Pseudonim:
"Rudy"
Data urodzenia:
1917-03-24
Data śmierci:
1980-07-29
Funkcja:
-
Stopień:
strzelec
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Marian - Jadwiga z domu Wędziagolska
Wykształcenie do 1944 r. :
W 1935 roku ukończył Gimnazjum Męskie im. Wojciecha Górskiego w Warszawie. Po maturze studiował w Szkole Głównej Handlowej. 30.06.1939 roku oblał na egzaminie magisterskim u prof. Edwarda Lipińskiego przedmiot "koniunktury gospodarcze". Wybuch wojny uniemożliwił szybką poprawkę w wyznaczonym przez profesora terminie "wrzesień 1939". Egzamin zdał dopiero po wojnie, 15.09.1952 roku na SGPiS, u tego samego profesora Lipińskiego.
Okres okupacji niemieckiej i udział w konspiracji 1939 -1944:
Około 1940 roku został aresztowany przez Niemców w Górze Kalwarii za nielegalny przemiał zboża w młynie. Osadzony w areszcie przy ulicy Rakowieckiej w Warszawie, gdzie spędził około roku. Zaprzysiężony w okresie konspiracji, data przystąpienia nieustalona. Rozkaz stawienia się na godzinę „W” otrzymał od ppor. Ryszarda Greczyńskiego „Tytusa" (1918-1944), którego znał z czasów gimnazjalnych.
Adres zamieszkania przed Powstaniem:
Warszawa, ul. Szeroka 5 m 25
Miejsce koncentracji na godzinę W:
O godzinie „W” zgłosił się na punkt przy ul. Siennej (do mieszkania ppor. Ryszarda Greczyńskiego „Tytusa", w którym zastał już kolegów: Tadka, Jurka, Zygmunta oraz dwóch kuzynów Ryśka - Janka i Zbyszka). Następnie pod wieczór pluton przeszedł na teren browaru Haberbusch i Schiele (rejon ulic Grzybowska - Krochmalna), gdzie chłopcy otrzymali biało-czerwone opaski i zostali powtórnie zaprzysiężeni.
Oddział:
Armia Krajowa - Grupa „Północ” - odcinek „Kuba”-„Sosna” - batalion „Chrobry I” - GS „Lisa” (dowódca Grupy Szturmowej por. Mikołaj Dunin-Marcinkiewicz). Uczestniczył w akcjach bojowych na Woli, gdzie obsadzał m. in. punkt obserwacyjny w budynku na rogu ul. Towarowej i ul. Grzybowskiej i odpieraniu ataków czołgów niemieckich. Przeszedł ul. Ciepłą (postój w kancelarii koszar policyjnych), Hale Mirowskie, a następnie na Stare Miasto, gdzie stacjonował w budynku szkoły przy ul. Barokowej, a po jej zbombardowaniu w Pasażu Simonsa. Po zdobyciu przez oddział wypadowy por. Tadeusza Wąsowskiego „Tadzika" działka ppanc., został włączony do jego obsługi jako amunicyjny. Uczestniczył w odpieraniu ataków niemieckiej piechoty, czołgów oraz "Goliatów" (pojazdów gąsienicowych Sd.Kfz. 303a "Goliath").
Szlak bojowy:
Wola - Stare Miasto (szpitale) - kanały - Śródmieście (szpitale)
Odniesione rany:
Ranny wczesnym rankiem 6.08 w drodze na barykadę przy ul. Wolskiej. Trafieni odłamkami z granatnika zostali wówczas: Tadek (ugodzony odłamkiem w lewy policzek), Rysiek Greczyński "Tytus" (odłamek w kolanie) i Tadeusz Rutkowski, który został skaleczony odłamkami w głowę po lewej stronie. 21 sierpnia ponownie został ranny, tym razem ciężko, w prawą rękę i do końca Powstania przebywał na leczeniu w szpitalach polowych, początkowo na Starym Mieście, m.in. w podziemiach kościoła św. Jacka, a po przejściu kanałami do Śródmieścia w szpitalu polowym przy ul. Lwowskiej.
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu XI A Altengrabow - Kommando-Lazarett "A".
Numer jeniecki:
47375
Losy po wyzwoleniu:
W maju 1945 roku powrócił z niewoli niemieckiej do kraju. W następstwie odniesionej rany i trwałego niedowładu został uznany za inwalidę III grupy.
Losy po wojnie, represje:
Pracował w Warszawie w Ministerstwie Handlu Zagranicznego, jednak w 1952 roku, jako "element niepewny" (były akowiec, siostra we Włoszech), został z niego wyrzucony i przeniesiony do Ministerstwa Handlu Wewnętrznego. Do MHZ powrócił po "odwilży" 1956 roku.
Miejsce pochówku:
Cmentarz Bródnowski w Warszawie, kwatera 13 C -2 -13.
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, baza uczestników PW. Kronika batalionu "Chrobry I", MPW-zbiory: P/9599: wspomnienia – skan rękopisu; wspomnienia 1-6 VIII 1944, wydruk komputerowy, oprac. A. Rutkowski. MPW-ankieta, zachowane dokumenty z archiwum SGH: karta egzaminacyjna i odpis dyplomu. Datę śmierci i miejsce pobytu w niewoli do Działu Inwentarzy zgłosił p. Andrzej Rutkowski, syn Powstańca.
Publikacje :
Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego T.4 - Jeńcy wojenni - żołnierze Powstania Warszawskiego, oprac. Tomasz Łabuszewski, red. Andrzej Krzysztof Kunert (red. nacz.) Warszawa: ARS Print Production, 1997, Wielka ilustrowana encyklopedia Powstania Warszawskiego. T. 6, Wykaz uczestników-żołnierzy powstania warszawskiego Kr-Ż / red. nauk. Piotr Rozwadowski. Wyd. "Bellona", Fundacja " Warszawa Walczy 1939-1945", 2004
Tadeusz Rutkowski Pseudonim: "Rudy" Zobacz grób
Posiadasz jakiekolwiek dane lub materiały o mieszkańcach stolicy, którzy zginęli lub zaginęli w trakcie Powstania Warszawskiego? Chcesz poprawić biogram lub dodać nowe informacje o ofiarach cywilnych? Zaproponuj zmiany w formularzu. Wszystkie uwagi będą weryfikowanie przez grono historyków Muzeum Powstania Warszawskiego i po weryfikacji uzupełniane w bazie.

