochówku :
Cmentarz Powązkowski w Warszawie (Stare Powązki), kwatera 30, rząd 6, miejsce 28,29
Źródła:
Towarzystwo Lekarskie Warszawskie: Pamiętnik TLW 2014,
Szpitale Warszawskie - Szpitale Powstańcze, tamże: Maria Wiśniewska, Szpitale Powstańcze. Halina Jędrzejewska Lekarze Powstania Warszawskiego 1VII – 2 X 1944 wyd. TLW
inne: Encyklopedia Medyków Powstania Warszawskiego (lekarzepowstania.pl/osoba/wladyslaw-melanowski), Szpitale Polowe 1944 (www.szpitale1944.pl/i/562,wladyslaw-melanowski)
Literatura:
Polski Słownik Biograficzny t. 20 s. 401 MELANOWSKI Władysław Henryk (1888-1974) okulista, profesor Wydziału Lekarskiego UW
