Data urodzenia:
1919-12-01
Stopień:
kapral podchorąży
Miejsce urodzenia:
Dąbrowica
Imiona rodziców:
Andrzej - Zofia
Wykształcenie do 1944:
W latach 1926-1933 był uczniem Szkoły Podstawowej w Dąbrowicy, w okresie 1930-1933 w Jastkowie. Następnie w latach 1933-1939 uczęszczał do Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Stanisława Staszica w Lublinie. W 1939 r., przed wybuchem wojny wstąpił na Politechnikę Warszawską Podczas okupacji niemieckiej, w latach 1940-1942 studiował konspiracyjnie na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej. Kiedy Niemcy utworzyli Państwową Wyższą Szkołę Techniczną, o statusie szkoły zawodowej, zlokalizowaną w budynkach Politechniki Warszawskiej, stała się ona dzięki odwadze zatrudnionych tam profesorów Politechniki, szkołą na poziomie akademickim, co zręcznie ukrywano przed władzami Generalnej Guberni. Tadeusz uczęszczał do tej szkoły w latach 1942-1944.
Pseudonimy:
"Rafałowicz", "Michał"
Oddział:
Armia Krajowa - batalion "Kiliński" - przydział niepotwierdzony.
Szlak bojowy:
Śródmieście Północ
Odniesione rany:
Ciężko ranny - postrzelony w nogę 3.08.1944 r. podczas nieudanej próby zdobycia budynku PAST-y przy ul. Zielnej 39. Wyłączony z dalszej walki do końca Powstania. 5 sierpnia 1944 r. wypisany ze Szpitala Polowego Śliska 51 i skierowany do Szpitala Polowego Mariańska 1.
Losy po Powstaniu:
Wyjechał z Warszawy z rannymi. Wraz z opiekującą się nim narzeczoną, pielęgniarką PCK Anną Bożeną Chadaj, trafił do szpitala w Milanówku, skąd w grudniu 1944 r. wyjechali do Opoczna, i tam doczekali przejścia frontu. Na początku 1945 r. wyjechali do Lublina, gdzie w lutym Tadeusz poślubił Annę.
Losy po wojnie:
Po zakończeniu działań wojennych wyjechał z żoną i córką do Łodzi, gdzie w 1948 r. ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Łódzkiej. Równocześnie od 1945 r. był zatrudniony jako zastępca asystenta, asystent, adiunkt (1949) i docent (1957) na Wydziale Elektrycznym tej Politechniki. Specjalizował się w dziedzinie maszyn elektrycznych i transformatorów. W 1968 r. został mianowany profesorem. Był wieloletnim prorektorem Politechniki Łódzkiej, dziekanem Wydziału Elektrycznego, kierownikiem Zespołu Maszyn Elektrycznych, wiceprzewodniczącym Komitetu Elektroniki Polskiej Akademii Nauk, członkiem honorowym Stowarzyszenia Elektryków Polskich oraz Polskiego Towarzystwa Elektroniki Teoretycznej i Stosowanej. Prof. Tadeusz Koter przepracował w Politechnice Łódzkiej 45 lat na pełnym etacie. Był znacząca postacią w polskiej elektrotechniki, w zakresie maszyn wirujących, w szczególności zajmując się stanami nieustalonymi w maszynach synchronicznych i ich eksploatacją w elektroenergetyce. Interesował się także zagadnieniami eksploatacji transformatorów energetycznych i specjalnych, wykonując szereg ekspertyz i opracowań naukowo-badawczych. Dużo wysiłku poświęcił zagadnieniom cieplnym w transformatorach suchych uzyskując znaczące rezultaty. Wniósł ogromny wkład w projektowanie, budowę i wyposażenie laboratoriów maszyn elektrycznych dla potrzeb dydaktyki oraz badań naukowych. To głównie dzięki jego wysiłkowi, powstało w Politechnice Łódzkiej już w 1948 r. bardzo dobrze wyposażone laboratorium maszyn elektrycznych. Prof. Tadeusz Koter uczestniczył w projektowaniu laboratoriów maszyn elektrycznych w Instytucie Elektrotechniki w Warszawie, stacji prób w Fabryce Transformatorów i Aparatury Trakcyjnej ELTA w Łodzi, a następnie uczestniczył w jej modernizacji. Bardzo wysoko został: oceniony, napisany wraz z prof. dr inż. W. Pełczewskim, podręcznik "Maszyny elektryczne w zadaniach", który doczekał się dwóch wydań - w 1961 r. oraz w 1975 r. Ostatnią pracą prof. Kotera były trzy podrozdziały dotyczące maszyn elektrycznych w drugim tomie "Poradnika Inżyniera Elektryka", wydanym przez PWN w 1995 r. Był także współredaktorem całego rozdziału Maszyny Elektryczne, liczącego w tym poradniku ponad 250 stron.
Odznaczenia:
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Warszawski Krzyż Powstańczy, Krzyż Armii Krajowej, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złota Honorowa Odznaka Stowarzyszenia Elektryków Polskich.
Miejsce śmierci:
Łódź, pochowany na cmentarzu Św. Józefa przy ul. Ogrodowej w Łodzi.
