Data urodzenia:
1929-09-16
Numer legitymacji AK:
1511
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Michał - Maria z domu Zawieska
Udział w konspiracji 1939-1944:
III Obwód "Waligóra" (Wola) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 2 Rejon (Koło - cmentarze) - pluton 327
Adres przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa ul. Gostyńska 19/21 m.2
Oddział:
Armia Krajowa - Grupa "Północ" - zgrupowanie "Róg" - Brygada Dyspozycyjno-Zmotoryzowana NSZ "Koło" - kompania saperów, potem kompania saperów Grupy "Północ"
Szlak bojowy:
Wola - Stare Miasto - kanały - Śródmieście Północ
Odniesione rany:
Raniony pociskiem 9 września 1944 roku podczas kwaterowania przy Pl. Trzech Krzyży 18. Umieszczony w szpitalu przy ul. Żurawiej 9, następnie przeniesiony do szpitala powstańczego przy ul. Mokotowskiej 55. Przebywał również w szpitalu przy ul. Śniadeckich 17. Ze szpitala wypisał się na własną prośbę.
12 września 1944 roku powrócił na kwaterę przy Pl. Trzech Krzyży 18.
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu 344 Lamsdorf. 18 listopada przekazany do Stalagu IV-B Mühlberg
Numer jeniecki:
103391/ VIIIF oraz 305709/ IVB
Losy po wojnie:
Po wyzwoleniu w okresie 1945-1946 przebywał w obozie polskim dla dzieci w Solingen
Odznaczenia:
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Warszawski Krzyż Powstańczy, Krzyż Armii Krajowej, Krzyż Partyzancki, Krzyż Weterana Walk o Niepodległość, "Medal za Warszawę", Odznaka Pamiątkowa "Akcji Burza", Odznaka "Syn Pułku", Złota Odznaka za Zasługi dla Warszawy.
Miejsce pochówku:
Zmarł 27 października 2008 roku. Pochowany na Cmentarzu Wolskim w Warszawie, w kwaterze nr 65-3-22.
Informacje dodatkowe:
Od 1 do 5 sierpnia 1944 roku walczył na Woli w zgrupowaniu „Waligóra” - pluton 327 pod dowództwem podchorążego „Rysia” (Mariana Lewandowskiego). Koncentracja oddziału miała miejsce w dawnej szkole przy ul. Gostyńskiej 17 w domu Kowalskiego potocznie zwanym „Domem Bonifacy”.
Od 6 sierpnia do 2 września 1944 roku walczył na Starym Mieście : Grupa Północ - zgrupowanie „Sosny” - Batalion im. Stefana Czarnieckiego - pluton saperski. Dowodził porucznik „Szczepan”, szefem oddziału był sierżant „Kok” Zygmunt Szparadowski.
2 września 1944 roku przeszedł ze swym oddziałem kanałami z Pl. Krasińskich do Śródmieścia. Wyszedł przy Nowym Świecie róg ul. Wareckiej.
Do końca powstania przebywał na placówce Kąpielisko „Diana” przy ul. Chmielnej 11.
3 października 1944 roku wraz ze swoim odziałem, który wchodził w skład 15 pułku piechoty Armii Krajowej pod dowództwem pułkownika „Pawła” dostał się do niewoli niemieckiej. Po zdaniu broni na Pl. Kercelego przeszedł ulicami Wolską i Połczyńską do Ożarowa (Fabryka Kabli). Stamtąd wywieziony do Stalagu 344 Lamsdorf (Łambinowice), gdzie otrzymał nr jeniecki 103391. 18 listopada 1944 roku z Stalagu 344 Lamsdorf jako młodociany żołnierz został wywieziony do Stalagu IV-B Mühlberg (numer jeniecki 305709).
9 maja 1945 roku został wyzwolony przez aliantów.
29 października 1946 roku powrócił do kraju i zarejestrował się w Polskim Czerwonym Krzyżu pod nr B. Inf. I/52833/Z.
Po powrocie do Warszawy dowiedział się, iż Rodzice i rodzeństwo zostali 5 sierpnia 1944 roku zamordowani w pacyfikacji Woli przez wojsko niemieckie na ul. Górczewskiej róg Moczydła.
W latach 1947-1949 odbył zasadniczą służbę wojskową w Ludowym Wojsku Polskim.
W 1949 roku ożenił się z Barbarą Janiną Zielińską, również mieszkanką Woli. Ślub odbył się w Kościele św. Wojciecha przy ul. Wolskiej 76 w Warszawie. Doczekał się dwóch synów oraz czworga wnucząt.
Pracował w warsztacie MPT jako elektryk samochodowy. W 1989 roku przeszedł na emeryturę.
źródła:
PCK, archiwum rodzinne
