Pseudonim:
"Tomek"
Data urodzenia:
1928-12-12
Data śmierci:
-
Funkcja:
łączniczka i sanitariuszka
Miejsce urodzenia:
Wilno
Imiona rodziców :
Jan - Waleria z domu Bojarowicz
Oddział:
Armia Krajowa - I Obwód „Radwan” (Śródmieście) - zgrupowanie „Chrobry II” - I batalion „Lecha Grzybowskiego". Ochotniczka - dołączyła 1 sierpnia 1944
Szlak bojowy:
Śródmieście Północ . Brała czynny udział w walkach i obronie placówek: Borman (między ulicami: Towarową, Sienną i Wronią) - Handke (fabryka przy ul. Srebrnej 9) - Hartwig (magazyny położone przy ul. Towarowej róg Pańskiej) - „Kurza Stopka” (dwukondygnacyjny murowany budynek na rogu ulic Siennej i Towarowej, obsadzony 15 sierpnia przez drużynę kpr. Mirosława Biernackiego „Generała” z 3 kompanii Zgrupowania „Chrobry II”) oraz w rejonie: Dworca Pocztowego mieszczącego się na skrzyżowaniu ulicy Żelaznej i Alei Jerozolimskich, Browaru Haberbuscha, ulic Śliskiej, Grzybowskiej, Złotej i Twardej.
Warszawski Korpus Armii Krajowej (od 20.09.1944):
28. Dywizja Piechoty AK im. Stefana Okrzei - 15. pułk piechoty AK "Wilków".
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka od 5.10.1944 - jeniec obozu przejściowego w Ożarowie. Następnie przetransportowana do Stalagu 344 Lamsdorf (Łambinowice k. Opola), Stalagu IV B Mühlberg w Saksonii, zaś w grudniu 1944 przeniesiona do Stalagu VI C w Oberlangen i Niederlangen. Praca przymusowa (Kommando) w fabryce zbrojeniowej w Chemnitz, w której produkowano m. in. rakiety V1 i V2. Wyzwolona z Oberlangen 12 kwietnia 1945 r. przez kombinowany patrol rozpoznawczy 1. Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka.
Numer jeniecki:
106734
Losy po wyzwoleniu :
Po wyzwoleniu z uwagi na zły stan zdrowia przebywała w szpitalu wojskowym w Meppen w Niemczech, a następnie w Obozie Polskich Kobiet Żołnierzy AK przemianowanym na Ośrodek Wojskowy nr 102 w Hange. W Ośrodku kontynuowała naukę.
Losy po wojnie, represje:
Do Polski powróciła w 1946 roku. Po wojnie mieszkała w Szczecinie i Gdańsku-Wrzeszczu. 22 listopada 1948 roku została tymczasowo aresztowana przez ówczesne władze za próbę nielegalnego przekroczenia granicy i skazana postanowieniem Komisji Specjalnej do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym przy Radzie Państwa na karę pobytu w obozie pracy przez okres 6 miesięcy z zaliczeniem aresztu tymczasowego. W uzasadnieniu podano, że ob. Wanda Rodziewicz, Helena Kazimierska i Danuta Czerwińska dokonały przestępstwa z art. 23 § 1 kodeksu karnego, z zamiarem "bezprawnego wyprowadzenia z obszaru Państwa Polskiego 1 funta ang. okupacyjnego, 42 dolarów USA i 1,803 zł ukrytymi przy sobie wsiadły na statek grecki odjeżdżający do Anglii, lecz zamierzonego celu nie osiągnęły, gdyż zostały zatrzymane przez władze Urzędy Bezpieczeństwa Publicznego (UBP). Komisja Specjalna do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym byłą instytucją powołaną dekretem Rady Ministrów z 16 listopada 1945 roku, formalnie celem ścigania przestępczości gospodarczej, faktycznie stanowiła organ represji wobec prywatnej własności, zwłaszcza prywatnego rzemiosła i handlu, działający poza strukturą MBP. W zakresie uprawnień Komisji było orzekanie grzywien, konfiskaty majątku, kierowanie obywateli do obozów pracy. Status prawny Komisji i tryb jej działania, a zwłaszcza faktyczny brak prawa obywatela do obrony (Komisja mogła wydawać orzeczenia w trybie zaocznym, bez wysłuchania obwinionego) był sprzeczny z ówczesną konstytucją. Orzeczenia były wydawane w znacznej części w oparciu o donosy, także anonimowe.
    22 maja 1949 roku Wanda Rodziewicz została zwolniona z Więzienia Karno-Śledczego w Szczecinie.
Nazwisko po mężu:
Wanda Wąsik. W dokumentach także jako Wanda Wąsik - Rodziewicz
Informacje dodatkowe:
Stopień podany w deklaracji członkowskiej ZBoWiD - kapral. Według relacji syna, Wanda Rodziewicz podlegała rtm. Witoldowi Pileckiemu, zatem była w 1 lub w 2. kompanii w I batalionie „Lecha Żelaznego”. Przydział wojskowy wpisany w deklaracji ZBoWiD: „pluton [sic!] kpt. Lecha Żelaznego, I batalion, 15 Pułk Piechoty AK, Zgrupowanie Chrobry II, Rejon IV Warszawa - Śródmieście, dowódca płk. ”Zagończyk" [Okręg Warszawski Armii Krajowej - I Obwód "Radwan" (Śródmieście) - 4. Rejon "Reguła"]
Źródła:
MPW-baza uczestników PW, kopie dokumentów udostępnione z archiwum rodzinnego przez p. Leszka Rodziewicza
Publikacje:
Dziewczęta ze stalagu VI C Oberlangen, oprac. i wybór tekstów Felicja Bańkowska i Krystyna Kabzińska, Warszawa, Bellona, 1998, Wielka ilustrowana encyklopedia Powstania Warszawskiego. T. 6, Wykaz uczestników-żołnierzy powstania warszawskiego Kr-Ż / red. nauk. Piotr Rozwadowski. Wyd. "Bellona", Fundacja " Warszawa Walczy 1939-1945", 2004, s. 391. Tu podano (błędnie) datę urodzenia 12-12-1927. Uwaga! w opracowaniach dotyczących pobytu Wandy w niewoli pojawia się także inna błędna data urodzenia 1930 r. / 12-12-1930. W zapisach kartoteki PCK podano jako datę ur. 12-12-1927. Prawidłowa data podana przez syna - 12.12.1928
Posiadasz jakiekolwiek dane lub materiały o mieszkańcach stolicy, którzy zginęli lub zaginęli w trakcie Powstania Warszawskiego? Chcesz poprawić biogram lub dodać nowe informacje o ofiarach cywilnych? Zaproponuj zmiany w formularzu. Wszystkie uwagi będą weryfikowanie przez grono historyków Muzeum Powstania Warszawskiego i po weryfikacji uzupełniane w bazie.

