Data urodzenia:
1909-04-14
Stopień:
podporucznik - aspirant (1.08.1944)
Miejsce urodzenia:
Białe Misztale powiat Ostrów Mazowiecki
imiona rodziców:
Aleksander - Julia z domu Zawistowska
Wykształcenie:
Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (1929-1934), na którym studiował filologię polską.
Praca zawodowa:
W latach 1934-1936 był nauczycielem języka polskiego w Szkole Powszechnej w Sarnach, następnie w Dąbrowicy w województwie wołyńskim. Jesienią 1936 r. rozpoczął pracę w rachubie fabryki samochodów w Ursusie.
Służba wojskowa do 1939 r.:
Podczas studiów odbył służbę wojskową, ukończył kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie, uzyskując stopień podporucznika rezerwy piechoty. Od 1938 r. przeszedł do pracy w SRI DOK I (Samodzielny Referat Informacyjny Dowództwa Okręgu Korpusu nr I w Warszawie).
Udział w wojnie obronnej 1939:
Sztab Grupy Operacyjnej "Narew" - zastępca dowódcy plutonu obsługującego sztab. Po wrześniu przebywał na Litwie.
Pseudonimy:
"Walerian", "Zbroja", "Michał Jaszczołt", "Sebastian", "Tytus"
Nazwisko konspiracyjne:
Stanisław Piotrowski
Udział w konspiracji 1939-1944:
W 1941 r. powrócił do Warszawy. Pod pseudonimem "Sebastian" pracował w redakcji "Gwardzisty" - organu Gwardii Ludowej PPR, następnie przeszedł do Sztabu Głównego AL, gdzie posługiwał się pseudonimem "Tytus". Od września 1943 r. działał w Urzędzie Śledczym PKB (Państwowy Korpus Bezpieczeństwa), gdzie używał pseudonimu "Walerian". Następnie pełnił funkcję drugiego zastępcy kierownika "Startu" (Ekspozytura Urzędu Śledczego m.st. Warszawy PKB) - pod pseudonimem "Michał Jaszczołt". Równocześnie był kierownikiem grupy obserwacyjnej w Wydziale (referacie) dywersji osobowej Okręgowego KWP m.st. Warszawy (Kierownictwo Walki Podziemnej), gdzie występował jako "Zbroja".
Oddział:
Delegatura Rządu na Kraj - Państwowy Korpus Bezpieczeństwa (PKB) - oficer śledczy
Szlak bojowy:
Śródmieście - Stare Miasto
Losy po Powstaniu:
Wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną - uciekł z kolumny transportowej unikając wywiezienia do obozu w Pruszkowie i w głąb Niemiec.
Losy po wojnie:
Pod koniec 1945 r. został powołany do Ludowego Wojska Polskiego. Pracował jako Kierownik Biura Historycznego w Głównym Zarządzie Polityczno-Wychowawczym uzyskując stopień pułkownika. Od 1946 r. pracował w Ministerstwie Ziem Odzyskanych. Aresztowany 13.10.1948 r. w Warszawie. Był oskarżany w procesie "Startu". 21.12.1951 r. Sąd Wojewódzki dla m.st. Warszawy skazał go na karę śmierci, pozbawienie praw publicznych na zawsze i przepadek mienia. Sąd Najwyższy utrzymał wyrok. 9.05.1952 r. zona Nienałtowskiego zwróciła się do prezydenta Bieruta z prośbą o ułaskawienie. Podanie zostało rozpatrzone pozytywnie, a kara zamieniona na dożywocie. Zawiadomienie o darowaniu życia otrzymał od naczelnika więzienia mokotowskiego, płk. Duszy pod koniec 1952 r., w nocy. Wyszedł na wolność 11.07.1956 r. Zrehabilitowany 27.03.1957 r. przez Sąd Wojewódzki dla m.st. Warszawy. Po wyjściu na wolność pracował jako redaktor w PAN, potem w państwowym przedsiębiorstwie reklamowym, później, aż do przejścia na emeryturę w 1977 r. w Instytucie Organizacji i Mechanizacji budownictwa. Był członkiem Stronnictwa Demokratycznego. Opublikował wspomnienia z działalności w GL-AL:"Warszawscy gwardziści" (KIW 1971), "Odwet i walka" (MON 1981), "A serce mieli tylko jedno" (MON 1986). W 2007 r. Muzeum Rolnictwa w Ciechanowcu wydało jego książkę "Wsi spokojna... Życie codzienne wsi Białe i okolicznych oraz tamtejsze zwyczaje i obyczaje w okresie międzywojennym"
Miejsce śmierci:
Warszawa
