Data urodzenia:
1895-07-02
Funkcja:
zastępca dowódcy kompanii
Stopień:
kapitan rezerwy korpusu sanitarnego
Miejsce urodzenia:
Staniany powiat Rosienie koło Betygoły, nad Dubissą
Imiona rodziców:
Szymon - Aniela z domu Jawojsz
Wykształcenie i praca do 1944 r.:
Po ukończeniu gimnazjum w Kownie od 1916 studiował medycynę w Charkowie. Po powrocie do kraju nostryfikował dyplom we Lwowie. W 1926 w wyniku konkursu objął stanowisko lekarza zdrojowego w uzdrowisku w Druskiennikach. W 1930 został przeniesiony do Ciechocinka, gdzie do wybuchu wojny pełnił funkcję lekarza naczelnego. Był pierwszym kierownikiem Miejskiego Ośrodka Zdrowia im. dr Henryka Roupperta. W latach okupacji niemieckiej pracował jako lekarz w IX Ośrodku Zdrowia przy ul. Karowej w Warszawie.
Przebieg służby wojskowej do 1939 r.:
Od 1924 lekarz Korpusu Ochrony Pogranicza, do 1926 służył na granicy polsko-litewskiej nad Mereczanką.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Okręg Warszawski Armii Krajowej - I Obwód "Radwan" - 101. kompania WSOP (Wojskowa Służba Ochrony Powstania).
Adres przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa ul. Marszałkowska 71
Oddział:
Armia Krajowa - I Obwód "Radwan" - zgrupowanie "Bartkiewicz" - 100. kompania sztabowa (w okresie konspiracji 101. kompania odwodowa WSOP) - III pluton - dowódca, równocześnie zastępca dowódcy kompanii.
Szlak bojowy:
Śródmieście Północ
Losy po Powstaniu:
Wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną, z obozu przejściowego w Pruszkowie (Dulag 121) wywieziony przez Niemców do obozu pracy Baldeney koło Essen.
Losy po wojnie:
Po wyzwoleniu obozu mianowany szefem sanitarnym PCK na brytyjską strefę okupacyjną Niemiec. Dostał propozycję pracy w Wielkiej Brytanii, ale odmówił i wrócił do ojczyzny, przywożąc w darze pełne wyposażenie późniejszego szpitala klinicznego w Szczecinie. Wyjechał do Ciechocinka, gdzie powrócił na przedwojenne stanowisko lekarza naczelnego, wkrótce poddany represjom ze strony władz komunistycznych. W latach 1952-1969 był dyrektorem Sanatorium Uzdrowiskowego PKP. Z jego inicjatywy powstał pierwszy w Polsce ośrodek kliniczny z oddziałami: ortopedycznym, ginekologicznym i internistycznym pod patronatem i bezpośrednią opieką Akademii Medycznej w Warszawie. Dzięki jego staraniom w stolicy powstał Państwowy Instytut Reumatologiczny. W latach 1955-1960 pełnił funkcję przewodniczącego ciechocińskiego koła Polskiego Towarzystwa Balneologicznego. Autor wielu prac dotyczących Ciechocinka i jego wskazań leczniczych. Od 1969 na emeryturze.
Odznaczenia:
Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami (rozkaz Komendy Okręgu Warszawskiego AK nr 38 z 3.10.1944 r. odznaczenie wręczone w 1958 przez kuriera Rządu RP na Emigracji), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Odznaka Zasłużony dla Służby Zdrowia.
Miejsce śmierci:
Warszawa.
