Data urodzenia:
1897-12-08
Stopień:
podpułkownik służby stałej artylerii
Miejsce urodzenia:
Przemyśl
Służba wojskowa do 1939 r.:
Uczestnik I wojny światowej, od listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. W stopniu podporucznika wziął udział w wojnie polsko-ukraińskiej, w szeregach 3. pułku artylerii ciężkiej (3. pac). W grudniu 1919 r., jako oficer 1 baterii pułku walczył w Przemyślu, a następnie we Lwowie. W szeregach 3. pac walczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. 12 maja 1920 r. odznaczył się w miejscowości Browary nad Dnieprem, w czasie ataku bolszewików na miasteczko. Po wojnie zweryfikowany w stopniu porucznika artylerii z starszeństwem od 1 czerwca 1919 r. W 1923 roku został przeniesiony z 3. pac do Obozu Szkolnego Artylerii w Toruniu. W grudniu 1924 r. awansowany do stopnia kapitana służby stałej artylerii z starszeństwem od 15 sierpnia 1924. Po 1925 r. przeniesiony do 5. Pułku Artylerii Polowej, gdzie dowodził baterią. 1 stycznia 1934 r. awansowany do stopnia majora artylerii służby stałej. W marcu 1934 r. został przeniesiony do pułku artylerii lekkiej (31. pal) w Toruniu na stanowisko dowódcy dywizjonu artylerii. W roku 1935 został przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, gdzie wykładał taktykę artylerii. W 1939 r. otrzymał nominację na zastępcę dowódcy 3. Pułku Artylerii Lekkiej Legionów, stacjonującego w Zamościu.
Udział w wojnie obronnej 1939:
We wrześniu 1939 r. pełnił funkcję zastępcy komendanta Ośrodka Zapasowego Artylerii Ciężkiej w Chełmie. Uczestniczył w walkach na terenie Lubelszczyzny; uniknął niewoli.
Nazwisko konspiracyjne:
Jan Chałatowski
Udział w konspiracji 1939-1944:
Podczas okupacji niemieckiej mieszkał w Warszawie. Był zastępcą ppłk. "Sławbora" (Jan Szczurek-Cergowski), szefa Wydziału Artylerii ("Knieja", "34", "Bem") w III Oddziale Operacyjnym Komendy Głównej Armii Krajowej. Awansowany do stopnia podpułkownika. W lipcu 1944 r. nie otrzymał przydziału na Godzinę "W".
Oddział:
Armia Krajowa - I Obwód "Radwan” (Śródmieście) - Podobwód Śródmieście-Południe "Sławbor" - odcinek wschodni "Bogumił"
Szlak bojowy:
Śródmieście Południe. Wybuch Powstania zaskoczył go wraz z grupą oficerów Wydziału Artylerii III Oddz. KG AK pod dowództwem ppłk. "Sławbora" na kwaterze konspiracyjnej przy ul. Żurawiej 6. Ppłk. Garlicki z własnej inicjatywy przyłączył się do plutonu OW PPS
ppor. Wacława Gapieniuka ps. Stary, walczącego w Alejach Ujazdowskich, 5 sierpnia ujawnił swój stopień oficerski i przejął dowodzenie plutonem. 27 sierpnia 1944 r. objął dowództwo odcinka wschodniego Podobwodu Śródmieście Południe (bataliony "Ruczaj", "Miłosz" i zgrupowanie "Kryska" - to ostatnie wyłączone z podległości dnia 3.09.1944)
Odznaczenia:
18 września 1944 odznaczony rozkazem Dowódcy Armii Krajowej Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari za "dzielność, inicjatywę i dobry przykład dla podwładnych". Ponadto odznaczony Krzyżem Walecznych za wojnę 1920 roku, oraz Złotym Krzyżem Zasługi.
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu XI B Fallingbostel
Losy po wojnie:
Po wyzwoleniu pozostał na Zachodzie, wyjechał do Francji
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, Baza ewidencyjna uczestników Powstania Warszawskiego, Marek Strok: Bataliony Iwo i Ostoja. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2004, s. 32.
