Data urodzenia:
1911-03-07
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Zygmunt - Janina z domu Pakuszewska
Wykształcenie:
W latach 1929-1931 studiował polonistykę i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim, a także w Konserwatorium Warszawskim, gdzie w latach 1934-1937 uzyskał dyplomy z teorii muzyki, kompozycji i fortepianu. W latach 1938-1939 przebywał w Paryżu, gdzie zamierzał studiować kompozycję pod kierunkiem Nadii Boulanger, lecz udało mu się być tylko na jednej lekcji.
Pseudonimy:
"Klon", "Staliński", "Teodor Klon", "Tomasz Staliński"
Udział w konspiracji 1939-1944:
W latach niemieckiej okupacji uczestniczył w tajnym życiu muzycznym; związany z tajną organizacją "Grunwald", następnie z Armia Krajową i Delegaturą Rządu na Kraj.
Oddział:
Delegatura Rządu na Kraj - Grupa radiowa
Dzielnica:
Śródmieście Północ
Losy po Powstaniu:
Wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną
Losy powojenne:
Po wojnie wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie, z której został usunięty przez władze komunistyczne w 1949 r. W 1945 r. założył pismo "Ruch Muzyczny", którego był redaktorem naczelnym, aż do likwidacji pisma w 1948 r. Od 1945 r. związany ze środowiskiem "Tygodnika Powszechnego", do którego aż do 1989 r. Pisywał felietony w cyklach: "Głową w ściany", "Bez dogmatu", "Pod włos", "Łopatą do głowy", "Gwoździe w mózgu" i "Wołanie na puszczy". W latach 1957-1965 był posłem na Sejm PRL, w ramach grupy "Znak". W 1964 r. był jednym z sygnatariuszy "Listu 34". W 1968 r. za krytykę cenzury (użył wtedy na zebraniu Związku Literatów Polskich słynnego określenia "dyktatura ciemniaków") zabroniono mu publikacji na trzy lata, został także pobity przez tzw. "nieznanych sprawców”. W 1976 r. podpisał "List 14" przeciwko represjonowaniu uczestników Radomskiego Czerwca. W 1984 r. opublikował w "Tygodniku Powszechnym" tzw. "listę kanalii” - pozbawioną komentarza listę nazwisk osób, które szczególnie aktywnie zajmowały się propagandą w PRL. Był jednym z założycieli Ruchu Polityki Realnej (1987) oraz Unii Polityki Realnej (1989). W 1989 r., po sporach z redakcją "Tygodnika Powszechnego", która zaczęła cenzurować jego felietony, odmówił dalszego publikowania swoich tekstów w tym tygodniku i przeniósł się na łamy "Wprost", gdzie zgodził się na udzielanie krótkich wywiadów, komentujących aktualne i nie tylko, wydarzenia. W 1990 r. ustanowił nagrodę swojego imienia ("Nagroda Kisiela"), przyznawaną corocznie najpierw przez niego samego, a po jego śmierci przez Kapitułę złożoną z jego syna Jerzego oraz laureatów z lat poprzednich. Był kompozytorem licznych utworów muzycznych, utrzymanych w stylu XX-wiecznego neoklasycyzmu, za które był wielokrotnie nagradzany w kraju i za granicą. Był również autorem szeregu powieści, książek o muzyce, a także setek felietonów i publikacji politycznych.
Odznaczenia:
Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (1991)
Miejsce śmierci:
Warszawa
