Data urodzenia:
1918-01-09
Funkcja:
dowódca kompanii
Pozycja na murze pamięci:
Kolumna: 187 Miejsce: 40
Stopień:
plutonowy podchorąży - podporucznik rezerwy piechoty (wrzesień 1944 - pośmiertnie)
Miejsce urodzenia:
Folwark rodzinny Dziektarzew - powiat Łask (obecnie powiat pabianicki).
Imiona rodziców:
Stanisław Wiktor - Małgorzata Maria z domu Romocka herbu Prawdzic
Wykształcenie (w tym wojskowe):
Od czerwca 1927 r. uczył się w Prywatnym Gimnazjum Męskim Zgromadzenia Kupców m. Łodzi i tam w maju 1935 r. otrzymał świadectwo dojrzałości. Od października tego roku studiował w SGH w Warszawie i tu w czerwcu 1938 r. zdał egzamin magisterski, uzyskując uprawnienia ekonomisty (specjalizował się w zakresie spółdzielczości rolniczej). Z powodu wybuchu wojny nie zdążył jednak złożyć pracy dyplomowej. Na świadectwie jego wystąpienia z uczelni (wystawionym już w czasie okupacji z datą 9 marca 1940 r.) zapisano, iż "może otrzymać stopień magistra nauk ekonomiczno-handlowych po złożeniu pracy magisterskiej i przyjęciu jej przez Senat Akademicki". W czasie okupacji niemieckiej elew Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty Szarych Szeregów "Agricola", którą ukończył w październiku 1943 r.
Pseudonimy:
"Leon", "Rafał"
Udział w konspiracji 1939-1944:
Do Warszawy powrócił w październiku lub listopadzie 1939 r. i zamieszkał przy ul. Racławickiej. W konspiracji był założycielem, a następnie od wiosny 1940 r. kierownikiem i ideologiem "Petu", organizacji młodzieżowej o charakterze samokształceniowo-wychowawczym, oraz redaktorem pisma "Przyszłość" (żaden numer się nie zachował). W tym czasie kołami mokotowskimi "Petu" kierował jego brat cioteczny
Andrzej "Morro" Romocki - (późniejszy dowódca 2. kompanii batalionu "Zośka"). Jesienią 1942 r. wychowankowie "Petu" przeszli do Grup Szturmowych Szarych Szeregów, zaś sama organizacja została formalnie rozwiązana w maju 1943 r. Stanisław Leopold wszedł wówczas w skład Rady Programowej przy Naczelniku Szarych Szeregów, od września 1943 r. przez kilka miesięcy był członkiem ścisłej Głównej Kwatery ("Pasieka") Szarych Szeregów, pełnił również funkcję wizytatora Chorągwi Lubelskiej (Ul "Zboże"). Mianowany harcmistrzem 27 grudnia 1943 r. Podawana w niektórych źródłach informacja, że wkrótce potem został po Irenie Jurgielewiczowej redaktorem naczelnym pisma "Brzask" (wydawanego od lutego 1944 r. jako kontynuacja "Pisma Młodych"), nie jest zgodna z rzeczywistością. Uczestniczył także w pracach zespołu "M" ("Młodzież"), zajmującego się akcjami wychowawczymi wśród młodzieży pozostającej poza organizacjami harcerskimi: był tu kierownikiem Sekcji Redakcyjnej i redaktorem wydawanego w 1943 r. miesięcznika "M. Agencja Młodych dla Redakcji i Kierownictw Środowiskowych". W Szarych Szeregach używał pseudonimu "Leon". Po ukończeniu III turnusu zastępczego kursu Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty "Agricola" (marzec-październik 1943) i awansowaniu do stopnia kaprala podchorążego, objął na przełomie lutego i marca 1944 r. po Stanisławie Huskowskim ("Ali") dowodzenie I plutonem, przekształconym następnie w 1. kompanię Oddziału Dyspozycyjnego "Pegaz" (późniejszy baon "Parasol") Kedywu K-dy Gł. AK. W "Pegazie" walczył pod pseudonimem "Rafał". Dowódca nieudanej akcji na SS-Obergruppenführera Wilhelma Koppe przeprowadzonej w Krakowie 11 lipca 1944 r. Podczas odskoku po tej akcji został ranny w starciu z żandarmerią niemiecką pod Udorzem.
Oddział:
Armia Krajowa - zgrupowanie "Radosław" - batalion "Parasol" - 1. kompania - dowódca kompanii
Szlak bojowy:
Wola - Stare Miasto
Odznaczenia:
Virtuti Militari V klasy (pośmiertnie - 31.08.1944 r., odznaczenie nadane ponownie 11 listopada 2011 r.), Krzyż Walecznych (21.08.1944)
Miejsce (okoliczności) śmierci:
Poległ w nocy 25/26 sierpnia 1944 r. dowodząc żołnierzami I plutonu 1. kompanii batalionu "Parasol", wspierającego działania mjr. "Sosny" w czasie ataku z ul. Długiej 29 na Pałac Radziwiłłów przy ulicy Bielańskiej 12.
Rodzina walcząca w Powstaniu Warszawskim:
Miejsce pochówku:
Cmentarz Wojskowy na Powązkach
