Pseudonim:
"Jacek Trzaska"
Data urodzenia:
1922-02-28
Stopień:
kapral podchorąży
Pseudonimy:
"Jacek Trzaska", "Mrówka"
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Maksymilian - Lucyna z domu Kwiatkowska
Wykształcenie i praca do 1944 r.:
Uczeń IV Miejskiego Gimnazjum Męskiego w Warszawie im. Gen. Jakuba Jasińskiego przy ul. Skaryszewskiej 8. Drużynowy w 30. WDH, w szkole powszechnej na ulicy Dobrej. W czasie okupacji niemieckiej uczeń nowo powstałej Miejskiej Szkoły Budowlanej, która mieściła się w oficynie Pałacu Staszica - uzyskał dyplom technika. W 1942 r. zdał maturę na tajnych kompletach. Kontynuował naukę z zakresu budownictwa w ramach tajnej Politechniki Warszawskiej. Równocześnie od 1940 pracował fizycznie jako robotnik w Dyrekcji Wodociągów i Kanalizacji.
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od początku okupacji niemieckiej - harcerz Szarych Szeregów, od stycznia 1942 żołnierz Armii Krajowej - V Obwód (Mokotów) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 1. Rejon - 1. Dywizjon Artylerii Konnej im. Józefa Bema - 2 bateria - II pluton - 3. drużyna - dowódca. Odbył trzymiesięczny kurs zwiadowców, następnie ośmiomiesięczny kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii ukończony w stopniu kaprala podchorążego. Instruktor konspiracyjnej szkoły podoficerskiej.
Adres przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa ul. Krochmalna 47
Oddział:
V Obwód (Mokotów) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 1. Rejon - 1. Dywizjon Artylerii Konnej im. Józefa Bema
Odniesione rany:
Ciężko ranny w nogę 1.08.1944 r. podczas natarcia w kierunku narożnika Podchorążych - Suligowskiego, u wylotu ul. Nowosieleckiej, przetransportowany na punkt opatrunkowy a następnie skierowany do szpitala polowego na ul. Jedwabniczej. W kolejnych tygodniach przeszedł kilka punktów opatrunkowych, na końcu trafił do szpitala polowego na ul. Zagórnej, gdzie przebywał do wkroczenia Niemców 15.09.1944 r. Następnego dnia przewieziony przez Niemców ciężarówką do Szpitala Dzieciątka Jezus.
Losy po Powstaniu:
W połowie października 1944 r. ewakuowany z ciężko rannymi do dawnego szpitala ZUS w Krakowie. W noc sylwestrową 1944 r. udało mu się zbiec i przedostać do rodziny żony, która mieszkała w Głownie.
Losy po wojnie:
Do Warszawy powrócił w maju 1945 r., w czerwcu rozpoczął pracę w Biurze Odbudowy Stolicy. Ukończył Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej (dyplom 1951). Architekt, wykładowca akademicki. Od 1952 członek stołecznego Oddziału SARP. Projektant w Biurze Odbudowy Stolicy, Miastoprojekt Stolica-Południe, Miastoprojekt Warszawa. Brał udział w projektowaniu takich zespołów miejskich jak: Muranów Zachodni, Służew, Domaniewska, Gocław. W latach 1969-1973 piastował funkcję Wiceprezesa Oddziału Warszawskiego SARP, w latach 1975-1978 Wiceprezesa, a w latach 1978-1981 był Prezesem SARP. Wykładowca akademicki na Politechnice Warszawskiej, członek Komisji Nagród Ministrów ds. Budownictwa, autor licznych obiektów i rozwiązań urbanistycznych.
Odznaczenia:
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Walecznych (dwukrotnie), Krzyż Partyzancki, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami, Medal za Warszawę 1939-1945,
Krzyż Armii Krajowej, Warszawski Krzyż Powstańczy, Medal Wojska Polskiego (trzykrotnie), Krzyż Zasługi z Mieczami ZHP, Złota Odznaka SARP, Złota Odznaka Odbudowy Warszawy, Złota Odznaka Zasługi dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, Złota Honorowa Odznaka "Za zasługi dla Warszawy", Odznaka Honorowa Ministra Infrastruktury "Za zasługi dla budownictwa” (22.12.2008)
Miejsce śmierci:
Warszawa, pochowany w grobie rodzinnym na Starych Powązkach.
Archiwum Historii Mówionej:
