Wiesław Chrzanowski

"Poraj"

dowódca drużyny

kapral podchorąży

Warszawa

Wiesław - Izabela z domu Jaxa-Dobek

"Poraj", "1546"

W konspiracji od 1942 roku, związany ze Stronnictwem Narodowym i Młodzieżą Wszechpolską. Żołnierz Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW) scalonej w 1943 r. z Armią Krajową. Przydział w lipcu 1944 r. batalion NOW-AK "Gustaw" - 2. kompania "Genowefa".

Armia Krajowa - zgrupowanie "Harnaś" - kompania "Genowefa", od 20.08.1944 r. w OS "Harnaś" (Oddział Specjalny).

Śródmieście Północ

Ranny 25 (lub 26) sierpnia - postrzelony w nogę podczas pełnienia nocnej służby na placówce w Pałacu Staszica. Przeniesiony do punktu opatrunkowego w piwnicach Komunalnej Kasy Oszczędności przy ul. Czackiego 18, następnie do szpitala polowego na ul. Kopernika, skąd na początku września zabrali go krewni mieszkający na Powiślu.

Około 8 września 1944 r. wyszedł z Powiśla z ludnością cywilną. Z obozu przejściowego w Pruszkowie (Dulag 121) wywieziony transportem do Opoczna.

We wrześniu 1945 r. w Krakowie ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego (pierwsze trzy lata studiował na tajnym Uniwersytecie Warszawskim). Po studiach powrócił do Warszawy, gdzie kontynuował jawną działalność polityczną. Został szefem młodzieży Stronnictwa Pracy w Warszawie. W marcu 1946 r. brał udział w zjeździe ogólnopolskim, na którym powołano Chrześcijański Związek Młodzieży "Odnowa”, którego został prezesem. Związek jednak nie został uznany przez władze komunistyczne, a Stronnictwo Pracy wkrótce zawiesiło działalność. Na początku maja 1946 r. został aresztowany w związku z ujęciem członków komendy Narodowego Zjednoczenia Wojskowego (NZW). Po kilku dniach przesłuchań został wypuszczony "na wabia". Ukrywał się jednocześnie usiłując uciec z Polski. Podczas kolejnej próby ucieczki wpadł w krakowskim "kotle" - aresztowany pod fałszywym nazwiskiem Andrzej Miciński. Po dwóch miesiącach zwolniony. Powrócił do Warszawy, gdzie pracował w redakcji "Tygodnika Warszawskiego" redagując "Kolumnę Młodych". Ponownie aresztowany 4 listopada 1948 r., przez 4 miesiące przebywał w śledztwie w piwnicach Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego na ul. Koszykowej, po czym przeniesiony do więzienia mokotowskiego przy ul. Rakowieckiej (X pawilon). 30 listopada 1950 r., po sfabrykowanym procesie i skazaniu na więzienie wywieziony do Wronek. Wyszedł na wolność w 1955 r., zrehabilitowany rok później. W czasach PRL współpracował z prymasem Polski, kardynałem Stefanem Wyszyńskim. Pracował jako wykładowca prawa i profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Prowadził zajęcia z zakresu prawa cywilnego w Wyższej Szkole Handlu i Prawa im. Ryszarda Łazarskiego w Warszawie. W 1980 r. został prawnym doradcą NSZZ "Solidarność"; był współautorem statutu związku. W 1981 r., po 21 latach odmowy wpisania na listę, został dopuszczony do wykonywania zawodu adwokata. W 1989 r. był jednym z członków-założycieli Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, do 1994 r. pełnił funkcję prezesa Zarządu Głównego ZChN. Od 12 stycznia do 23 grudnia 1991 r. piastował urząd Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego. W wyborach parlamentarnych w 1991 r. został wybrany na posła w Okręgu Lublin z listy Wyborczej Akcji Katolickiej. W Sejmie I kadencji zajmował stanowisko Marszałka Sejmu. W latach 1997-2001 zasiadał w Senacie IV kadencji, wybrany z listy Akcji Wyborczej "Solidarność" w województwie lubelskim. W 2001 r. wycofał się z czynnej polityki i nie ubiegał się o reelekcję.

Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (1993), Order Orła Białego (2005), Order Świętego Grzegorza Wielkiego (2010).

Warszawa.

Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (Stare Powązki), w grobie rodzinnym, kwatera 229-3-23/24. W tej samej mogile pochowany jest pchor. Andrzej Tymowski "Nowakowski", żołnierz batalionu Parasol oraz upamiętniony jest brat Wiesława - Zdzisław Chrzanowski, student architektury, lat 19, który zginął na Pawiaku 21 marca 1944 roku.