Data urodzenia:
1920-08-15
Stopień:
sierżant podchorąży
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Jan - Marianna z domu Przyborek
Pseudonimy:
"Paciorek", "Jan"
Udział w konspiracji 1939-1944:
Narodowe Siły Zbrojne - Okręg I A Warszawa-Miasto
Oddział:
Armia Krajowa - I Obwód "Radwan" (Śródmieście) - zgrupowanie "Chrobry II" - I batalion "Lecha Żelaznego" - 1. kompania "Warszawianka” - IV pluton
Szlak bojowy:
Śródmieście Północ
Losy po Powstaniu:
Z rozkazu mjr Stefana Kozłowskiego razem z Maciejem Szymańskim (ps. Kruczkowski) wyszli z Warszawy z ludnością cywilną. Po dotarciu do Częstochowy został przydzielony do Akcji Specjalnej Narodowych Sił Zbrojnych.
Losy po wojnie:
16 grudnia 1945 roku został aresztowany przez MO w Warszawie. Proces rozpoczęty w styczniu 1946 roku zakończył się 1 czerwca 1946 roku, gdy wydano wyrok Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie (w składzie; przewodniczący: mjr Bartoń Marian, sędzia: por. Ilnicki Marian i ławnik mjr Rataj Julian). Razem z "Paciorkiem" sądzeni byli: Antoni Symonowicz ps. "Antoni" (s. Władysława i Anny z domu Kondratowicz), Tadeusz Linowski ps. "Hermes" (s. Władysława i Stefanii), Andrzej Zaorski ps. "Andrzej"(s. Jana i Marii z domu Jaczewska), Zdzisław Sadowski ps. "Czarski" (s. Władysława i Wandy z domu Malewska), Olgierd Guttakowski ps. "Olgierd" (s. Klemensa i Marii z domu Gnijno), Zdzisław Romanowski (s. Józefa i Katarzyny z domu Rokita), Jerzy Regulski ps. "Falk", "Jacek" (s. Janusza i Haliny z domu Maciejewska), Jerzy Czesław Kasprzak (s. Stanisława i Natalii z domu Aramowicz), Czesław Dziak ps. "Zbigniew Boruta" (s. Józefa i Bronisławy z domu Babiak), Tadeusz Jezierski ps. "Mans" (s. Piotra i Joanny z domu Horwath), Saturnin Sowiński ps. "Serwinski" (s. Józefa i Janiny z domu Wesołkowska) oraz Bohdan Masłowski ps. "Trzepałko" (s. Klemensa i Anieli z domu Piasecka). Stefan Pietrzak skazany został na karę trzech lat więzienia (na mocy art. 11 i 12 Dekretu o ochronie Państwa) z powodu "posiadania wiarygodnych wiadomości" o konspiracyjnej działalności Niezabitowskiego, Sowińskiego, Garbińskiego, kpt Salskiego i Żbikowskiego. Został zwolniony z aresztu na Mokotowie dnia 7 czerwca 1946 roku. 20 sierpnia 1981 roku Sąd Wojewódzki w Warszawie wydał zaświadczenie orzekające o całkowitym darowaniu kary i uznał go za niewinnego postawionych mu zarzutów. W późniejszy latach studiował fizykę oraz chemię na Politechnice Warszawskiej.
Praca po wojnie:
Po ukończeniu studiów pracował jako chemik i później jako nauczyciel chemii w liceum im. Joachima Lelewela w Warszawie.
Odznaczenia:
odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (19.09.1976 r.)
Miejsce i okoliczności śmierci:
Zmarł w Warszawie 19 marca 1995 - po długotrwałej chorobie (powikłania po ranie postrzałowej z okresu Powstania Warszawskiego)