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

Tadeusz Rutkowski "Rudy" (1917-1980). Fotografia portretowa z 1939 roku. Skan udostępnił p. Andrzej Rutkowski, syn Powstańca. Ujęcie tożsame w zbiorach A. Dławichowskiego (materiały do Słownika Biograficznego Uczestników PW)

Tadeusz Rutkowski "Rudy" (1917-1980). Fotografia portretowa z 1939 roku. Skan udostępnił p. Andrzej Rutkowski, syn Powstańca. Ujęcie tożsame w zbiorach A. Dławichowskiego (materiały do Słownika Biograficznego Uczestników PW)

Fotografia rodzinna wykonana w 1931 roku. Siedzą: Jadwiga Rutkowska z Wędziagolskich (matka Tadeusza, rocznik 1877) i jej mąż Marian Rutkowski (rocznik 1863). Za nimi stoją ich dzieci, od lewej:   Tadeusz  (ur. 1917), Maria (ur. 1903), Janka (ur. 1900, wyjechała do Włoch, to do niej Tadeusz kierował listy z obozu Altengrabow), Kazimierz (ur.1901). Fot. ze zbiorów rodzinnych, nadesłał p. Andrzej Rutkowski, syn Powstańca.

Fotografia rodzinna wykonana w 1931 roku. Siedzą: Jadwiga Rutkowska z Wędziagolskich (matka Tadeusza, rocznik 1877) i jej mąż Marian Rutkowski (rocznik 1863). Za nimi stoją ich dzieci, od lewej: Tadeusz (ur. 1917), Maria (ur. 1903), Janka (ur. 1900, wyjechała do Włoch, to do niej Tadeusz kierował listy z obozu Altengrabow), Kazimierz (ur.1901). Fot. ze zbiorów rodzinnych, nadesłał p. Andrzej Rutkowski, syn Powstańca.

Tadeusz Rutkowski - uczeń warszawskiego Gimnazjum im. Wojciecha Górskiego, 1933 rok. Na głowie widoczna czapka uczniowska gimnazjum  Górskiego (z granatowego sukna  z zielonymi pasami). Fot. ze zbiorów rodzinnych,  nadesłał p. Andrzej Rutkowski, syn Powstańca

Tadeusz Rutkowski - uczeń warszawskiego Gimnazjum im. Wojciecha Górskiego, 1933 rok. Na głowie widoczna czapka uczniowska gimnazjum Górskiego (z granatowego sukna z zielonymi pasami). Fot. ze zbiorów rodzinnych, nadesłał p. Andrzej Rutkowski, syn Powstańca

List z obozu wysłany do siostry w Rzymie. Skan dokumentu nadesłał p. Andrzej Rutkowski, syn Powstańca

List z obozu wysłany do siostry w Rzymie. Skan dokumentu nadesłał p. Andrzej Rutkowski, syn Powstańca

List z obozu wysłany do siostry w Rzymie. Skan dokumentu nadesłał p. Andrzej Rutkowski, syn Powstańca

List z obozu wysłany do siostry w Rzymie. Skan dokumentu nadesłał p. Andrzej Rutkowski, syn Powstańca

Tadeusz Rutkowski "Rudy" - fotografia powojenne, 1952 rok. Udostępnił p. Andrzej Rutkowski, syn Powstańca.

Tadeusz Rutkowski "Rudy" - fotografia powojenne, 1952 rok. Udostępnił p. Andrzej Rutkowski, syn Powstańca.

Świadectwo chrztu z 1919 (urodzony 24-03-1917 Tadeusz Rutkowski został ochrzczony dopiero w czerwcu 1919 roku). Skan udostępnił p. Andrzej Rutkowski, syn

Świadectwo chrztu z 1919 (urodzony 24-03-1917 Tadeusz Rutkowski został ochrzczony dopiero w czerwcu 1919 roku). Skan udostępnił p. Andrzej Rutkowski, syn

Dyplom ukończenia wyższych studiów  ekonomicznych, na przedwojennej SGH, przekształconej po wojnie na SGPiS. W wyniku wojny dyplom uzyskał dopiero 13 lat po egzaminach składanych w 1939 r. Skan udostępnił p. Andrzej Rutkowski, syn Powstańca.

Dyplom ukończenia wyższych studiów ekonomicznych, na przedwojennej SGH, przekształconej po wojnie na SGPiS. W wyniku wojny dyplom uzyskał dopiero 13 lat po egzaminach składanych w 1939 r. Skan udostępnił p. Andrzej Rutkowski, syn Powstańca.

Nasz newsletter