Powstańcze Biogramy - Wanda Jeziorek

Pseudonim:

"Jadwiga"

Funkcja:

sanitariuszka

Miejsce urodzenia:

Warszawa

Imiona rodziców:

Paweł - Zofia z domu Romanowska

Wykształcenie do 1944 r. :

W 1938 roku ukończyła szkołę powszechną, a następnie rozpoczęła naukę w gimnazjum żeńskim Janiny Popielewskiej i Janiny Roszkowskiej w Warszawie, w którym zdała tzw. małą maturę. Na zajęcia z łaciny i historii chodziła w ramach tajnych kompletów. W 1942 roku zdała do Liceum Chemicznego, które ukończyła w 1944 roku uzyskując dyplom technika chemika.

Okres okupacji niemieckiej, udział w konspiracji 1939-1944:

Po kapitulacji Warszawy w 1939 roku zgłosiła się jako ochotniczka do Szpitala Ujazdowskiego, gdzie niosła pomoc rannym żołnierzom września (lotnikom). Dostarczała im również żywność. Służbę w Szpitalu Ujazdowskim pełniła przez okres 10 miesięcy. Do konspiracji przystąpiła w czerwcu1942 roku, wprowadzona przez Henryka Bułanowskiego ps. Wicher I. V Obwód (Mokotów) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 1. Rejon - 1. Dywizjon Artylerii Konnej im. Józefa Bema. Przeszła przeszkolenie z zakresu posługiwania się bronią oraz szkolenie sanitariuszek. Zajęcia wojskowe prowadzone były w małych grupach w lokalach prywatnych, m. in. na ul. Nowosieleckiej 14, przez por. inż. Teofila Świerczyńskiego ps. Habdank, d-cy plutonu 513 1. DAK. Jednym z punktów kontaktowych 1. DAK „Bema” było mieszkanie Tadeusza Krzemienia ps. „Korwitz„, jego żony Marii (Maria Krzemień “Syrena”) i synów Zbyszka i Ryszarda przy ul. Stępińskiej 41 A. W lokalu tym Wanda Jeziorek odbierała prasę konspiracyjną do dalszego kolportażu, aż do lutego 1943 r., kiedy to ze względów bezpieczeństwa kolportaż przejęli synowie ” Korwitza„ Zbyszek i Ryszrad, którzy od tej pory dostarczali prasę do Wandy Jeziorek ”Jadwigi„. W maju 1943 r. Wanda Jeziorek została powiadomiona, że Tadeusz Krzemień ”Korwitz„ został aresztowany, a następnie zamordowany przez Niemców nw czerwcu 1943 r. w Alei Szucha. Działalność oddziałowego punktu kontaktowego u Krzemieniów została zawieszona na kilka miesięcy i wznowiona dopiero przez Marię Krzemień ”Syrenę" w lutym 1944 roku.

Adres zamieszkania przed Powstaniem :

Warszawa, ul. Czerniakowska 88

Miejsce koncentracji na godzinę "W":

Mieszkanie por. "Habdanka" (Teofila Świerczyńskiego) przy ul. Nowosieleckiej 14

Oddział:

V Obwód (Mokotów) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 1. Rejon - 1. Dywizjon Artylerii Konnej im. Józefa Bema - sanitariat - punkt sanitarny ul. Czerniakowska 80. Wanda Jeziorek uczestniczyła w ratowaniu Powstańców rannych podczas walk na odcinku ul. Nowosieleckiej i Czerniakowskiej. Lżej rannych opatrywano na miejscu, ciężej rannych przenoszono do prowizorycznego szpitala utworzonego w Klasztorze Sióstr Nazaretanek (Czerniakowska 137 róg Nowosieleckiej).

Szlak bojowy:

Czerniaków - Siekierki

Losy po Powstaniu:

Po 19 sierpnia znalazła się na terenie Pól Siekierkowskich ostrzeliwanych przez nieprzyjaciela od strony Stacji Pomp Rzecznych przy Czerniakowskiej. W dniu 26 VIII 1944 r. Niemcy aresztowali znajdujących się na Siekierkach mężczyzn i popędzili ich w kierunku Alei Szucha, gdzie następnie zostali rozstrzelani (w grupie tej znaleźli się m. in. ojciec Wandy - Paweł Jeziorek oraz kolega z oddziału - Henryk Bułanowski “Wicher I”). Wanda Jeziorek opuściła Siekierki w dniu 27 VIII 1944 w grupie kobiet wypędzonych z ludnością cywilną Siekierek w kierunku Wolicy, gdzie pozostała do wyzwolenia Warszawy. Do miasta powróciła w styczniu 1945 roku.

Losy po wojnie:

Ukończyła studia wyższe w dziedzinie chemii. W latach 1946-1947 pracowała jako referent w Centralnym Zarządzie Przemysłu Chemicznego, a następnie do 1950 roku w Głównym Instytucie Mechaniki jako technik chemik. Od 1950 roku do 1981 roku pracowała w Instytucie Chemii Przemysłowej na stanowisku adiunkta. Uhonorowana została Srebrną Odznaką za Zasługi dla Przemysłu Chemicznego.

Nazwisko po mężu:

Wanda Zniewierowska - w 1958 roku wyszła za mąż za Wiktora Zniewierowskiego

Miejsce pochówku:

Cmentarz Powązkowski w Warszawie (Stare Powązki), kwatera 262, rząd 4, grób 22

Informacje dodatkowe - losy rodziny:

Jej ojciec Paweł Jeziorek został ujęty przez Niemców 26 VIII 1944 i zabrany w grupie mężczyzn w Aleje Szucha. Najprawdopodobniej rozstrzelany w ruinach Generalnej Inspekcji Sił Zbrojnych w Al. Ujazdowskich. W czasie Powstania Warszawskiego poległ także Tadeusz Trębiński “Czambori” (1922-1944), żołnierz batalionu "Iwo", wojenna sympatia Wandy Jeziorek.

Źródła:

Muzeum Powstania Warszawskiego, baza ewidencyjna uczestników PW, archiwum rodzinne - fotografie i materiały ze zbiorów p. Wandy Jeziorek - Zniewierowskiej, udostępniła córka, p. Anna Zniewierowska - Chruściel. Wspomnienia Wandy Zniewierowskiej; zbiory Muzeum Powstania Warszawskiego, P/9232/19. Informację o śmierci przekazały za pośrednictwem Działu Kombatanta MPW córki Wandy Zniewierowskiej, Anna i Małgorzata.

Wanda Jeziorek

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

Nasz newsletter