Data urodzenia:
1921-04-12
Stopień:
strzelec - plutonowy podchorąży
Miejsce urodzenia:
Piaseczno
Imiona rodziców:
Aleksander - Pelagia
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od 1943 roku - VII Obwód "Obroża" (powiat warszawski) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 5 Rejon "Gątyń" (Piaseczno) - pluton 1704,
Oddział:
Okręg Warszawski Armii Krajowej - I Obwód "Radwan” (Śródmieście) - Podobwód Śródmieście-Południe "Sławbor" - odcinek "Ratusz" - 3. batalion pancerny "Golski" - 3 kompania.
Szlak bojowy:
Śródmieście Południe. Wybuch Powstania zastał go - wraz z dwiema łączniczkami: kuzynką Marią Dutkiewicz ps. "Krzysia” i koleżanką Barbarą Wojewódzką-Helewską ps. "Dor” - w Warszawie, na ul. Marszałkowskiej. Dołączyli do najbliższego dowództwa AK, trafiając do 3. batalionu pancernego "Golski”. Strzelec "Żak" został przydzielony do 3. kompanii por. "Zielińskiego" (Zdzisław Zakrzewski). Zadaniem kompanii była obrona odcinka w granicach ulic: Mokotowskiej, Jaworzyńskiej i Polnej. Odcinek był ostrzeliwany z działka niemieckiego z terenu Pola Mokotowskiego i przez snajperów z zabudowań szpitala przy ul. Nowowiejskiej. "Żak" najczęściej pełnił służbę na stanowisku w narożnym budynku Mokotowska-Polna, który był ostrzeliwany z Pola Mokotowskiego. Do obrony miał tylko granaty, w chwilach zmasowanego ostrzału na wsparcie placówki przybywała grupa z ckm-em. Pełnił również służbę w spalonej szkole Wawelberga, po przeciwnej stronie ulicy Mokotowskiej (w skutek ostrzału przez snajperów poległo tam kilka osób) oraz na barykadzie przy bramie budynku Kasy Chorych na ul. Polnej - wówczas otrzymywał pistolet maszynowy.
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu X B Sandbostel.
Losy po wojnie:
Po oswobodzeniu obozu przez Anglików w końcu kwietnia 1945 r. udał się do dawnego Oflagu Murnau, skąd został przetransportowany samochodem do II Korpusu Polskiego stacjonującego we Włoszech. W 1946 r. ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Służby Zaopatrywania i Transportu. W grudniu 1946 r. oddział został drogą morską przetransportowany z Neapolu do Londynu. W czerwcu 1947 r. wrócił do Polski. W 1948 r. ożenił się z Aliną Woźniak (ps. "Halka”, łączniczką 1704 plutonu, zm. w 2000) - w 1998 r. zostali odznaczeni medalem za długoletnie pożycie małżeńskie. Mieli dwoje dzieci - syna i córkę. Ukończył Szkołę Główną Handlową, przez cały okres aktywności zawodowej pracował w PZGS (Powiatowy Związek Gminnych Spółdzielni) jako ekonomista. W okresie powojennym nie był prześladowany, ale na początku lat 50-tych odmówiono mu awansu z uwagi na "pochodzenie społeczne" (jego rodzice przed wojną posiadali restaurację) oraz przeszłość (cyt.: "Z takimi obywatelami nie zbudujemy socjalizmu...”). Członek Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej (legitymacja nr 019334). W dniu 22.03.2004 r. awansowany do stopnia porucznika.
Odznaczenia:
Medal Wojska (15.08.1948 - nr. 41698), Medal "Za Warszawę 1939-1945" (29.08.1968 - nr Ł-16676), Warszawski Krzyż Powstańczy (12.01.1983 - nr. 9-83-29 K), Krzyż Armii Krajowej (04.08.1987 r. w Londynie, nr. 39342 oraz 04.04.1995 w Warszawie, nr. 8-95-191).
Miejsce śmierci:
Piaseczno, pochowany dn. 05.05.2010 r. w Piasecznie, na cmentarzu parafialnym ("Starym”).
