Data urodzenia:
1923-05-20
Miejsce urodzenia:
Mąkolin - powiat Płock
Imiona rodziców:
Czesław - Anna z domu Homolka
Wykształcenie do 1944:
Do 12 roku życia uczył się w domu. Od 1935 r. uczeń Męskiego Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego w Warszawie. Naukę kontynuował podczas okupacji na tajnych kompletach.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Żołnierz - kurier Komendy Głównej Armii Krajowej. Podczas okupacji uczęszczał na tajne kursy rolnicze, zarobkował, jeżdżąc rikszą. W styczniu 1944 r. przeszedł szkolenie służb specjalnych i w kwietniu został wysłany jako kurier na Wołyń. 30 kwietnia dotarł do dowódcy 27. Wołyńskiej DP AK mjr. Tadeusza Sztumberk-Rychtera. W lipcu 1944 dywizja została zmuszona przez Sowietów do złożenia broni w Lasach Parczewskich. Tadeusz Bejt powrócił do Warszawy.
Oddział:
Armia Krajowa - zgrupowanie "Radosław" - batalion "Czata 49" - drużyna kurierów
Szlak bojowy:
Wola - Stare Miasto - kanały - Śródmieście
Losy po Powstaniu:
Wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną
Odznaczenia:
Krzyż Walecznych
Losy po wojnie:
W czerwcu 1945 r. aresztowany przez UBP, wkrótce został zwolniony. Niespełna dwa miesiące później nielegalnie opuścił kraj przez Kudowę-Pragę-Pilzno docierając do Monachium i Murnau. Wkrótce osiadł w Ankonie (Włochy) i tam zdecydował się pełnić rolę kuriera. Organizował drogi kurierskie i punkty przerzutowe na granicy polsko-niemieckiej, a także przerzuty z kraju na Zachód osób ściganych przez służby bezpieczeństwa i rodzin pozostających za granicą oficerów 2. Korpusu Polskiego gen. Władysława Andersa. Był parokrotnie w Polsce. Zamieszkał w strefie angielskiej Berlina.
Aresztowanie - proces:
W nocy 9.10.1948 r. został porwany ze swego mieszkania w Berlinie,w piżamie przewieziony do Warszawy i osadzony w więzieniu mokotowskim. 18.11.1948 r. Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie pod przewodnictwem mjr. Józefa Badeckiego skazał go w procesie WSR Warszawa 1356 nr sprawy S.3508/48 na podstawie art. 7 Dekr. z 13.06.1946 na karę śmierci. Prezydent Bolesław Bierut nie skorzystał z prawa łaski. Tadeusz Bejt został stracony 11 lutego 1949 r.
