Data urodzenia:
1931-07-27
Miejsce urodzenia :
Warszawa
Imiona rodziców :
Kazimierz - Zofia z domu Pacuła
Adres zamieszkanie przed Powstaniem :
Warszawa, ul. Szymona Bogumiła Zuga 27 (Bielany)
Wykształcenie do 1944 r. :
W czasie okupacji uczęszczał w Warszawie do szkoły prowadzonej przez oo. Marianów
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od czerwca 1943 roku w Szarych Szeregach - „Zawisza” - drużyna im Romualda Traugutta, rój ”Obrońcy Modlina”, dowódca drużyny - Maciej Maciejewski ps. "Budrys" (zginął w obozie koncentracyjnym Gross-Rosen), d-ca hufca -
Jerzy Stańczyk ps. „Ryś„ (1926-1944). W konspiracji przeszedł szkolenie ogólnowojskowe oraz zwiadowcze. Od początku 1944 roku brał udział w akcjach Małego Sabotażu (rozklejanie ulotek, malowanie haseł) oraz w kolportowaniu prasy podziemnej (”Biuletyn Informacyjny„, ”Bądź Gotów„). Wraz z
Eugeniuszem Wlaziem ps. „Gabi” wziął udział w obserwacji konfidenta gestapo na Bielanach. Szczegółowo akcję likwidacji ww. konfidenta opisuje mjr. Józef Krzyczkowski „Szymon" w książce „Zwiadowcy z Szarych Szeregów”.
Oddział:
Armia Krajowa - Grupa "Kampinos", następnie II Obwód "Żywiciel" (Żoliborz) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej
Szlak bojowy:
Kampinos - Żoliborz
Losy po Powstaniu:
Wyszedł z miasta z ludnością cywilną.
Losy po wojnie :
Inżynier. Absolwent Politechniki Warszawskiej (studia w latach 1949-1953). Po wojnie pracował m. in. w Warszawskich Zakładach Sprzętu Laboratoryjnego i Pomiarowego, Fabryce Sprzętu Motoryzacyjnego, Fabryce Samochodów Osobowych (FSO), Zakładzie Automatyki "Zremb" oraz na stanowisku Kierownika Pracowni Projektowo - Technicznej w Warszawskich Zakładach Maszyn Budowlanych im. Ludwika Waryńskiego.
Odznaczenia i awanse:
W 1964 roku awansowany do stopnia porucznika WP
Miejsce śmierci :
Warszawa
Miejsce pochówku :
Warszawa, Cmentarz Bródnowski, kwatera 12 K, III rząd, 6 grób.
Informacje dodatkowe - losy rodziny:
Jego ojciec, mjr. dypl. Kazimierz Józef Baruch (ur. 1896 w Tarnowie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) był uczestnikiem I wojny światowej (w 1914 powołany do armii austriackiej walczył na froncie wschodnim i włoskim w 57 pułku piechoty. Ciężko ranny we Włoszech, leczony Lublanie). Od 1918 służył w Wojsku Polskim. Walczył na frontach wojny 1920 r. w 1 pułku strzelców podhalańskich i 11 pułku piechoty. Po zakończeniu wojny pozostał w wojsku. Ukończył Wyższą Szkołę Intendentury w Warszawie, służył w Instytucie Technicznym Intendentury. W kampanii wrześniowej wraz z kadrą Instytutu, wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Figuruje na liście wywózkowej LW 022/3 z 9.04.1940. Zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim.
Źródła:
MPW, kopia deklaracji ZBoWiD, kopia dok. USC Warszawa - Żoliborz, archiwum rodzinne p. Wojciecha Barucha