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

Wanda Rodziewicz ps. "Tomek". Z archiwum rodzinnego syna, p. Leszka Rodziewicza

Wanda Rodziewicz ps. "Tomek". Z archiwum rodzinnego syna, p. Leszka Rodziewicza

Numer jeniecki na tekturce: Stalag 344 Lamsdorf, nr 106.734. Z archiwum rodzinnego syna, p. Leszka Rodziewicza

Numer jeniecki na tekturce: Stalag 344 Lamsdorf, nr 106.734. Z archiwum rodzinnego syna, p. Leszka Rodziewicza

Zaświadczenie  wystawione przez Polski Ośrodek Wojskowy nr 102 w Hange k. Freren. Na dokumencie widoczny podpis dowódcy ośrodka por. Marii Ireny Mileska ps. "Jaga" (1908-1988). Z archiwum rodzinnego syna, p. Leszka Rodziewicza

Zaświadczenie wystawione przez Polski Ośrodek Wojskowy nr 102 w Hange k. Freren. Na dokumencie widoczny podpis dowódcy ośrodka por. Marii Ireny Mileska ps. "Jaga" (1908-1988). Z archiwum rodzinnego syna, p. Leszka Rodziewicza

Zaświadczenie Państwowego Urzędu Repatriacyjnego (PUR). Dokument datowany na 1946 rok. Z archiwum rodzinnego syna, p. Leszka Rodziewicza

Zaświadczenie Państwowego Urzędu Repatriacyjnego (PUR). Dokument datowany na 1946 rok. Z archiwum rodzinnego syna, p. Leszka Rodziewicza

Z archiwum rodzinnego syna, p. Leszka Rodziewicza

Z archiwum rodzinnego syna, p. Leszka Rodziewicza

Postanowienie  Komisji Specjalnej do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym przy Radzie Państwa. Z archiwum rodzinnego syna, p. Leszka Rodziewicza

Postanowienie Komisji Specjalnej do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym przy Radzie Państwa. Z archiwum rodzinnego syna, p. Leszka Rodziewicza

Komisja Specjalna do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym  byłą instytucją powołaną dekretem Rady Ministrów z 16 listopada 1945 roku, formalnie celem ścigania przestępczości gospodarczej, faktycznie stanowiła organ represji wobec prywatnej własności, zwłaszcza prywatnego rzemiosła i handlu, działający poza strukturą MBP. W zakresie uprawnień Komisji było orzekanie grzywien, konfiskaty majątku, kierowanie obywateli do obozów pracy. Status prawny Komisji i tryb jej działania, a zwłaszcza faktyczny brak prawa obywatela do obrony (Komisja mogła wydawać orzeczenia w trybie zaocznym, bez wysłuchania obwinionego) był sprzeczny z ówczesną konstytucją. Orzeczenia były wydawane w znacznej części w oparciu o donosy, także anonimowe. Z archiwum rodzinnego syna, p. Leszka Rodziewicza

Komisja Specjalna do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym byłą instytucją powołaną dekretem Rady Ministrów z 16 listopada 1945 roku, formalnie celem ścigania przestępczości gospodarczej, faktycznie stanowiła organ represji wobec prywatnej własności, zwłaszcza prywatnego rzemiosła i handlu, działający poza strukturą MBP. W zakresie uprawnień Komisji było orzekanie grzywien, konfiskaty majątku, kierowanie obywateli do obozów pracy. Status prawny Komisji i tryb jej działania, a zwłaszcza faktyczny brak prawa obywatela do obrony (Komisja mogła wydawać orzeczenia w trybie zaocznym, bez wysłuchania obwinionego) był sprzeczny z ówczesną konstytucją. Orzeczenia były wydawane w znacznej części w oparciu o donosy, także anonimowe. Z archiwum rodzinnego syna, p. Leszka Rodziewicza

Zaświadczenie ZBoWiD. Z archiwum rodzinnego syna, p. Leszka Rodziewicza

Zaświadczenie ZBoWiD. Z archiwum rodzinnego syna, p. Leszka Rodziewicza

PCK - kartoteka

PCK - kartoteka

PCK - kartoteka

PCK - kartoteka

Nasz newsletter