Data urodzenia:
1901-02-22
Imiona rodziców:
Jakub - Maria
Nazwisko panieńskie:
Burzyńska
Dzieciństwo :
Od dziecka była związana z teatrem. Jej rodzice pracowali w Teatrze w Płocku. Matka była bileterką i bufetową, a ojciec dekoratorem. Zadebiutowała w wieku siedmiu lat jako Dziecko w "Ich czworo" Zapolskiej. Udany występ sprawił, że powierzano jej także inne role.
Kariera do 1939 roku:
Aktorka teatralna, filmowa i kabaretowa. Zauważona została podczas występów w Teatrze Polskim w Radomiu przez jednego z właścicieli warszawskiego teatrzyku Qui Pro Quo, jednego z najpopularniejszych polskich kabaretów dwudziestolecia międzywojennego. W 1919 przeniosła się do Warszawy. W latach 1918–1939 występowała jako aktorka i śpiewaczka m.in. w „Qui Pro Quo”, „Morskim Oku”, „Bandzie”, „Cyruliku Warszawskim”, „Ali Babie”, Teatrze Kameralnym. Była jedną z pierwszych polskich automobilistek. Jeździła luksusowymi mercedesami oraz słynnym wtedy w Warszawie czerwonym kabrioletem marki Bugatti.
W 1929 zadebiutowała jako aktorka teatralna, występując w Teatrze Polskim w Artystach. Swoimi rolami dramatycznymi szybko zdobyła uznanie zarówno krytyki jak i publiczności. W latach 1928–38 i 1946–48 była aktorką dramatyczną i komediową w warszawskich teatrach: Polskim, Ateneum, Kameralnym. W 1934 redagowała kolumnę satyryczną „Duby smalone” w Kurierze Porannym oraz wraz ze Stefanem Jaraczem i Karolem Bendą prowadziła Teatr Aktora. Z powodzeniem występowała również w filmach. Zadebiutowała jeszcze w epoce kina niemego. Występowała głównie w rolach komediowych, np. Ada to nie wypada, Papa się żeni, Manewry miłosne. Nagrywała także płyty dla Syreny Rekord, Columbii oraz Polskich Nagrań. W 1938 występowała z programem estradowym z Eugeniuszem Bodo.
Nazwisko po mężu :
W wieku 16 lat wyszła za mąż za Jana Zimińskiego. Małżeństwo przetrwało do 1920 roku. Drugim mężem Miry Zimińskiej był Tadeusz Sygietyński, z którym wzięła ślub w 1954
Okres okupacji niemieckiej :
W czasie wojny występowała w tak zwanych jawnych teatrach np. w "Złotym Ulu" mieszczącym się przy Nowym Świecie 19. Dwukrotnie aresztowana i osadzona na Pawiaku. Po raz pierwszy 7 września 1940 r., po półtoramiesięcznym pobycie zwolniona, po raz drugi 17 marca 1941 r. ponownie zwolniona. Zwolniona dzięki staraniom Tadeusza Sygietyńskiego oraz Adolfa Dymszy.
Oddział:
Komenda Główna Armii Krajowej - Oddział VI BiP (Biuro Informacji i Propagandy) - występowała w Teatrze Frontowym
Losy po Powstaniu:
Wyszła z miasta z ludnością cywilną i przebywała w obozie przejściowym w Pruszkowie. Z Pruszkowa wraz z Sygietyńskim trafiła do Tarczyna.
Losy po wojnie:
W 1947 roku została pozytywnie zweryfikowana przez Komisję ZASP, jednak rola w spektaklu Żołnierz królowej Madagaskaru (pomimo odniesionego wielkiego sukcesu) była pożegnaniem Zimińskiej ze sceną, z której odeszła u szczytu sławy. W 1948 wraz z Tadeuszem Sygietyńskim założyła Państwowy Zespół Ludowy Pieśni i Tańca „Mazowsze”. W 1955, po śmierci Sygietyńskiego, Zimińska została kierownikiem artystycznym zespołu, natomiast od 1957 była jego dyrektorem. Była założycielką i pomysłodawczynią Dziecięcego Zespołu Pieśni i Tańca "Varsovia" z siedzibą w Warszawie (nazywanego "Małym Mazowszem").
Miejsce śmierci:
Warszawa
Miejsce pochówku :
Pochowana jest wraz z mężem w Alei Zasłużonych na Powązkach Wojskowych.
Uwagi:
Właściwie Marianna Zimińska-Sygietyńska
Źródła:
MPW-baza uczestników PW, Fot. ze zbiorów Filmoteki Narodowej - Instytut Audiowizualny fototeka.fn.org.pl.
Publikacje:
Wanat Leon, Za murami Pawiaka, 1985
