Urszula Barbara Wolff

Szlak bojowy:

Śródmieście Północ

Odniesione rany:

Ciężko ranna 23.09.1944 r. - ranna w głowę, udo rozszarpane odłamkami, sparaliżowana połowa ciała. Umieszczona w szpitalu polowym przy ul. Złotej 22

Losy po Powstaniu:

Niewola niemiecka - pobyt w Szpitalu Jeńców AK Zeithain od 13.10.1944 r. do 31.07.1945

Numer jeniecki:

305397

Losy po wojnie:

Powróciła do kraju. Inwalida wojenny.

Odznaczenia:

Odznaczona Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Partyzanckim (legitymacja nr 198-73-17 z dnia 5 marca 1973 r.); Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (nr leg 1150-73-285 z dnia 9 października 1973 r.); Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 r. (leg. nr 128-74-180 z dn. 27 marca 1974 r.); Medalem za Warszawę 1939 -1945 (nr leg. 236-74-164 z dn. 30 kwietnia 1979 r.)

Miejsce śmierci:

Andrzejów

Miejsce pochówku:

Cmentarz Parafialny w Bedoniu Przykościelnym.

Informacje dodatkowe:

Urszula Wolffówna - urodziła się 30 lipca 1919 r. w Równym Wołyńskim. Rodzice Maria z domu Dziuba i Stanisław wracali z ewakuacji z Rosji do Warszawy. Po powrocie do Warszawy ojciec pracował jako ogrodnik na PKP, matka zajmowała się domem. W 1924r ojciec został przeniesiony do Łodzi. Szkołę podstawową i gimnazjum ogólnokształcące ukończyła w Łodzi w 1939 r. Podczas okupacji wyjechała do Warszawy i tam ukończyła dwuletnie Liceum Handlowe. Na tajnych kompletach w Liceum A. Wareckiej uzyskała dużą maturę i została przyjęta na tajne komplety Uniwersytetu Warszawskiego – Wydział Lekarski. W 1942 r zaczęła pracę w konspiracji. Była łączniczką - kolporterką. W 1943 r. ukończyła konspiracyjny kurs sanitarny. Przed Powstaniem na polecenie władz konspiracyjnych przygotowywała punkt opatrunkowy w prywatnym mieszkaniu na ulicy Chmielnej. W czasie powstania punkt ten okazał się zbyt mały, więc współorganizowała szpital polowy w gmachu Urzędu Skarbowego przy ul. Złotej 22. W czasie trwania Powstania Warszawskiego pracowała jako sanitariuszka w patrolu sanitarnym IV Zgrupowania Obwodu I pod pseudonimem „Wilia”. 20 września 1944r Rozkazem nr 31 Komendy Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej została odznaczona Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Rozkaz został podpisany przez Komendanta Warszawskiego Okręgu AK „Montera”. 23 września 1944r została ranna odłamkami pocisku artyleryjskiego w głowę i w nogę. Nastąpiło porażenie lewej połowy ciała. Umieszczona została w szpitalu polowym na Złotej 22. Po kapitulacji przebywała jako jeniec w Stalagu IV B/H w Zeithain. W szpitalu w Zeithain przeszła operację czaszki i usunięcia odłamków pocisku. Była pod opieką lekarską lekarzy polskich z wojskowego Szpitala Ujazdowskiego w Warszawie. Po wyzwoleniu w 1945r powróciła do Polski do Warszawy i kontynuowała studia medyczne. W 1946 r utworzył się ropień mózgu i konieczna była trepanacja czaszki. Po wyjściu ze szpitala z utratą zdrowia 88% wstąpiła do Związku Inwalidów Wojennych. W 1946 r. przeszła następną trepanację czaszki. Po wyjściu ze szpitala stan zdrowia pogorszył się. Nie mogła kontynuować studiów. Choroba i operacje spowodowały trwałą utratę zdrowia i przyznanie 100% inwalidztwa. W 1966 r. zamieszkała w Andrzejowie z siostrami, które się nią opiekowały.", źródło: życiorys Urszuli autorstwa jej siostry Jadwigi Wolff.