Data urodzenia:
1876-04-05
Miejsce urodzenia:
okolice Mohylewa
Wykształcenie i praca zawodowa do 1939 r.:
Po ukończeniu Gimnazjum w Jelcu, w latach 1894-1900 studiował medycynę na Uniwersytecie Moskiewskim. Ponieważ próba pozostania na Uniwersytecie w katedrze prof. Kleina (chirurga) nie powiodła się z powodu niechęci ówczesnego rektora do Polaków, pierwszą pracę podjął jako lekarz rejonowy w powiecie lipieckim, w guberni tombowskiej. W czasie I wojny światowej, od października 1915 r., przyjął posadę naczelnego lekarza szpitala gubernialnego w Jekaterynosławiu. W 1916 r. znalazł się w gronie organizatorów Uniwersytetu w tym mieście. W końcu lipca 1922 r. zdecydował się na wyjazd do Polski. Tu, po nieudanych próbach otrzymania pracy na Uniwersytecie Warszawskim, z konieczności życiowej, w październiku tego samego roku podjął pracę jako lekarz kontraktowy - chirurg w szpitalu w Grudziądzu. Zaszczuty przez tamtejsze środowisko lekarskie, m.in. z powodu pracy społecznej na rzecz biednych pacjentów, przyjął propozycję zastępcy lekarza naczelnego łódzkiej Kasy Chorych, w której podjął pracę z początkiem kwietnia 1925 roku, stając się jednym ze znaczących współorganizatorów lecznictwa społecznego w Łodzi, w ramach tejże Kasy. Pracował przy stole operacyjnym w klinikach i szpitalach, uprawiał działalność pedagogiczną. W 1938 r. wszedł w skład miejscowego Komitetu Organizacyjnego Wyższej Uczelni Lekarskiej w Łodzi, której działalność przerwał wybuch II wojny światowej.
Działalność w latach okupacji niemieckiej 1939-1944:
Aresztowany przez Gestapo 9 listopada 1939 r. wraz z pięćdziesięcioma innymi znanymi mieszkańcami Łodzi, w ramach łódzkiej akcji represyjnej tzw. Intelligenzaktion Litzmannstadt, skierowanej przeciwko miejscowej inteligencji. Umieszczony z grupą zakładników w tymczasowym obozie urządzonym w fabryce Michała Glazera na Radogoszczu, przy ul. Krakowskiej 55 (dziś Liściasta 17). Z bliżej nieznanej przyczyny odłączony od tej grupy, z której wszyscy pozostali zostali rozstrzelani 12 listopada 1939 r. w lasach lućmierskich. Podczas pobytu w obozie, pełnił funkcję lekarza obozowego. Wraz z innymi więźniami przeniesiony w styczniu 1940 r. do nowego miejsca pomieszczenia obozu, do fabryki Samuela Abbego i stąd zwolniony 16 stycznia tego roku. Po zwolnieniu, w obawie przed dalszymi represjami, wyjechał wraz z rodziną do Generalnego Gubernatorstwa, do Warszawy, gdzie pracował pod fałszywym nazwiskiem jako robotnik w sklepie z artykułami żelaznymi.
Oddział:
"Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - Grupa "Północ" - Szefostwo sanitarne.
Dzielnica:
Stare Miasto do 2.09.1944 r. - wyszedł z ludnością cywilną, trafił do obozu przejściowego w Pruszkowie (Dulag 121), z którego został zwolniony ze względu na podeszły wiek.
Losy po wojnie:
W 1945 r. był jednym z założycieli Uniwersytetu Łódzkiego (11.06.1945) i dziekanem Wydziału Lekarskiego na tymże Uniwersytecie. Następnie jeden z organizatorów Akademii Medycznej w Łodzi, powstałej na bazie wspomnianego wyżej Wydziału Lekarskiego UŁ (24.10.1949). W roku 1954 został powołany tamże na stanowisko profesora chirurgii. W latach 50. był założycielem ośrodka naukowo-badawczego chorób naczyń obwodowych w Lądku-Zdroju. Działacz Stronnictwa Demokratycznego. Radny w ostatnim przedwojennym Zarządzie Miasta Łodzi, a po wojnie przez 10 lat - również jako działacz SD członek Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Łodzi. Autor "Ze wspomnień lekarza", Warszawa, 1965 r.
Odznaczenia:
Order Sztandaru Pracy I klasy
Miejsce śmierci:
Łódź, pochowany na cmentarzu przy ul. Smutnej.
Informacje dodatkowe:
Wnioskowany 29.08.1944 r. przez szefa sanitariatu Grupy „Północ” do odznaczenia Krzyżem Walecznych.
Źródła:
MPW-baza uczestników PW.
