Pseudonim:
„Czarny", "Brzeski", "Demon"
Data urodzenia:
1919-11-20
Stopień:
kapral podchorąży
Imiona rodziców:
Władysław - Józefa z Małkiewiczów
Fałszywe nazwisko / nazwisko w konspiracji:
Stefan Brzeski
Młodość i edukacja:
Dzieciństwo spędził w Skępem. Uczył się w szkole powszechnej w Skępem, a następnie w szkole średniej w Lipnie. W czasach szkolnych przyjaźnił się z Janem Elwertowskim, który mieszkał na stancji w domu jego rodziców.
Początek okupacji niemieckiej - udział w konspiracji 1939 -1943:
Bezpośrednio po wybuchu II wojny światowej wraz z kolegami rozbrajał Niemców mieszkających w okolicach Skępego. W końcu 1939 roku wziął udział w zebraniu informacyjnym z delegatem POZ (Polska Organizacja Zbrojna ) z sierpeckiego, Czesławem Zapałowskim, zaś na początku stycznia 1940 roku oraz na kolejnym zebraniu na Wielkanoc 1940 z przedstawicielem Antoniego Szadkowskiego „Bolesława”, „Michała„, kiedy powołano komórkę POZ w Skępem. Drabiński aktywnie działał w konspiracji, przyjmując po złożeniu przysięgi pseudonim „Czarny”. Był jednym z pierwszych członków miejscowego oddziału POZ, pełnił funkcję łącznika między Narczewskim ”Młotem„, dowódcą grupy, a ”Michałem„, później ”Kępą„, Łukowskim J. Zajmował się wywiadem oraz drobną dywersją, np. niszczeniem maźnic wagonów kolejowych w porozumieniu z dyżurnym ruchu na stacji Skępe , Józefem Osickim. Pracował jako malarz pokojowy. W celu umożliwienia prowadzenia wywiadu zorganizował wraz z
Józefem Rumińskim grupę malarzy pokojowych wędrujących po okolicznych wsiach. Od początku 1943 roku przewoził wydawnictwa ”N„, które z centrali przywoził w mundurze kolejarza skępianin
Stanisław Witkowski ps. "Żbik". W okresie aresztowań w maju 1943 ostrzeżony przez jedną z pracownic urzędu gminy, że znajduje się na liście przewidzianych do aresztowania, opuścił Skępe. Przedostał się do działającego w okolicy oddziału partyzanckiego, a następnie do Warszawy, gdzie nawiązał kontakt z "Michałem" i nadal działał w konspiracji.
Udział w konspiracji 1943-1944:
W Warszawie uczęszczał na konspiracyjny kurs szkoły podchorążych. Tu także zetknął się z
Józefem Rumińskim ps. "Spartanin", który w Warszawie znalazł się wcześniej. Do wybuchu Powstania Drabiński woził "N-ki" do Krakowa, Częstochowy, Kutna i Sierpca. Przydział: Komenda Główna Armii Krajowej - Oddział VI BiP (Biuro Informacji i Propagandy)
Adres przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa ul. Ciepła 10
Oddział:
Armia Krajowa - I Obwód "Radwan" (Śródmieście) - zgrupowanie "Chrobry II" - I batalion "Lecha Żelaznego" - 3. kompania - III pluton. Był dowódcą drużyny broniącej placówki „Fabryka Bormanna” przy ul. Towarowej.
Szlak bojowy:
Śródmieście Północ
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu 318 Lamsdorf (Łambinowice k. Opola). W czasie ewakuacji obozu zbiegł z transportu i przedostał się do Włoch do II Korpusu generała Władysława Andersa. Pełnił tam służbę w żandarmerii.
Losy po wojnie :
Po zakończeniu wojny przebywał w Anglii. Do Polski powrócił w 1947 roku. Zamieszkał w Warszawie i rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim.
W 1949 roku ożenił się z Jadwigą Rumińską także pochodzącą ze Skępego. Po studiach nie mogąc znaleźć pracy z powodu przynależności do AK i armii generała Andersa wyjechał wraz z żoną i synem Rafałem do miejscowości Sitkówka w Kieleckiem. Pracował tam w Przedsiębiorstwie Robót Kolejowych budującym linię kolejową Kielce - Busko Zdrój. W 1955 r. w Kielcach przyszło na świat drugie dziecko pp. Drabińskich - córka Katarzyna. Do Warszawy wraz z rodziną powrócił w 1956 r. Nadal pracował w Przedsiębiorstwie Robót Kolejowych . Uzupełnił wykształcenie z dziedziny budownictwa, następnie pracował w biurze projektów Ministerstwa Leśnictwa, a później w Zjednoczonych Zespołach Gospodarczych „Veritas” na stanowisku inżyniera do spraw inwestycji. Utrzymywał przyjacielskie kontakty z kolegami z czasów szkolnych i okupacyjnych, szczególnie z Janem Elwertowskim i Zbigniewem Klubińskim. Był czynnym członkiem Środowiska Żołnierzy Zgrupowania „Chrobry II” Związku Powstańców Warszawy. Zmarł w Warszawie w 1989 r.
Odznaczenia:
Po wojnie 8.12.1982 r. otrzymał Warszawski Krzyż Powstańczy. Ubiegał się także o nadanie Medalu Zwycięstwa i Wolności 1945 r. Wniosek opiniował ówczesny przewodniczący Środowiska Zgrupowania AK „Chrobry II”, Czesław Stulkiewicz. Brak bliższych danych, czy odznaczenie zostało ostatecznie przyznane.
Miejsce pochówku:
Warszawa
Informacje dodatkowe:
Walczył w I plutonie 3 kompanii I batalionu Zgrupowania AK „Chrobry II”. Występuje w wykazie podchorążych 3 kompanii jaki wykonał dowodzący 3 kompanią por. Zbigniew Brym „Zdunin”. „Demon” figuruje też w wykazie żołnierzy 1 plutonu 3 kompanii,dokonanym przez dowódcę tegoż pluton, ppor. Władysława Mizielskiego „Piotra”. (oba dokumenty znajdują się w zasobie Wojskowego Biura Historycznego, sygn. IX. 3.43.36, k. 20, 32, 51). dostępne także w publikacji pt. Archiwum Zgrupowania Ak „Chrobry II”
Z dokumentów wynika, że Józef Drabiński „Demon" od maja 1944 r. był w stopniu kaprala podchorążego. Był zastępcą dowódcy 3 drużyny 1 plutonu 3 kompanii Zgrupowania AK „Chrobry II”. Pluton ten obsadzał Centralny Dworzec Pocztowy, jedną z ważniejszych redut powstańczych. 31 sierpnia 1944 kpr. pchor. Józef Drabiński „Demon” został skierowany do walki w rejonie fabryki Bormanna przy ul. Srebrnej 16 (budynek stoi do dziś). Po Powstaniu w niewoli niemieckiej.
Źródła:
MPW-baza uczestników PW,
Fundacja Generał Elżbiety Zawackiej w Toruniu: Akta osoby zaangażowanej w działalność konspiracyjną lat 1939-1945 na terenie Inspektoratu AK Włocławek: DRABIŃSKI WŁADYSŁAW JÓZEF, ur. 20.11.1919 r, relacja Władysława Drzewieckiego, Skępe, dostęp: Kujawsko-Pomorska Biblioteka Cyfrowa, materiały dydaktyczne, kpbc.umk.pl Wspomnienie Władysław Józef Drabiński (1919 - 1989) na www.skepe.pl; MPW-kontakt: p. Rafał Drabiński
