Data urodzenia:
1922-09-01
Stopień:
plutonowy podchorąży
Miejsce urodzenia:
Grajewo
Imiona rodziców:
Aleksander - Franciszka z domu Świątkowska
Wykształcenie do 1944 r.:
Od 1927 r. mieszkał z rodzicami w Baranowiczach, gdzie chodził do Szkoły Powszechnej i Liceum. Tuż przed wybuchem wojny wyjechał z rodziną do Brześcia Litewskiego. Po zakończeniu działań wojennych pp. Kaczyńscy, w obawie zsyłki na Sybir, przeprowadzili się do Warszawy, gdzie Rajmund rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn im. Wawelberga, a po jej likwidacji w Państwowej Wyższej Szkole Technicznej.
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od 1941 roku, żołnierz Związku Walki Zbrojnej, następnie Armii Krajowej. W 1943 r. ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty uzyskując stopień plutonowego podchorążego. Przydział w lipcu 1944 r. - Komenda Główna Armii Krajowej - pułk "Baszta" - batalion "Karpaty" - kompania K-1 - II pluton - dowódca drużyny
Oddział:
Komenda Główna Armii Krajowej - pułk "Baszta" - batalion "Karpaty" - kompania K-1 - II pluton
Szlak bojowy:
Służewiec - Mokotów
Odniesione rany:
Ranny w dłoń 1.08.1944 r., podczas pierwszego szturmu na Tory Wyścigów na Służewcu. W wyniku postrzału stracił kciuk prawej ręki. Pod dwóch tygodniach pobytu w szpitalu polowym na Mokotowie powrócił do służby liniowej.
Odznaczenia:
Krzyż Virtuti Militari V klasy (rozkaz Dowódcy AK nr. 512 z 2.10.1944), Krzyż Walecznych.
Awanse:
Awansowany do stopnia podporucznika rezerwy piechoty (rozkaz Dowódcy AK nr. 512 z 2.10.1944).
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - po kapitulacji Mokotowa (27.09.1944) jeniec obozu przejściowego w Skierniewicach, z którego zbiegł. Do stycznia 1945 r. ukrywał się w okolicach Warszawy.
Losy po wojnie:
W 1947 r. ukończył studia inżynierskie na Wydziale Mechanicznym Politechniki Łódzkiej. Po studiach pracował w Państwowych Zakładach Optycznych w Warszawie oraz jako kierownik robót w Społecznym Towarzystwie Budowlanym. Prowadził również wykłady z termodynamiki na tzw. Sorbonie przy Politechnice Warszawskiej. Cały czas mieszkał na Żoliborzu przy ul. Leopolda Lisa-Kuli. W 1948 r. ożenił się z Jadwigą z Jasiewiczów, poznaną na jednym z balów karnawałowych na Politechnice Warszawskiej. Z tego związku w 1949 r. przyszły na świat ich dzieci, bliźnięta - Jarosław i Lech, późniejsi działacze związkowi, politycy. W 1958 r. uzyskał pełny etat na Wydziale Inżynierii Sanitarnej Politechniki Warszawskiej. Przez wiele lat był pracownikiem warszawskich pracowni projektowych. W latach 80. prowadził zajęcia z Teorii Maszyn Cieplnych na Wydziale Mechanicznym, Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej.
Miejsce śmierci:
Warszawa, pochowany na Starych Powązkach, w grobowcu swoich rodziców.
Informacje dodatkowe:
1 sierpnia 1944 r. jego pułk Baszta szturmował Tor Wyścigów Konnych na Służewcu. Został ranny w pierwszej godzinie powstania. Opatrywała go
Halina Wołłowicz ps. „Rena”, ciotka prezydenta RP Bronisława Komorowskiego :
"Kula trafiła w kciuk prawej ręki. Palec wisiał na kawałku skóry. Rajmund kazał mi go obciąć. Po nim nie było widać strachu - może rozemocjonowany wybuchem powstania nie uświadamiał sobie, co się stało. Ja byłam przerażona - był pierwszym rannym, którego opatrywałam."
Po szturmie pułk wycofał się do Lasów Chojnowskich. Rajmund został w Warszawie, w szpitalu. Z Haliną Wołłowicz spotkał się znowu trzy tygodnie później:
"Siedzieliśmy w siedzibie komendy pułku przy Puławskiej. Nagle poczułam, że musimy wyjść z kamienicy. Rajmund się ociągał. Chwilę po tym, jak wyszliśmy na podwórko - do mieszkania, w którym siedzieliśmy, wpadł pocisk. Wszyscy, którzy tam zostali, zginęli. Mimo niesprawnej ręki Rajmund walczył w powstaniu do końca, został za to odznaczony Krzyżem Walecznych i krzyżem Virtuti Militari.
