Data urodzenia:
1895-12-27
Miejsce urodzenia:
Stryszawa
Wykształcenie:
Od 1906 roku uczył się w Gimnazjum w Bochni, gdzie w 1914 roku otrzymał świadectwo dojrzałości. Członek Związku Strzeleckiego w Bochni.
Służba wojskowa do 1939 r.:
W sierpniu 1914 roku wstąpił do 3. Pułku Piechoty Legionów Polskich. Po ukończeniu kursu oficerskiego w Zegrzu otrzymał awans do stopnia chorążego. Po kryzysie przysięgowym od września 1917 roku służył w batalionie zapasowym Polskiego Korpusu Posiłkowego. W okresie od lutego do czerwca 1918 roku internowany przez władze austriackie. Po powrocie do Polski od listopada 1918 roku wziął udział w obronie Lwowa. Kolejno pełni funkcję dowódcy plutonu, dowódcy 4 i 11 kompanii 4 Pułku Piechoty Legionów. W sierpniu 1920 roku przeniesiony do 3. Pułku Piechoty Legionów, w którym kolejno dowodził II batalionem, 5 kompanią i I batalionem. W tym czasie bierze udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1921 roku został referentem wyszkolenia, a następnie pełnił obowiązki dowódcy I batalionu 3 Pułku Piechoty Legionów. W sierpniu 1923 roku objął dowództwo III batalionu, a w lutym następnego roku - II batalionu. W kwietniu 1925 roku powierzono mu pełnienie obowiązków zastępcy dowódcy 3. Pułku Piechoty Legionów. We września tego roku objął dowództwo III batalionu. 1 listopada 1925 rozpoczął naukę na Kursie Normalnym Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Z dniem 28 października 1927, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, przydzielony został do Wyższej Szkoły Wojennej na stanowisko asystenta. Następnie był wykładowcą operacyjnej służby sztabów, a od 1929 roku kierownikiem katedry taktyki ogólnej. W 1931 roku przeniesiony został na stanowisko stanowisko dyrektora nauk w Szkole Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy. W kwietniu 1932 roku przeniesiony do Ministerstwa Spraw Wojskowych, gdzie został szefem Wydziału Przepisów Służbowych. W 1935 roku został szefem Wydziału Administracyjno-Instrukcyjnego w Biurze Ogólno-Administracyjnym M.S.Wojsk. W listopadzie 1935 roku został mianowany dowódcą Pułku KOP "Wołożyn", a w 1938 roku dowódcą 15. pułku piechoty "Wilków". W 1939 roku zostaje mianowany pułkownikiem.
Udział w wojnie obronnej 1939:
We wrześniu 1939 r. dowódca 15. pułku piechoty w składzie 28. Dywizji Piechoty. W dniu 3 września 1939 roku został ciężko ranny pod Rychłocicami, a jego pułk rozstał rozbity. Z odniesionych ran leczył się najpierw w Łodzi, a następnie w Wilnie.
Pseudonimy:
"Janczak", "Wid"
Nazwisko konspiracyjne:
Witold Sawicki
Udział w konspiracji 1939-1944:
Po wyleczeniu z ran wiosną 1940 roku został oficerem Bazy nr 3 (Sztokholm - Kowno) Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) na terenie Wilna. W kwietniu 1943 roku przeniesiony do Warszawy, gdzie objął stanowisko szefa Wydziału Operacyjnego w Oddziale III Komendy Głównej AK, w tym czasie używał nazwiska Witold Sawicki. W dniu 23 sierpnia 1943 roku został szefem sztabu Obszaru Warszawskiego AK. Funkcję tę pełnił do października 1944 r., posługiwał się wtedy pseudonimem "Wid". Towarzyszył komendantowi Obszaru Warszawskiego AK gen. "Łaszczowi" (Albin Skroczyński) podczas jego ostatniej odprawy w Komendzie Głównej AK w dniu 30 lipca 1944 roku, na której zapadła ostateczna decyzja o wybuchu powstania.
Oddział:
Sztab Obszaru Warszawskiego Armii Krajowej - szef sztabu
Szlak bojowy:
Śródmieście Południe
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Oflagu II C Woldenberg
Odznaczenia:
Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari (29.09.1939), Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (1921), Krzyż Walecznych (czterokrotnie: po raz pierwszy - 1921, po raz czwarty 28.09.1944)
Losy po wojnie:
Po wyzwoleniu powrócił do Polski, uznany za inwalidę. Leczył gruźlicę płuc w sanatorium Gostynin-Kruk, jednocześnie pracował tam w administracji do czasu przejścia na emeryturę w 1968 roku
Miejsce pochówku :
Pochowany został na Cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu
Źródła:
MPW-baza uczestników PW, fot. z okresu Powstania Warszawskiego autorstwa Eugeniusza Lokajskiego - MPW-zbiory" MPW-IN/104
