Mieczysław Bujak

"Gryf"

-

starszy strzelec

Kraków

Andrzej - Bronisława z domu Gwardzińska

Od 1942 r. żołnierz Armii Krajowej. Łącznik i kolporter podziemnej prasy. W okresie 26 czerwca - 1 sierpnia 1944 r. był dowódcą drużyny w zgrupowaniu partyzanckim AK Kampinos.

Armia Krajowa - Grupa "Kampinos" - Powstańcze Oddziały Specjalne "Jerzyki", następnie II Obwód "Żywiciel" (Żoliborz) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - zgrupowanie "Żaglowiec" - pluton 209

Kampinos - Żoliborz

Niewola niemiecka - do kwietnia 1945 r. jeniec w Stalagach XI A Altengrabow i XI B Fallingbostel. Uwolniony został przez wojska amerykańskie. W okresie od 12 kwietnia do 10 września 1945 r. żołnierz jednostki pancernej 3 Armii USA. Uczestniczył w walkach na terenie Czechosłowacji

45863

14 października 1945 r. powrócił do Polski. W 1946 r. żołnierz oddziału partyzanckiego WiN kpt. Mariana Bernaciaka "Orlika" na terenie powiatu puławskiego. Po rozwiązaniu oddziału zgłosił się ochotniczo do Ludowego WP. Od 19 października 1946 r. strzelec 29 pp 10 DP. W 1946 r. skierowany do Oficerskiej Szkoły Piechoty nr 1 w Krakowie (od 1947 r. we Wrocławiu), gdzie kształcił się do 1948 r. W latach 1948-1949 był dowódcą plutonu w Oficerskiej Szkole Piechoty nr 2 w Jeleniej Górze, następnie dowódcą kompanii 1 DP im. Tadeusza Kościuszki w Warszawie.

Od przełomu lat 1949/1950 inwigilowany przez Informację Wojskową. Aresztowany 19 sierpnia 1950 r. pod fałszywymi zarzutami udziału w nielegalnej organizacji WiN, gromadzenia broni i prowadzenia wśród podchorążych "agitacji antypaństwowej”. Wobec aresztowanego przez Informację Wojskową ppor. Bujaka i kilkunastu jego podkomendnych zastosowano brutalne metody śledztwa. W jednym z zachowanych protokołów przesłuchań odnotowano słowa ppor. Bujaka: "Walczyłem o nową Polskę, Polskę dla wszystkich”. 25 kwietnia 1951 r. skazany przez Wojskowy Sąd Okręgowy nr IV na karę śmierci. Zamordowany 30 sierpnia 1951 r. o godz. 20.00. w Więzieniu nr 1 przy ul. Kleczkowskiej we Wrocławiu. Po egzekucji ciało ppor. Bujaka pochowano w kwaterze 81 A na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu obok kilkuset innych ofiar systemu stalinowskiego.

Szczątki por. Bujaka ekshumowano w 2006 r. w wyniku prac prowadzonych przez Oddziałowe Biuro Edukacji Publicznej IPN we Wrocławiu. Podczas ekshumacji odnaleziono zakopaną jesienią 1951 r. przez matkę i siostrę ppor. Bujaka butelkę z dwiema umieszczonymi w środku kartkami. Jedną z nich kończyły słowa: "...Zamordowany 30 sierpnia 1951 r. za to, że był Polakiem”. W grobie odnaleziono także fragmenty butów, kilka guzików wojskowych i część naramiennika munduru. Jego śmierć nastąpiła w wyniku zastosowania katyńskiej metody uśmiercania - strzałem w potylicę oddanym z bliskiej odległości. Dnia 3 kwietnia 2007 r. na Cmentarzu Powązkowskim (Wojskowym) w Warszawie odbyły się uroczystości pogrzebowe ppor. Mieczysława Bujaka. W uroczystościach wzięli udział: siostra ppor. Bujaka Teresa Błaszczak z najbliższą rodziną, prezes Instytutu Pamięci Narodowej dr hab. Janusz Kurtyka, przedstawiciele Ministerstwa Obrony Narodowej i organizacji kombatanckich. Organizatorem uroczystości był Oddział Instytutu Pamięci Narodowej - KŚZpNP (Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu) we Wrocławiu, reprezentowany przez dyrektora oddziału prof. Włodzimierza Suleję, naczelnika OBEP dr. Krzysztof Szwagrzyka oraz Sylwię Krzyżanowską i Wojciech Trębacza - pracowników OBEP IPN we Wrocławiu. Przemawiając nad grobem ppor. Mieczysława Bujaka prezes IPN dr hab. Janusz Kurtka powiedział, że pochowano dzisiaj nie generała, ale żołnierza Rzeczpospolitej. Podkreślił, że reżim z obcego nadania, który rządził Polską, odwdzięczył mu się kulą w tył głowy. "Najwyższa pora oddać jemu i innym honory, których system komunistyczny im odmówił” - powiedział dr Krzysztof Szwagrzyk, główny organizator uroczystości pogrzebowych - dodając, że podporucznik Bujak odbył ostatnią podróż z Wrocławia do Warszawy, w której się wychował, walczył i do której na pewno chciałby wrócić.

Biuletyn Informacyjny IPN