Wanda Makuch

-

sanitariuszka

Warszawa

Karol - Helena

Szkołę średnią ukończyła w 1938 r. w Warszawie i rozpoczęła studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, które kontynuowała podczas okupacji w Szkole Zaorskiego. Była instruktorką kursów Przysposobienia Wojskowego Kobiet.

Warszawa, Al. Jerozolimskie

W konspiracji w Związku Walki Zbrojnej - Armii Krajowej, związana z Wojskową Służbą Kobiet (WSK). Począwszy od ok. roku 1940 (kiedy to zorganizowano w Warszawie tajne nauczanie studentów medycyny), Wanda Makuch włączyła się w pracę w Szkole Zaorskiego i na Uniwersytecie Ziem Zachodnich. Jednocześnie pracowała jako laborantka, potem wolontariuszka w Szpitalu Świętego Ducha na internie i chirurgii.

Do wybuchu Powstania Warszawskiego pracowała w Szpitalu Świętego Ducha w Warszawie

III Obwód "Waligóra" (Wola) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - WSK (Wojskowa Służba Kobiet) - pluton kobiecy; następnie Szpital Karola i Marii ul. Leszno 136

Wola

Neurolog, dr hab. medycyny. W roku 1947 uzyskała dyplom lekarza, ale już od roku 1945 podjęła pracę w Klinice Neurologicznej jako asystent. Doktoryzowała się w roku „1952 na podstawie pracy "Zespoły neurologiczne w chorobie Cushinga”. Nominację na docenta neurologii otrzymała w roku 1955. W Klinice pracowała nieprzerwanie aż do emerytury w roku 1990. Pod kierunkiem prof. Opalskiego uczestniczyła w pracach neuropatologicznych, prowadziła chorych, zajmowała się dydaktyką studentów i nauczaniem lekarzy. Interesowała się stwardnieniem rozsianym i przez wiele lat prowadziła przykliniczną Poradnię Stwardnienia Rozsianego. Wieloletni wychowawca studentów Kliniki Neurologicznej Akademii Medycznej w Warszawie oraz lekarz zaufania Ambasady USA w Polsce. Zmarła w Warszawie 1 kwietnia 2007 r.

Odznaczona Krzyżem Armii Krajowej. W 1994 r. wyróżniona medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata przez Instytut Yad Vashem.

Wanda Makuch-Korulska

Warszawa.

Jej matka, Helena Makuch była kierowniczką szkoły powszechnej, ojciec ojciec, Karol Makuch (1885-1944), był wysokim urzędnikiem Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, zginął z rąk Niemców w pierwszych dniach sierpnia, prawdopodobnie w egzekucji w Al. Szucha. Wanda Makuch-Korulska związana była z utworzoną w 1928 roku przez prof. Kazimierza Orzechowskiego Pracownią Neuropatologiczną, jedną z najstarszych pracowni Kliniki Neurologicznej Akademii Medycznej w Warszawie. W ramach praktyk zawodowych pracowała w kilku warszawskich szpitalach. Podczas wojny kontakty w poszczególnych placówkach umożliwiły jej udzielanie pomocy Żydom ukrywającym się po „stronie aryjskiej”. Podczas wojny skontaktowała się z właścicielem podwarszawskiej fabryki farmaceutyków, Henrykiem Klawe, by przyjął przebywającą w getcie warszawskim Halinę Walfisz (zorganizowano przyjęcie do pracy, meldunek i pomoc w znalezieniu dla niej mieszkania. Niezbędną kenkartę na fałszywe nazwisko Elżbieta Staniszewska, Wanda zdobyła dzięki pomocy swojej przełożonej z WSK Marii Tyszkiewicz. Dzięki dokumentowi Halina mogła zamieszkać w Warszawie wraz ze swoją koleżanką Chają (Niutą) Gutkowską. Wanda pomogła także adwokatowi Marianowi Huskowskiemu, który po opuszczeniu getta przez kilka dni ukrywał się w Zakładzie Anatomii Patologicznej przy ul. Oczki. Było to możliwe dzięki zgodzie ówczesnego szefa Wandy, dr. Wacława Lewińskiego. Wanda dostarczyła Marianowi fałszywą kenkartę, a także udzielała mu lekcji właściwej wymowy języka polskiego. Po zatrzymaniu Mariana Huskowskiego Wanda Makuch pomagała również siostrze Mariana - Kazimierze, m.in. umożliwiając jej spotkania z synem Jurkiem, który ukrywany był u polskiej rodziny w mieszkaniu przy ulicy Chłodnej. Spotkania odbywały się w Zakładzie Anatomii Patologicznej Szpitala Ujazdowskiego w godzinach popołudniowych. Prywatnie szwagierka Władysława Bartoszewskiego, rodzona siostra sanitariuszki Zofii Makuch (I-voto Bachurzewskiej, II-voto Bartoszewskiej)

MPW-baza uczestników PW, nekrolog w prasie, GW, data emisji 02.04.2011, ŻIH

"Dzieje I Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie"