Data urodzenia:
1892-08-30
Imiona rodziców:
Bronisław Topór Laskownicki - Izabela z domu Tabor
Wykształcenie (w tym medyczne):
Od 1902 r. uczeń III gimnazjum lwowskiego im. Cesarza Franciszka Józefa I., (późniejsze gimnazjum im. Stefana Batoregowe Lwowie). Świadectwo dojrzałości otrzymał w 1910 r. i rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.
I wojna światowa i przebieg służby wojskowej:
Zmobilizowany i wcielony jako szeregowy do 30 pp Dzieci Lwowskich 1 lipca 1914 r. Brał udział w s bitwach z wojskami rosyjskimi pod Stojanowem, Buskiem i Pikułowicami, a następnie na froncie włoskim nad Piawą. W służbie czynnej w armii austriackiej pozostał do 30 października 1918 r. jako szeregowy, podoficer sanitarny, chorąży i porucznik-lekarz. Korzystając z krótkich urlopów kończył studia i otrzymał w czerwcu 1917 r. dyplom doctor medicinae universae. Po demobilizacji rozpoczął 1 listopada 1918 r. służbę w tworzącej się armii polskiej, w której pozostał do 30 listopada 1920 r. W stopniu kapitana walczy w Obronie Lwowa oraz dalszych walkach aż do zakończenia wojny na froncie ukraińskim.
Działalność do 1939 r.:
Lekarz urolog. W lutym 1920 r. rozpoczął pracę w Klinice Chirurgicznej Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. W latach 1923-1924 pracował jako stypendysta Rządu Francuskiego w Instytucie Pasteura w Paryżu pod kierunkiem prof. dr Jana Danysza.
Udział w wojnie obronnej 1939 r.:
Zmobilizowany w sierpniu 1939 r. w stopniu kapitana-lekarza objął stanowisko ordynatora oddziału chirurgicznego Szpitala DOW VI we Lwowie, który mieścił się w budynku Szpitala Ubezpieczalni Społecznej przy ul. Kurkowej.
Działalność w okresie okupacji:
Po zakończeniu kampanii wrześniowej został zdemobilizowany i powrócił na swój dawny oddział urologiczny w Szpitalu Powszechnym, który od 1 października 1939 do 21 czerwca 1941 był bazą szpitalną Lwowskiego Państwowego Instytutu Medycznego. Po zajęciu Lwowa przez Niemców w czerwcu 1941 r. zorganizował w tym samym miejscu oddział urologiczny Szpitala Miejskiego Nr 1 i prowadził go do 11 listopada 1942 r.
Praca w czasie okupacji:
W 1942 roku zorganizował oddział urologiczny a następnie
1 stycznia 1943 r. objął stanowisko ordynatora oddziału urologicznego Szpitala Ubezpieczalni Społecznej w Warszawie, gdzie pracował do chwili wybuchu Powstania Warszawskiego.
Oddział:
"Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - Punkt sanitarny ul. Leszno 12
Losy po Powstaniu:
Po utracie całego mienia i dokumentów oraz wysiedleniu z Warszawy 12 sierpnia 1944 dotarł przez obóz przejściowy w Pruszkowie do Starej Wsi w powiecie Rawa Mazowiecka, gdzie pozostał do wyzwolenia. W styczniu 1945 roku powrócił do Krakowa i od 1 marca 1945 do 28 czerwca 1948 prowadził zlecone wykłady z urologii dla studentów Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Rozpoczyna też pracę w Klinice Dermatologicznej Akademii Medycznej w Krakowie. Twórca Katedry i Kliniki Urologii w Krakowie.
Miejsce pochówku:
Zmarł 9 lutego 1978 w wieku 85 lat. Pochowany jest na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Informacje dodatkowe - rodzina:
Jego ojciec był literatem i redaktorem dzienników lwowskich, współtwórcą Polskiego Stronnictwa Postępowego, założycielem w 1893 r. we Lwowie Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Dziennikarzy Polskich i przez wiele lat prezesem Syndykatu Dziennikarzy Lwowskich. Zamarł 4 października 1944 r. w Proszowicach, do których dotarł po Powstaniu warszawskim drogą przez Pruszków.
Publikacje-źródło:
Prof. Jan Leńko: " Prof. dr wszechnauk lekarskich Stanisław Laskownicki - jeden z twórców urologii polskiej " - artykuł opublikowany w "Urologii Polskiej" numer 1991/44/3.
